3391 Kilometre

Dertleşme Bölümü!

Merhaba^^ Size iki bölüm önce bir dertleşme bölümü açacağımı söylemiştim, sanırım vakti geldi. Çok fazla mesaj alıyorum, şunu yaşadım bunu yaşadım çok üzüldüm çok mutsuzum ilişkim şöyle gidiyor aramızda şu kadar mesafe var kavuşamıyoruz çok yalnızım arkadaşım yok vs vs bir sürü mesajlar alıyorum. Hepsine de değer veriyorum. Çünkü biliyorum ki hep dediğiniz gibi satırlarım size iyi geliyor. Bu başlığı da yorumlarda hepiniz dertlerinizden bahsedin diye açıyorum, hatta hepiniz ben de dahil yorumları okuyalım birbirinize destek olun, olalım, emin olun ben de elimden geldiğince destek olacağım :') Yakında bir Whatsapp grubumuz da olacak çok istiyorsunuz biliyorum. Şimdi, ben başlatıyorum. 3 saat sonra doğum günüme giriyorum, yurtta odamda tek başıma oturmuş Lonely Day isimli bir şarkıyı dinliyorum hatta yukarı videosunu bırakıyorum dinleyip özellikle sözlerinize dikkat edebilirsiniz kendinizden bir şeyler bulacaksınız^^ 

Şarkıyı dinliyorum, ve gerçekten tam şu an kendimi çok yalnız hissediyorum. Birden aklıma geldiniz, çok garip bir şekilde doğum günüme kimseyle konuşarak girmek istemezken size yazarak sizin yorumlarınızı okuyarak girmek istedim. Kimseye yazmak istemedim kimseye anlatmak istemedim sizinle paylaşmak istedim. Ailemden uzak bir şehirde okuyorum, yurt odam tek kişilik, ve bana hep soruyorsunuz İzmir karakteriyle bir alakan var mı diye işte burada alakam devreye giriyor : arkadaşım yok dgdjgdf İzmir yalnızlığını benden alıyor. Tabi ki konuştuğum arada sırada görüştüğüm eski arkadaşlarım var, ama hayatımı tek başıma odamda oturup kimseyle konuşmadan geçirmeyi tercih ediyorum. Ve kendimi komple baştan aşağı yapayalnız hissediyorum. Ama bir yerlerde benim yazdıklarımı okuyan, her bildirim geldiğinde ''Acaba Beyza Abla'dan mı?'' diye düşünen birileri var biliyorum, siz varsınız. Yazdığım cümleleri anlayan, bölüm hüzünlüyse bana ''senin bir şeyin mi var Beyza Abla?'' diye mesaj atan, kendi dertlerime sorunlarıma boğulmuş bir şekilde bölüm yazmak için beklettiğimde bana ''Neden yazmıyorsun?'' diyen değil ''Bir şeyin mi var, bölüm gelmiyor?'' diyen siz varsınız hayatımda. Bir fotoğraf paylaşıyorum Instagram'da, yorumlar yapıyorsunuz ve diyorum ki ''Hayır yalnız değilim, çoğu insandan daha kalabalığım.'' Çünkü bir ailem var. Bilin ki bir gün üzgün olduğunuz bir anınızda bildirim geldiğinde size her zaman kendinizi iyi hissettirmek için satırlar yazmış olacağım. Benim yazma amacım bu, hep söyledim, iyi hissettirmek iyileştirmek için yazmak istiyorum. Çünkü gerçekten zor bir hayat yaşadım, çok zor günler atlattım. 

Bazen insan kendine durup da ben galiba bunu atlatamayacağım diyeceği şeyler yaşıyor, aynı cümleyi kurdum ve ben atlattım. Biliyorum ki siz de bir yerlerde bazı zamanlar çaresiz hissediyorsunuz, atlamayacağım diyorsunuz, atlatacaksınız. Açık konuşmak lazım, başka çaremiz yok. Bazen her insan gibi belki her insandan daha fazla üzülüyorum bazı şeylere. Ama ben güçlü olmayı, her şey iyi olacak demeyi öğrendim ve bu cümle sayesinde toparladım hayatımı. Ara ara hepimiz üzüleceğiz, hepimizin çaresiz kaldığı günler olacak. Şu an mesela, ne kadar duygusal ve güçsüz bir anımda olduğumu size anlatamam. Belki şu an siz de bu satırları okurken aynı şeyleri hissediyorsunuz, belki dün hissettiniz belki yarın hissedeceksiniz. Şunu bilin ki, insan en çaresiz en üzgün zamanlarında en ihtiyaç duyduğu en sevdiği insanları hatırlar. Aklıma siz geldiniz, sizi seviyorum^^ O anlarınızda aklınıza kim geliyorsa tutmayın kendinizi yazın. Çünkü ona ihtiyacınız var, onu seviyorsunuz, onu özlüyorsunuz inkar etmeyin. Arkadaşınız olabilir, sevgiliniz olabilir, aileniz olabilir, hoşlandığınız insan bile olabilir. Bakın, bu hayatı dolu dolu yaşamadığımız sürece bomboş yaşayacağız. Ortası yok çünkü. Ortalama bir hayat da boş bir hayattır, ortalama duygular boş duygulardır. Birini seviyorsanız tutmayın kendini sonuna kadar sevin, zirveye kadar. Yazın, reddedilin ama üzülmeyin. Ben elimden geleni yaptım demeyi bilin. Sınav mı kazanmak istiyorsunuz, dibine kadar çalışın ben hayatımı dersle mahvetmeyeceğim demeyin o sınav da senin hayalin belli ki. Bir kitap mı yazmak istiyorsun, bir şarkı mı bestelemek istiyorsun, tutmayın kendinizi, hayallerinize sınır koymayın. Sonuna kadar duygularınızı yaşayın. Sevilecek insanları sonuna kadar sevin, biri sizi çok mu üzdü, nefret etmeyi de bilin, uzaklaşmayı da ama yakınlaşmayı da bilin. Adım atacaksanız tereddütsüz atarsanız düzgün yürüyebilirsiniz çünkü. 

Bugün sevgililer günü mesela. Biliyorum çoğunuzun içinde ''acaba yazsam mı?'' var :') Yazın. Her gününüzü yarın ölecekmiş gibi yaşayın. Şu an çok duygusal bir anımdayım ve biliyorum ki her derdimin çözümü yine bende. Bunu size anlatmak, kendime yardım etmeye çalışırken size de yardım etmek istedim. Şimdi sıra sizde, nasıl hissediyorsunuz, ne yapıyorsunuz, ne yaşıyorsunuz merak ediyorum, anlatın. Merakla okumayı bekliyorum. Son kez söylüyorum, ben de siz de mutlu olmayı hak ediyoruz. Hayallerimizi gerçekleştirmeyi hak ediyoruz. Güzel hayatlar yaşamayı hak ediyoruz. Kimsenin bunları elinizden almasına izin vermeyin. Buna kendiniz bile engel olmayın. Salın kendinizi, korkak olmayın cesur olun üzülürüm diye düşünmeyin hayatınızı güzelleştirin, biliyorsunuz ki suda çırpınırsanız batma ihtimaliniz daha fazladır, kendinizi salarsanız su sizi elbet üzerine çıkarır, salın kendinizi hayatın sizi götürdüğü yere, siz sadece istediğiniz yöne kulaç atın, bunu hak ediyorsunuz, hak ediyoruz. Kendinize yazık etmeyin :') Son olarak bölümü açıp ''Ben bölüm bekliyordum bu ne çıktı?'' diyenlere söylüyorum birazdan bölümü de yazmaya başlayacağım yetişirse yarın paylaşırım :') 

Geçen gün bir dergi kapağı gördüm GRAFİKERİMİZ AŞIK OLDU BU YÜZDEN KAPAK YAPAMADIK diye bir kapak yapmışlar dfbgdfgdf ben de şöyle bir açıklama yapayım, YAZARINIZIN MORALİ BOZUK BU YÜZDEN BÖLÜM YAZAMADI ahahfddfgj Çok uzattım, bölüm yazmadım ama sizinle dertleşmek sizi dinlemek bana doğum günüme saatler kala iyi gelecek. İyi ki hayatımdasınız, hep benimle kalın^^ 

Instagram : beyzalkoc