MASKE

14.bölüm

hastaneye vardığımızda,hala gergindim.bacağım inalımaz derecede acıyordu.girişteki koltuklara oturduk.

"hazır mısın?"

"hayır"

"canın yanmıcak,ben de dikişlerimi aldırmıştım."

"nasıl olmuştu ki?"

"bence şimdi anlatmayım."doktor ismimi okuduğunda odaya girdim.canım acıyordu ama ses çıkartmıyordum .biraz zaman aldı ama sonunda bitmişti.

marco'dan

beni içeri sokmamışlardı.bir kaç dakika bekledikten sonra mary geldi.

"ee acıyor muymuş?"

"evet"

"cidden mi?"

"evet,hadi gidelim burdan."

en azından hastanenin yanında taksi durağı vardı.bir tanesine bindik.benim evime geldiğimizde şaşırdı.

"neden senin evine geldik?"

"çünkü ben öyle istiyorum."sustuğunda sırtmaya başladım.çobuk kabulleniyordu.ücreti ödedim.mary çoktan eve doğru gitmeye başlamıştı.ona yetiştim

"acelen mi var?"

"hayır neden"

"hiç"

çok acıkmıştım,hemen mutfağa gittim.geçen gün buzdolabına pizzacının numarasını yapıştırmıştım. hemen onu aradım.arkamda mary geldi.

"teyzen nerede?"

"bir ev kiraladı"

"senle kalmıcak mıydı?"

"hayır,artık büyüdüm."

" daha 10. sınıfsın büyük değil"

"insanı büyük yapan yaşı değildir mary"

"olabilir"

"olamaz,şimdi başımı daha fazla ağrıtma.oturma odasına git"

"ama..."bağırarak

"sana git dedim"

çok konuşuyordu,boş konuşmayı bırakması lazımdı.kapı çaldı.gelen pizzacıydı. iki büyük pizza istemiştim.mary'i bilmiyorum ama ben çok açtım.

mary'den

iki büyük pizzayı masaya koydu ve tekrar mutfağa gitti.geldiğinde elinde iki cola vardı.bana döndü

"gelmiyor musun?"

"evet geliyorum"diyerek masaya oturdum.pizza çok güzeldi.harika bugün de okula gitmemiştim.böyle giderse derslerim marco'dan farksız olucaktı. aslında onun dersleri o kadar kötü değildi,galiba.telefonum çalmaya başladı.arayan annemdi.mutfağa gittim.

-alo mary,dikişlerini aldırmışsın nerdesin şimdi

+evet,marco'nun evindeyim

-ne işin var o çocuğun evinde,seni o kadar kırıyor sen yine akılanmayıp ona gidiyorsun

+hayır anne,düşündüğün gibi değil

-aslında aynen böyle

+ben onun için ağlamadım tamam mı,onu seviyorum.lütfen buna saygı duy

-tamam ama bir daha seni üzerse beni karşında bulur

+off anne seni seviyorum görüşürüz

-görüşürüz tatlım

arkamı döndüğümde marco vardı.ufak bir çığlık attım.beni mi dinlemişti şimdi offf.sesimi taklit ederek

"ben onu seviyorum,lütfen saygı duy"

"annemin inanması için gerçekçi olmam lazımdı."

"benim için ağladın mı?"

"hayır senin için değil"

"peki kimin için"

"sana ne"

"benim için"

"hayır"

"söyle o zaman"

"annem hemen eve gitmemi söyledi görüşürüz"eliyle kapının girişini kapattı.

"bunu söylemeden gitmiyorsun"

"dedim ya...."kapı çaldı

"şimdilik kurtulmuş olabilirsin"

deyip kapıyı açmaya gitti.bende onun peşinden gittim.kim gelmiş olabilirdi ki?kapıyı açtı ve bir küfür mırıldandı.kimin geldiğine bakmak için yanına gittim.daha önce hiç görmediğim bir kadın vardı.gülümsemeye çalışarak

"merhaba ben marco'nun annesiyim."