Other ✔ || h.s.

~Other - Rozdział 31.

Rozdział 31.

Poranne promienie słońca dostające się do pokoju zza na wpół odsłoniętych żaluzji wybudzają mnie ze snu. Chcę się przeciągnąć, jednak ciało Harry'ego jest do mnie niemal przyszyte, a chłopak jeszcze śpi. Nie mam szans go odsunąć, więc czekam aż się ocknie. W międzyczasie wplątuję dłoń w jego włosy i bawię się nimi. Okręcam pojedyncze loczki wokół palców, przez co słodko odskakują na swoje miejsca. Brunet sam w sobie jest pełen sprzeczności, jednak połączone, dają ideał. Ideał, jakim jest Harry.

Po paru minutach bezczynnego leżenia czuję, że cierpnę. Staram się jakoś wyjść spod jego przytłaczającej sylwetki, co w końcu mi się udaje. Cieszę się, że nie przeceniłam swoich możliwości. Natychmiast owiewa mnie chłodne powietrze, a skórę odwiedza gęsia skórka. Przeszukuję szafę Harry'ego, chcąc znaleźć jakąś bluzę. Zakładam na siebie ciepły szary materiał i schodzę po drewnianych schodach. Moje bose stopy bezszelestnie kierują się do kuchni, gdzie spotykam dziewczynę, mniej więcej w moim wieku. Jej blond włosy sterczą na wszystkie strony, a pokryte tatuażami nogi zakryte są jedynie krótką koszulą w kratkę, która zapewne należy do Zayna. Tak jak się spodziewam, jest ona dziewczyną Malika.

-Jestem Perrie.- Uśmiecha się. Po wyglądzie stwierdzam, że obraca się w towarzystwie chłopców znacznie dłużej niż ja.

-Ty pewnie Zoey, prawda?- Jej głos jest nieco śmieszny, jednak wygląda na miłą.

-Tak.- Potakuję z uśmiechem.

-Cóż, widzę cię pierwszy raz w życiu a i tak wiem o tobie więcej niż przeciętny człowiek.- Śmieje się, a ja nie mogę powstrzymać się od tego samego. Jej chichot jest zaraźliwy.

-Harry ciągle o tobie mówi. Naprawdę.- Wywraca oczami.

-Chcesz kawę?- Pyta, unosząc czajniczek ku górze wraz z jedną brwią. Kiwam potakująco głową. Perrie nalewa mi czarnego płynu do kubka i podaje mi go. Na wyspie kuchennej stoi już mleko i cukier. Używam tylko pierwszego i mieszam przez chwilę. Upijam łyk i wsłuchuję się w monolog dziewczyny. Opowiada o spotkaniach z chłopakami i ich miłościami. Najwięcej mówi o Zaynie. Widać, że go kocha. Jej oczy błyszczą z ekscytacji, kiedy wspomina wspólny wyjazd na Karaiby.

-Poznałaś już Emily?- Zadaje kolejne pytanie, przez co krztuszę się kawą. Przez ciągłą obecność Harry'ego na co dzień, kompletnie zapomniałam o tej zołzie. W sumie to nawet lepiej, nie muszę się ciągle nią przejmować.

-Tak.- Nie potrafię ukryć lekkiego grymasu, który pojawia się na moich ustach. Perrie śmieje się w głos i kiwa głową. Kończy swój napój, a kubek wkłada do zmywarki.

-Widzę, że też za nią nie przepadasz.

-Skąd ona się tu w ogóle wzięła?- Nie mogę powstrzymać się od tego pytania. Od początku nurtuje mnie, skąd oni wytrzasnęli w swoim towarzystwie taką sukę.

-Sama nie wiem.- Wzdycha cicho i siada obok mnie. Trzymam w dłoniach chłodny już napój i patrzę z zaciekawieniem na Perrie.

-Jestem z Zaynem od czterech lat. Nigdy nie było między nami problemów, póki nie pojawiła się ona. Lgnęła do każdego. Wydaje mi się, że to Lou ją przyprowadził, ale nie jestem pewna.- Przeczesuje włosy palcami. Jej paznokcie pomalowane są na czarno.

-Spała ze wszystkimi.- Dodaje, jakby chcąc przekazać mi, że Harry również zalicza się do tej grupy. Odchrząkuję, aby pozbyć się rosnącej guli w gardle.

-Tak, wiem.- Odpowiedź widocznie szokuje Perrie. Unosi brwi ku górze, a jej piękne duże oczy stają się jeszcze większe.

-Harry bawił się z nią jeszcze wtedy, gdy zaczął się spotykać ze mną… To znaczy… Nie jesteśmy razem, ale…- Jąkam się, przez co dziewczyna posyła mi pokrzepiający uśmiech, po czym bierze moje dłonie w swoje i zamyka je w chudych rączkach.