အခန္း၆~~~လွပေသာညတစ္ညသည္စိန္မ်ားျဖင့္ခ်ယ္မႈန္းထားသကဲ့သို႔ၾကယ္ကေလးမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ကာလျခမ္းေကြးေကြးေလးကလည္းေကာင္းကင္ထက္ဝယ္အလွျပေနသည္။ထိုနည္းတူနန္းေတာ္ထဲတြင္လည္းေမြးေန႔အတြက္တန္ဆာဆင္ထားေသာၾကက္ေသြးေရာင္ေကာ္ေဇာႀကီးကလည္းခန္းမတစ္ခုလံုးျပည့္ႏွက္၍ေနရာထိုင္ခင္းမ်ား၊ႀကီးမားေသာမ႑ပ္ႀကီးႏွင့္စားေကာငး္ေသာက္ဖြယ္မ်ားသည္လည္းအိမ္ေ႐ွ႕စံမင္းသားဒ႑ာရီ၏ေမြးေန႔ပြဲအတြက္အစြမ္းကုန္အလွျပေနၾကပါသည္။ခြက္တိုက္သံမ်ား၊ရယ္ေမာေနၾကေသာမိန္းမလွမ်ား၊စင္ထက္မွတီးမႈတ္ေနေသာဂနၱဝင္ေတးသံမ်ားႏွင့္စကားေျပာသံမ်ားသည္ခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲတြင္ပဲ့တင္သံထပ္ေန၏။ထိုအျခင္းအရာမ်ားသည္မ႑ပ္႐ွိခုံမွာထိုင္၍လာသမ်ွလူတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ေနရေသာဒ႑ာရီအဖို႔စိတ္ညစ္စရာတစ္ခုပင္။သူမကိုေတြ႕ခ်င္ပါေသာ္လည္းလြတ္လပ္စြာေတြ႕ခြင္လည္းမရဘူးေလ။ဥေဒါင္းမင္းသမီးျမမ်ိဳးဆက္ကလည္းအခုခ်ိန္အထိေရာက္မလာေသးေပ....
ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ျမင္ရင္လည္းခဏခဏလွမ္း
ၾကည့္မိပါေသးသည္။သူမမ်ားေရာက္ေနမလားဟူေသာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ကေလးႏွင့္သာ..
လည္ပင္း႐ွည္ထြက္မတက္လွမ္းၾကည့္မိသည့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းရယ္ခ်င္မိပါသည္။
မိန္းကေလးေရာေယာက်ၤားေလးေတြပါမ်က္ႏွာဖုံးတပ္၍ကရေသာပါတီျဖစ္သျဖင့္အားလုံးကအျဖဴႏွင္အမဲသာေရြးရခက္ေအာင္ဝတ္ဆင္ထားၾကပါသည္။ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာက်ေနာ့္ႏွလံုးသား၏ပိုင္႐ွင္ေလးကိုက်ေနာ္ထပ္၍႐ွာေနမိပါသည္....'အမေလး...ငါလာမိတာမွားၿပီလားမသိဘူး´
ခန္းမၾကီးထဲကိုကြၽန္မစဝင္လာကတည္းက
လူေတြအားလုံးကြၽန္မကိုကြက္ၾကည့္ကြက္
ၾကည့္နဲ႔ေၾကာက္စရာႀကီးေတြ....ကြၽန္မအထဲကိုၾကည္လိုက္ေတာ့အားလံုးကအျဖဴနဲ႔အမဲေတြပဲဝတ္ထားၾကတာ။ကြၽန္မကေတာ့အနီေရာင္ဂါဝန္၊အမဲေရာင္မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္တမူထူးေနတာအ႐ူးမႀကီးက်ေနတာပဲ..
ဒါေပမဲ့ဒါကႀကီးၾကပ္ေရးမႉးေပးထားတာေလဒါမွမဝတ္ရင္လည္းတျခားဝတ္စရာဘာမွ႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ဂုန္နီအိပ္ပဲစြတ္ရမလားေအာက္ေမ့တယ္...
ဒါလီကိုႀကီးၾကပ္ေ႐းမႉးကအေတာ္ခ်စ္႐ွာသည္။သူမွာ႐ွိေသာအစြမ္းမ်ားကိုအကုန္ခံကာ
ဒါလီ့ဆံပင္ေအာက္ပိုင္းေတြကိုသူ႔အစြမ္းနဲ႔ေကာက္ေပးလိုက္သည္ေလ။အေရာင္ေတာက္ေနတာကိုလည္းမနက္အထိ႐ုိး႐ုိးလူအတိုင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သည္။ဒါလီ့ရဲ႕နီေဆြးေဆးြႏႈတ္ခမ္းကိုပို၍ထင္းသြာေအာင္ႏႈတ္ခမ္းနီအနီေရာင္ေလးကိုႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ခပ္ပါးပါးေလးတင္ထားေပး၏။ကြၽန္မကပြဲမတတ္ရတာ၁၃ႏွစ္႐ွိၿပီေလ။ကပြဲကဘယ္လိုပံုမ်ိဳးလည္းဆိုတာေတာင္ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနၿပီ...
ကြၽန္မစူးစမ္းရင္းနဲ႔မ႑ပ္ကိုၾကည့္မိပါသည္။သခင္ေလးကမူမ်က္ႏွာဖုံးမတပ္ပဲထိုင္လ်က္ဧည့္သည္မ်ားကိုႏႈတ္ဆက္လ်က္႐ွိပါသည္။.'သခင္ေလးေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနတဲ့ပုံပဲ´
သခင္ေလး၏မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကျပံဳးၿပီးတက္ႂကြလန္းဆန္းေနသကဲ့သ့ိုျဖစ္ေနေသာလည္းမ်က္လံုးမ်ားကမူပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနေလသည္။ကြၽန္မမင္းသားႏွင့္ေပ၂၀အကြာေလာက္မွာေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနမိပါသည္...
သခင္ေလးကိုသြားႏႈတ္ဆက္ရမည္မဟုတ္ပါ
လား။ထို႔ေၾကာင့္ကြၽန္မသခင္ေလးကိုႏႈတ္ဆက္ရန္သခင္ေလး၏ေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ေရာက္ေတာ့မည္အခ်ိန္တြင္......
'ဥေဒါင္းမင္းသမီးေလးျမမ်ိဳးဆက္ႂကြလာပါၿပီ..´
ျမမ်ိဳးဆက္...ဟုတ္လား???သူမကသခင္ေလးနဲ႔ဘာေတာ္လို႔လဲ???တျခားသူေတြလာတာဘာမွမေျပာပဲနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔သူမတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲကြက္ၿပီးေတာ့....ဟင္း...ႏႈတ္မဆက္ေတာ့ပါဘူး။ႏႈတ္ဆက္ရင္လည္းငါလိုလူတစ္ေယာက္လာတာကိုသခင္ေလးကဘာမ်ားဝမ္းသာစရာ႐ွိလို႔လဲ။ေတာ္ပါၿပီ...
မုန္႔ေတြပဲစားၿပီးေတာ့သခင္ေလးကိုခိုးၾကည့္ၿပီးပဲျပန္ေတာ့မယ္။ကြၽန္မအၾကံပိုင္စြာေတြးလိုက္ၿပီးစားေကာင္ေသာက္ဖြယ္မ်ားနားတြင္သြားထိုင္ကာတစ္ခုၿပီးတစ္ခုပါးစပ္ထဲသို႔ထိုးထည့္ေနလိုက္သည္။ေဘးဘီသို႔ဝဲကည္လိုက္ေသာအခါကြၽန္မကိုထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္....
ဆံပင္အနီေရာင္အ႐ွည့္ေလးကိုေဘးဘက္သို႔ခ်ထားရ်္ေလ်ာ့ရဲစြာစည္းၿပီးခ်ည္ေႏွာင္ထား၏။ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေသာေဗဒါေရာင္မ်က္လံုးက်ဥ္းက်ဥ္း႐ွည္႐ွည္မ်ားကိုကြၽန္မအျမဲတမ္ျမင္ဘူးေနသေယာင္ေယာင္.....အနီေရာင္ဟုထင္ရေသာ္လည္းမေဟာ္ဂနီေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားသည္သူ၏ျဖဴဥေနေသာမ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ႏွင့္္လိုက္ဖက္ေနသေယာင္ေယာင္....သူကြၽန္မကိုစူး႐ွေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္စားမတတ္၊ဝါးမတတ္ၾကည့္ေနသည္မွာေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
'ဟိုေလ......´
သူ႔ူဘက္ကမေရရာေသာေခၚသံျဖင့္ကြၽန္မကိုေခၚ၏။
'ဒါလီလား´
'႐ွင္!
^သူငါ့နာမည္ကိုဘယ္လိုသိေနတာပါလိမ့္^
'ဟို....ညီမနာမည္႐ူပဒါလီလား´
သူ..သူကဘယ္သူလဲ။ဘာျဖစ္လို႔ကြၽန္မနာမည္ကိုသိေနရတာလဲ။အဒီမ်က္လံုးေတြကိုတစ္ေနရာရာမွာျမင္ဖူးေနသလိုပဲ။ဘယ္မွာပါလိမ့္..
တစ္ဆက္တည္မွာပင္ရ႐ွိလာေသာခ်ိဳၿမိန္သည့္ေသြးအနံ႔။ဒီေသြးအနံ့ကိုကြၽန္မသိသည္။ရိပ္မိလို႔အေနာက္သ႔ိုလွည္ၾကည့္မိေသာအခါသခင္ေလး။ေလထဲတြင္သခင္ေလး၏ေသြးရနံႏွင့္ေမႊးရနံသည္သငး္ပ်ံ့ေန၏။ကြၽန္မေၾကာင္အန္းစြာသခင္ေလးကိုၾကည့္ေနစဥ္......
သူ၏လ်ွင္ျမန္ေသာေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ကြၽန္မထိုင္ေနေသာခုံသို့ေရာက္လာေလသည္။
'သ..သခင္ေ´
ကြၽန္မ၏စကာလံုးမဆံုးခင္တြင္ျဖဳတ္ခ်ခံလိုက္ရေသာကြၽန္မ၏မ်က္ႏွာဖံုး။....
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဟင္။ကြၽန္မမသိေတာ့ဘူး။ကြၽန္မမ်က္နွာဖံုးကိုဘာလို႔သခင္ေလးခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္ရတာလဲ။
'ထင္သားပဲ....ဒါလီ´.သခင္ေလးႏွင့္ဆံ႐ွည္နီတို့ျပိဳင္တူေျပာလိုက္ေသာစကား။ဒါဆိုဒီဆံ႐ွည္နီကဘယ္သူလဲ။
ကြၽန္မသခင္ေလးႏွင့္ကိုဆံ႐ွည္နီတို႔ကိုမ်က္စိမမွိတ္ဘဲျပဴးတူးတူးေၾကာင္ေတာင္ျဖစ္ေနမိပါသည္။လူေတြအာလံုးကလည္းေမြးေန႔႐ွင္မင္းသားႏွင့္ကြၽန္မတို႔ဝိုင္းကိုထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနၾကသည္။
'ဒါလီ.....´
'ရွင္....ဘယ္သူလဲမသိဘူး.´
ကြၽန္မေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္သူသည္ပါးစပ္တြင္ဝတ္ထားေသာမ်က္ႏွာဖံုးကိုေအာက္သို႔ဆြဲခ်လိုက္၏။ကၽန္မဆြံအသြားမိပါသည္။
'ဟင္...နင္...နင္´
ကြၽန္မေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္.....
သခင္ေလးေၾကာင္သြားသည္ကိုကြၽန္မရိပ္မိလိုက္ပါသည္။TBC.......
YOU ARE READING
႐ူပဒါလီရဲ႕သခင္ေလး
Romance#ခုမွwpထဲမွာစေရးတာမုိ႔အားေပးၾကပါေနာ္... အမွားပါတာ႐ွိရင္လည္းခြင့္လႊတ္ပါ