I love you, idiot.

14. Wenkbrauwen en reddingen.

POV Calista.

Ik loop naar de toiletten en bekijk mezelf vluchtig in de spiegel, voordat ik wat papier pak om mezelf op te frissen.

Ik zie eruit als een wandelende kerstbal. Geërgerd kijk ik naar mijn haar. Hoe moet ik dit er straks uitwassen?

Met wat shampoo en water.

Ik rol met mijn ogen bij het horen van mijn innerlijke stem. Thanks voor het helpen.

Ik probeer nog het meeste verf van mijn gezicht en kleren af te halen en na tien minuten gaat de bel. Dan besef ik me dat ik eigenlijk al klaar ben met school. Mijn gezicht klaart op.

Ik pak mijn tas en loop de deur uit. Snel probeer ik de school uit te komen, zonder dat iemand me ziet.

"Calista? Waar ga jij heen?" Hoor ik ineens een hoge stem achter me.

Ik draai me om en zie niemand minder dan Chelsea staan met een kleine, duivelachtige grijns. Ze loopt een paar stappen vooruit op haar walgende, roze barbie hakken.

"Naar huis, misschien?" Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"We gaan toch niet spijbelen hoop ik?" Vraagt ze dan.

Aanschouw het probleem.

Chelsea, de allergrootste make-updoos van de school, kan laten en doen wat ze wilt, want haar leuke vader is de directeur.
Note the sarcasm.

"Nee," ik kijk haar lacherig aan, "Oh," zeg ik dan, "je bent serieus."

"Ja, ik ben serieus." Chelsea trekt haar neppe wenkbrauwen op.

Ik grinnik weer even. Haar heftig, bijgetekende wenkbrauwen zien eruit alsof ze elk moment van haar hoofd kan vallen alsof het stickers zijn.

"Hallo?" Zegt Chelsea verontwaardigt.

"Oh, sorry," grinnik ik even, "je ziet er zo grappig uit dat ik gewoon spontaan moet lachen."

Een beledigd geluidje komt uit haar mond.

"Wacht maar tot pappa dit hoort!" Roept Chelsea en ze draait zich om op haar barbie hakken.

"Wat hoort? Dat ik gewoon naar huis ga, omdat ik klaar ben met school?" Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Ik weet dat je gaat spijbelen!" Zegt haar hoge stem.

Ik lach weer. "Whatever,"

Ik loop weg, Chelsea achterlatend in de grote gang.

Ze maakt nog een geërgerd geluidje, maar laat het erbij.

<*><*><*>

"Ben thuis!" Roep ik vanuit de hal.

Ik krijg geen reactie terug, dus groot kans dat er niemand thuis is. Ik glimlach in mezelf. Netflix.

Ik loop naar de keuken en pak een appel voor mezelf. Ik neem een grote zak wafels en een glaasje Coolbest mee naar boven.

Hallo, Netflix.

<*><*><*>