I love you, idiot.

10. Drama, drama en nog eens drama.

POV Calista.

"Dat ik stoer ben? Thanks." Hij lacht zijn witte tanden bloot.

Ik rol met mijn ogen. Holbewoners hebben zó veel eigendunk. Moon die naast me is komen staan kijkt Nash woedend aan.

Moon krijgt een glimlach op haar gezicht.

"Geef me één reden om dat te onderbouwen, want ik zie of weet er geen," zegt Moon tegen Nash.

"Amore, zelfs jij weet dat." Een Italiaanse mengeling is in zijn stem te horen.

Moon trekt haar wenkbrauwen naar hem op. Dan maakt ze een nep nadenkend gezicht.

"Hmm, nope! Kan niks vinden?" Ze haalt haar schouders op.

Nash kijkt haar geamuseerd aan. Dan loopt hij naar Moon toe, terwijl zijn intense blik haar gevangen houdt.

Als hij voor haar staat brengt hij zijn lippen naar haar oor. "Dat komt nog wel, amore."

Ik zie Moon zichtbaar verstijven.

De bel laat me op kijken.

"Ik zie je later, mi amore." Fluistert hij, voordat hij zachtjes in haar oorlel bijt.

Dan trekt hij zich terug. Niet zonder te knipogen, of course. Hij stopt zijn handen in zijn zakken en loopt weg, ons achterlatend, kijkend naar zijn brede schouders.

<*><*><*>

Vermoeid loop ik het klaslokaal uit met Moon aan mijn zij.

"Ik moet die holbewoners echt op hun plek zetten." Mompel ik.

Moon knikt zachtjes. Ze kijkt naar de grond en ik zie dat ze haar boosheid binnen probeert te houden. Dan zucht ze en kijkt ze weer zoals ze altijd doet. Haar normale, onzekere Moon blik.

"Wat hebben we?" Vraagt ze.

Ik kijk op mijn telefoon die ik al in mijn handen had. De cijfertjes geven aan dat het speelkwartier is.

"Pauze," antwoord ik.

Ik loop richting de kantine, terwijl iedereen ons korte blikken toe schiet. Ik rol met mijn ogen. Already feeling like a monument.

Ik plof neer naast Georgina die rustig haar sandwich op eet. Moon neemt voorzichtig plaats.

Onderuitgezakt zit ik op de stoel, terwijl ik rustig de aula rond kijk. Twee paar ogen kijken me aan. Cole. Ik kijk snel weg en probeer het gesprek die Georgina en Moon voeren te volgen.

"Ja, ik begrijp wat je bedoelt. Hij kan echt geen lesgeven," hoor ik Moon zeggen.

Toch lukt het niet helemaal zoals ik hoopte, omdat ik zijn ogen nog steeds op me voel branden.

"Ik ga even een frisse neus halen." Zeg ik kort.

Ik pak mijn tas en sta resoluut op. Moons hoofd draait zich in een snelle reflex naar mij en ze kijkt me zowel geschrokken als onderzoekend aan.

Ik loop de aula uit en vlak daarna ook de school. De lauwe buitenlucht laat mijn longen voelen alsof er weer leven is.

Ik neem plaats op een houten bankje die naast de school staat. Ik kijk even het schoolterrein rond en zie dat er verder niemand staat op een groepje jongens die staan te roken na.

Of, dat denk ik tenminste. Ik hoor plotseling een stem langs me.

"Hey prinses," hoor ik een volle en diepe stem zeggen.