I love you, idiot.

7. Knuffelaanvallen en opgepakt worden.

POV Moon.

Ik draai me weg van de chagrijnige kantinevrouw en zie een blije Nathan me aankijken.

"Hoi, Nathan. Noem me niet zo." Zeg ik tegen hem.

"Ik weet niet waar je het over hebt, Moontje." Onschuldig kijkt hij me aan.

"Nathan.." Zeg ik, terwijl ik hem dreigend aankijk.

Dan hoor ik een harde knal langs me. Ik zie dat Calista volop tegen een lange jongen aan knalt.

Wacht, dat is die ene die vrienden is met de bevallen zeehond!

Zie je dat nu pas?

Shht.

"Kan je niet uitkijken?" Snauwt Calista naar de bevallen zeehond vriend.

"Volgens mij liep jij tegen mij aan, hoor." Zegt de vriend verveeld tegen Calista.

"Misschien moet jij, de grootste trol aller tijden, hier niet gaan staan met je véél te grote hoofd." Met gespleten ogen kijkt Calista hem aan.

"Moontje," Fluistert Nathan enthousiast, "verkopen ze hier popcorn?" Hij blijft opgewonden kijken naar het tafereel.

Ik sus dat Nathan stil moet zijn.

"Als ik toch zo'n groot hoofd heb, waarom heb je me dan niet kunnen ontwijken?" Vraagt de jongen nog steeds verveeld.

"Omdat je dom bent." Zegt Calista op een duh-toon.

"Dus ik ben dom omdat jij niet oplet? Droom lekker verder. Kom op, Nathan." Zegt de jongen nu kil, duidelijk geërgerd door Calista.

"Jij bent dom, omdat je hier staat." Calista rolt met haar ogen. "Geen zorgen, ik neem 't trollen niet kwalijk."

"Luister eens even klein, opdondertje. Ik kan niet in de toekomst kijken en zag dus ook niet aankomen dat jij met je lompe hoofd tegen mij aan zou lopen. Op dit moment heb ik toevallig wel een visioen. Als je zo door gaat en stoer blijft doen, laat ik je zien wie degene is die stoer is." Zegt de jongen, duidelijk boos en dodelijk.

Ik duik in elkaar. Ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zo eng is.

De jongen loopt weg en iedereen gaat voor hem aan de kant. Iedereen is bang voor hem, net zoals ik.

Ik kijk Calista aan. Ze is doodsbang. Sorry, wat zei ik? Niet doodsbang. Ze proest het uit van het lachen.

Dan stopt ze met lachen. Calista's ogen verraden genoeg. Oorlog.

"Calista..." Zeg ik.

Ze pakt haar dienblad op en kijkt me aan met haar neutrale blik.

"Wat ga je doen?" Vraag ik voorzichtig, niet weten of ik dit wel mag vragen sinds ik haar pas 2 dagen ken.

"Niks." Ze loopt met haar dienblad richting haar vrienden.

Ik loop stilletjes achter haar aan, niet zeker of ze nog steeds wilt dat ik bij haar kom zitten. Ze loopt naar een tafel die bijna in midden van de kantine staat. Beter gezegd, een van de populaire tafels. In het midden staat de tafel van Nathan, Nolan plus de 2 bevallen zeehonden. Ik kom bij de tafel van Calista aan en zie een ander meisje en een jongen al zitten.

"Calista!" Roept een bruinharige jongen.

Calista rolt met haar ogen.

"Hier gaan we weer." Hoor ik haar mompelen.

Austin staat op. Zijn sixpack schijnt lichtjes door zijn shirt heen. Zachtjes worden mijn wangen rood. Shit.

"Wat was dat net?" Hij kijkt Calista streng aan.