I love you, idiot.

6. Holbewoners en vergiftigd ontbijt.

POV Calista.

Een helse pijn schiet door mijn been. Ik open onmiddellijk mijn ogen en ik tref mijn jongste broertje, Chris, lachend aan het voeteneinde van mijn bed zitten.

"Wat is er?" Vraag ik slaperig.

"Een heel hard geluid ging af in je kamer voor," Hij stopt met praten en kijkt even nadenkend voor zich uit, "héél lang."

"Hm.." Murmel ik.

Ik ben weer onderweg naar dromenland, als ik besef waar Chris het over heeft. Mijn frickin' wekker!

Ik spring uit bed en mijn knalgele eendenpantoffels die langs mijn bed liggen belanden in mijn voeten. Terwijl ik ren naar de badkamer en mijn oh-zo-leuke pantoffels een kwakend geluid achterlaten, springt Chris vrolijk op mijn bed.

Ik spring in de douche en ik denk dat ik een nieuw record snel douchen heb gehaald.

Als ik klaar ben, borstel ik mijn grijs, met lila tinten haar. (Zie media). Nu denk je vast? Lila? Als in paars-lila? Ja.

Ik ben ermee geboren en om eerlijk te zijn, ik ben er best blij mee.

Ik doe een paar laagjes mascara op mijn wimpers en smeer snel wat lipgloss op mijn lippen.

Terug in mijn kamer tref ik Chris kraaiend van het plezier op mijn bed.

"Chris?" Ik loop naar hem toe en aai hem over zijn hoofd. "Ga maar beneden met de auto's spelen, oké?"

Chris knikt gehoorzaam. Hij springt van mijn bed af en rent naar beneden.

Ik kies een willekeurige broek waar gaten in zitten uit. Een simpele croptop erboven en mijn outfit is compleet.

"Calista!" Roept mijn moeder onderaan de trap. "Kom je naar beneden? Straks kom je nog te laat!"

"Gister vond je het niet erg dat ik te laat kwam." Mompel ik.

"Dat hoorde ik!" Roept ze weer.

Oeps.

Ik pak mijn tas en loop naar beneden. Ik loop de keuken in en neem staand een hapje van de omelet die mijn moeder heeft klaargemaakt voor mij.

"Thanks, mam."

Mijn moeder geeft me een klein kusje op mijn wang. "Ik moet nu gaan, schat. De eerste patiënten staan al voor de deur."

Ik knik en loop naar de koelkast. Ik pak een appel en stop hem in mijn tas.

Ik pak mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. 08:25. Holy, moly!

Waarom overkomt mij dit altijd?

"Kian!" Ik neem nog snel een hapje van de omelet, "je mag mijn omelet hebben!"

Kian loopt de keuken in. "Heb je 'm vergiftigd?"

Ik rol met mijn ogen. "Tuurlijk niet. Dan zou ik het veel subtieler doen."

"Sure." Zegt hij op een sarcastische toon. Toch gaat hij zitten.

Wie zegt er nou nee tegen eten? Ik bedoel maar.

In de aankomsthal trek ik snel mijn lage All Stars aan. Met de schooltas in mijn rechterhand en een dunne jas in mijn linkerhand loop ik de deur uit.

<*><*><*>

De deur van het lokaal is al dicht als ik aan kom. Ik zucht geïrriteerd. Als ik moet nakomen, dan gaat er iemand dood vandaag.

Ik open de deur en ik voel dertig paar ogen op mij branden.