''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...''
Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ege'yi bu bölüm böyle hayal edin istedim <3
Hazırsanız başlıyoruz, karanlık bir oda, Ludovico Einaudi'den Night isimli müzik (yukarıda videosu var) bir de sessiz sakin bir ruh haliyle okuyalım hep birlikte :')
---
Şövalye derin uykusununardından bir öğle vakti uyanmış. Suyunu içmiş, yemeğini yemiş. Kalkmış yürümeye başlamış yıldızının olduğu dağa. Sonra bir an, kapalı havanın maviliğinde bir parlaklık görmüş bir dağ ötede. Gözlerini kısmış şövalye, bu da neymiş, gökyüzüne yükselen bir parlaklık. O an içinin yandığını hissetmiş, koşmaya başlamış. "Yıldızım!" Dağa düşen yıldızı, gökyüzüne yükseliyormuş gözleri önünde. Yıldızı diğer yıldızların yanına, ait olduğu yere gidiyormuş. Ve bu sonsuz tutsaklık, asla kavuşamamak demekmiş. Şövalye, yıldızına asla kavuşamayacağını biliyormuş tam o an. Dizlerinin üstüne düşmüş. "Yıldızım!" demiş son bir kez daha, "Gitme o diyarlara, yıldızların yanına, sen orada binlerce yıldızın biri olacaksın, oysa burada benim bir tanem olacaksın. Gitme! Düş kucağıma!" Yıldızı, göğe yükselip gökyüzünün parlaklığında kaybolurken hıçkıra hıçkıra ağlamış şövalye. Çare yokmuş, yıldızı gerçek hayatına, diğer yıldızların yanına dönerken kendisi artık bir başınaymış bu diyarlarda.
14.Bölüm : Gerçek Hayata Dön. *Gerçek hayatın benimle mesajlaşmak değil.*
Biliyorum, istemiyorsun o yola girmek. Ama bil ki, o yola girmek zorundasın canımın içi. Biliyorum, çok yandı canın ve çok korkuyorsun bir kez daha canının yanmasından. Ama dünyaya izin vermek zorundasın, canımın içi. Canının yanmasına izin vermek zorundasın. Üzerine düşmediğin bir diz asla iyileşemez, iyileşmek istiyorsan o dizin üzerine düşmek zorundasın. Birilerini kazanabilmek için önce birilerini kaybetmen gerekecek belki de, iyileşebilmek için önce hasta olman gerekecek, nefes alabilmek için boğulmak zorunda kalacaksın... Biliyorum, istemiyorsun ölmek. Ama bil ki, yaşaman için önce ölmen gerek canımın içi.
Ege'yle tam üç gündür aralıksız konuşuyoruz sanki aramıza aylar girmemiş gibi. Derslerimin başlamasına bir hafta var ve kendimi odaya kapatmış bir haldeyim. Doruk, Koray ve Merve üçlüsüyle bir kez bile görüşmedim. Her zamanki gibi kendimi asosyal hayatıma, odama kapattım ve yemekler dışında odamdan çıkmıyorum. Merve'yle aynı katta bir iki kez karşılaştık, sadece gülümseyip yanından geçip gittim. Ben buyum, arkadaş edinmekten korkan, başını telefonundan kaldırmayan, kendini odasına kapatıp günlerce çıkmayan bir asosyal. Şimdi yine kapkaranlık bir akşamı yaşıyorum. Yemekhanede yemeğimi yedim, mesajlaşa mesajlaşa odama çıktım. Odama girdim, kapıyı kapattım ve yatağıma geçip bilgisayarımı açtım. Bu sırada Ege bana akşam yediği yemekleri anlatmakla meşgul.
