MASKE

27.bölüm

"çocuğa bak ya" diye isyan etti lucy.derek de ona katılarak,

"bu çocuğun ciddi ciddi sorunları var."evet haklılardı ama ben neden bilmiyorum ama kızgın değildim ona.yoksa ona acıyor muydum?geçmişte yaşadıklarına bakarsak psikolojisinin neden böyle olduğnu anlayabiliyordum.ama onu asla onu anlamak imkansız dengesiz bir kişiliği vardı.

"aloo daldın gittin."derek'in beni sarsmasıyla kendime geldim.bunları düşünerek kendime işkence ediyordum

"yok sadece bir şey düşünüyordum."

"peki o düşüncelerini bize söylücek misin?"

"şey...yani...ıhm sizce marco ne zaman bana açıklama yapıcak?"

"al işte"dedi lucy. derek'de gülmeye başlayınca lucy tekrar konuşmaya başladı.

"yok sana marco bu ne ya ağzından çıkan her kelime ya marco yada onunla ilgili bir şey.safsın kızım saf"

"üff tamam sormuyorum"kendi aralarında konuşmaya başladılar.ne güzel şimdi yine düşüncelerimle yalnız kalmıştım.şu an ne düşündüğünü çok merak ediyordum.saat geç değildi ama çok yorgundum lucy ve derekle vedalaşıp eve gittim.annem kapıyı açıp bana sıkıca sarıldı sanırım hala endişeleniyordu.neler yaşadığmı bilmiyordu oysa.odama çıktım.yemek yemeğe bile gücüm yoktu yatağıma uzandım yarın danny ile yapacığımız görüşmeye gitmek hiç istemiyordum.her şeyin bitmesini istiyordum.aklıma annemle bizi terk eden baba denen adam geldi.kendinden yaşça küçük bir kızla...düşünmek bile istemiyorum.yastığıma sıkıca sarıldım.babam olmadan zor idare etmiştik annemle ve artık o adam geri dönsede burda yeri yoktu ve asla olmayacaktı...

sabah olunca istemesemde kalktım sonra danny telefonuma mesaj atmadığnı görünce tekrar uyumaya karar verdim.

Telefonumun titremisiyle uyandım.Saatin 2 olduğnu ve dannyden 14 cevapsız çağrı olduğnu görünce telaşlanmıştım.Geç kaldım işte offf!! Mesajlarda gelmem gereken yerin konumunu atığnı gördüm kim bilir ne kadardır bekyor orda.Hemen hazırlanıp dannynin mesajlarda bahsetiği yere geldim. Küçük bir cafeydi burası...