I love you, idiot.

9. Gebroken neuzen en trefbal.

POV Moon.

Nadat Calista weg was geracet, waren we terug gegaan naar haar huis en hadden we nog even aan het project gewerkt. Daarna was ik naar huis gegaan. Ik open de deur die naar mijn gang leidt.

"Ik ben thuis!" Roep ik.

"Woonkamer." Hoor ik de stem van mijn zus antwoorden.

Ik hang mijn jas op en loop de woonkamer in. Snow zit op de bank met haar rug naar me toe een of andere horror film te kijken. Ik loop naar haar toe en knuffel haar van achter.

"Hey zusje." Zegt ze.

Ik loop om de bank heen en ga naast haar zitten.

"Snow?" Vraag ik. Haar blik blijft op de film gefocust waar nu een of ander meisje weg rent voor de moordenaar. "Gaat het wel?"

Snow heeft een schram op haar gezicht en een kapotte lip.

Ze zet de tv op mute en draait zich naar mij om.

"Beter dan dat het met de andere gaat," zegt ze met een grijns.

"Snow, wat heb je gedaan?" Vraag ik.

"De één heeft zijn neus gebroken en de ander heeft waarschijnlijk een hersenschudding. Niks om je zorgen over te maken." Ze grijnst nog steeds.

"Snow! Dat is echt serieus! Ze kunnen je aanklagen." Roep ik.

"Zusje, t valt allemaal wel mee joh. En, met mij gaat het goed!" Zegt ze blij.

"Ja, daar ben ik ook blij mee. Heb je alles al verzorgd?" Ik bekijkt de kras nog eens

"Tuurlijk," antwoord ze.

Ik zucht en sta op van de bank.

"Ik ga maar eens naar boven," zeg ik.

Ik loop de gang weer in en ik stap de trap op. Als ik op mijn kamer ben aangekomen, merk ik pas hoe moe ik ben. Ik kijk even naar mijn bureau. Ik loop al voor op het huiswerk van alle vakken, maar ik wilde eigenlijk nog even leren voor het wiskunde proefwerk van volgende vrijdag. Ik kijk weer weg en besluit dat ik het laat voor vandaag. Mijn ouders zijn de stad uit en ik heb geen honger, dus avond eten sla ik wel over. Ik kleed me snel om in mijn pyjama die bestaat uit een wit kort broekje met verschillende tinten paarse bloemetjes erop, en een simpel wit hemdje. Ik draai mijn haar in een knot en ik kruip in bed. Na een paar minuten, voel ik dat ik weg zak naar de dieptes van mijn gedachten. Hopend op een nachtmerrie loze nacht, val ik in slaap.

<*><*><*>

Ik open mijn ogen door de zon die langs de gordijnen schijnt en de kamer verlicht. Iets klopt niet. Dan heb ik het door. Ik sta zo vroeg op, dat het nog donker is. Ik schiet overeind en kijk naar mijn wekker. 08:07u. Nee, dit kan niet echt gebeuren. Over 23 minuten begint mijn eerste les al! Waarom moet mijn vader nou weer wekkers wantrouwen en er dus voor zorgen dat ik er geen mag? Ik spring uit bed en doe alles in topsnelheid. Ik race de trap af. Snow zit aan de bar bij de keuken te ontbijten.

"Hey zus!" Zegt ze blij, duidelijk geamuseerd door mijn gestreste blik.

Ik ren snel naar de keuken en pak een appel. Dat zal het dan maar moeten doen voor vandaag... Ik kijk op de klok. 08:15u. Paniek borrelt in me op. Ik graai mijn tas uit een hoek van de kamer en ik loop naar de deur. Normaal fiets ik 20 minuten. Dit wordt echt een ramp.

"Oké oké, ik breng je wel." Hoor ik een stem achter me zeggen.

Snow staat achter me met haar sleutels in haar hand en een zonnebril op. Ze scant me even.