႐ူပဒါလီရဲ႕သခင္​​ေလး

အခန္း ၁၈........

    ဗီေနး ရီယန္႔ကို မယံုႏုိင္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ သူ၏ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးသည္ အသက္႐ွင္ေနေသး
သည္တဲ့လား။

" ဒါဆို ငါ့သမီးေလး မေသေသးဘူးေပါ့"

ဗီေနး ဝမ္းသာအားရ ျဖင့္ ထိုင္ခံုမွ မတ္တပ္ထကာ ေျပာသည္။

"ဟုတ္တယ္....နဂါးတိုင္းျပည္ စစ္မျဖစ္ခင္တုန္းက သူက ဂ႒ဳန္တိုင္းျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ေနလို႔...."

" အလုပ္လုပ္ေနတာ.....ငါ့သမီးေလးက ဘာကိစၥနဲ႔ သူမ်ားတိုင္းျပည္မ်ား သြားအလုပ္လုပ္ေနရတာလဲ..."

" ဒီလိုကြ.....သူက မင္း ျပန္လာတဲ့ေနာက္မွာ နဂါးဘုရင္မက သူ႔ကို နန္းခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ ေျမေအာက္ခန္းထဲမွာ ပိတ္ထားတာ။ ၿပီးေတာ့ သူအသက္လည္း ႀကီးလာေရာ သူ႔ကို ဂ႒ဳန္ျပည္ကို ကြၽန္အျဖစ္နဲ႔ ပို႔လိုက္ေရာ....ဂ႒ဳန္ျပည္မွာ လည္းေကာင္းေကာင္းမေနရဘူးနဲ႔တူတယ္။ ဘာျဖစ္လာတာလဲေတာ့ မေျပာေပမဲ့ သူအခ်ဳပ္ခန္းထဲ  အထည့္ခံခဲ့ရတယ္တဲ့....အခ်ဳပ္ခန္း မီးေလာင္ေတာ့ သူထြက္ေျပးလာခဲ့ရတယ္တဲ့ "

ရီယန္ေျပာတဲ့ စကားကို ဗီေနးေသခ်ာနားေထာင္၍ သက္ျပင္းအလုံးလိုက္ ခ်လိုက္မိသည္။ သူခ်စ္ေသာသူ ႏွစ္ေယာက္လံုး၏ ဘဝက ခက္ခဲလြန္းလွေလသည္။ နဒီတို႔ စစ္ျဖစ္ေနတုန္းက သူုကိုယ္တိုင္သြားကာ အေထာက္အပံ့ေပးမည္ဟု စကားဆက္ခဲ့ေသာလည္း နဒီက သူ႔ကို မေတြ႔ခ်င္ဟု ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ဒီႏွစ္ေတြထဲသူမသို႔မဟုတ္ သမီးေလးႏွင့္ေတြ႔ဆံုရန္ ခြင့္ပန္ခဲ့ေသာ္လည္း နဒီက ျငင္းပယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မေတြ႔ခဲ့ရေပ။သို္႔ေသာ္ နဒီသည္ ဒါလီ့ကို အဲ့ေလာက္ ရက္စက္မယ္ဟု မထင္ထားခဲ့မိပါ။ သူႏွင့္ အေမွာင္ေလာက ကို လိုက္တာထက္ သမီးေလး ဘဝေကာင္းမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြြင္ရြြင္ ေနခဲ့ရေအာင္လို႔ ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမွာင္ေလာကႏွင့္ မျခားေသာ ေျမေအာက္ခန္းထဲမွာ ထည့္ထားသည္မွာ နဒီရက္စက္လြန္းရာ က်ေလသည္။ ဒီလိုမွန္းသိလ်ွင္ သူသမီးေလးကို မထားခဲ့သင့္ပါ။