Never Fall With Your Enemy

Chapter 23

"No Way!" Sigaw ko ng makita ko ang isang sulat sa kwarto ng tinuturing ko nanay .Hindi yun mangyayari.Hindi ito maaari.After the Valentine's day which is the day that I talked to Darryl ,I have this weird dream.Panaginip na naging tulay para malaman ko ang buong katotohanan.It was a dreamed about me and that girl who supposedly to be my real mom.I was in the dark room and I was screaming for help to get me out of that dark room when all of sudden someone entered the room it was a girl, "Get me out of here" I said but the girl just stared at me ,unti unti narin na tumutulo ang mga luha ko nun pero walang ginawa ang babae sa panaginip ko para ilabas ako dun sa sobrang dilim na kwarto.I remembered all the things that just happened in my dream.Tinitignan parin ako nung babae at napapansin ko na umiiyak narin siya "Sorry" yun ang narinig ko sa kanya ,I was right!She's not a little girl ,medyo matanda narin yung mukha niya at yung boses niya parang nasa 40+ na siya.

I asked her kung ba't siya nagsosorry sakin pero imbes na sagutin niya ang tanong ko ay yinakap niya lamang ako.Sinubukan ko siya na itulak para mapalayo siya sakin but she's too strong that I can't even push her.Umiiyak parin siya ,weird thing but I can hear those tears falling from the floor.I'm not just in the dark room,I'm in the middle of a very weird dark room.Sobrang dilim pero wala akong maramdaman na takot,Sadness that's all I can feel.Para bang yung kwartong iyon ay punong puno ng kalungkutan. Then after that hug she gave me a paper.Isang papel na nabasa dahil sa mga patak ng luha. Nang kinuha ko iyon ay bigla na lamang siyang nawala but I can still hear her voice in that room saying sorry and I can hear her crying too.Then all of sudden bigla na lamang lumiwanag yung kwarto at dun ko napagtanto na nasa kwarto ako ni nanay,yung nanay kong umampon sakin pagkamatay ni mommy.Nakita ko siya na may hawak-hawak na bata that was the time when I also realized that the baby she's holding is ME!It was me.It was me when I was a baby.I know it was me because I saw my baby pictures.

Maya maya pa ay binaba niya muna ang hawak hawak niya na bata at kumuha ng isang papel at isang lapis.I'm too confused because I have no idea what she's going to do .Nalaman ko na lamang na nagsusulat pala siya.Of course. I'm just too stupid that I didn't even realized that she's gonna write .Habang nagsusulat siya ay umiiyak rin siya. "I'm sorry.Hindi ko pinaalam sayo bago namatay yung kapatid ko na tinuring mong ina.Sorry but your real mom is not my sister.Hindi kita kadugo,hindi kita kaano-ano .Inampon ka ng kapatid ko."

Naguluhan ako sa mga oras na iyon dahil sa mga pinagsasabi niya.Lalo akong umiyak ng marinig ko ang sinabi niya "I'm so sorry Zoe" at bigla ko na lamang siya nakita na linagay niya ang sulat na yun sa ilalim ng unan niya then again I'm back in the dark room.Iyakan,yan ang naririnig ko sa kwartong iyon.I can also hear those sound .Boses ng ---kung hindi ako nagkakamali ay boses iyon ng tatlong babae.It was my mom and her sister and from the lady na unang nagpakita sa panaginip ko.Nagising na lamang ako ng marinig ko ang sigaw ni Aleng Tessie yung kapitbahay namin na parang nakalunok ng microphone sa lakas ng boses.I was too thankful for her dahil nakatulong yung lakas ng boses niya para makawala ako sa napaka weird kong panaginip.When I woke up there's still tears in my eyes.

Dumiretso agad ako sa kwarto ni inay.Hindi sa naniniwala ako na totoo ang panaginip na iyon pero kasi parang may ibig ipahiwatig yung napaka weird na panaginip ko.Dahil nasa probinsya palang si inay ay pumasok na ako sa kwarto niya at tinignan ang nasa ilalim ng unan niya pero wala eh.Walang papel .Wala akong nakikitang papel.Paalis na rin sana ako ng maisipan kong buksan ang kahon na nakita ko noon palang sa ilalim ng higaan ni inay.Nung araw kasing iyon ay abala ako sa paglilinis ng makita ko yung kahon sa ilalim ng higaan ni inay.Ayoko siyang magalit kaya naman pinabayaan ko nalang iyon.

I'm sorry po pero kailangan ko po itong gawin para masagot na lahat ng tanong na nasa isip ko.Pagkabukas ko nung kahon ay nakita ko agad ang mga baby pictures ko ,kinuha ko lahat ang mga pictures at inisa-isa ko itong tinignan.Natigilan na lamang ako ng makita ko ang isang litrato na may isang babaeng hawak-hawak  ako nung ako'y bata pa.

Kinuha ko yun nakita kong isang envelope na maliit at nakita kong may laman itong papel.

Alagaan mo ng mabuti itong anak ko.Pagalingin mo siya ikaw lang kasi yung taong mapagkakatiwalaan ko kaya naman sayo ko siya binigay.Sana kapag dumating yung araw na lumaki na siya at gumaling na siya sa kanyang sakit ay hayaan mo akong makita siyang muli.Nakikiusap rin ako na wag mong iibahin ang pangalan niya kahit yung last name nalang niya ang baguhin mo wag lang yung pangalan niya.Zoe nga pala pangalan.Maganda katulad niya.

Hindi ko namalayan na unti-unti na palang naguunahan ang mga luha ko sa pagbagsak.Ganun?Lumaki ako sa pagaakala na kasama ko ang totoo kong mga magulang.

"Zoe!,andito na ako"

Narinig kong sigaw ni inay kaya naman bumaba agad ako.Nakangiti pa siya nung makita niya ako pero nawala agad ang kanyang mga ngiti ng makita niya ang hawak kong sulat.

"Pa-paano m-o na-k-uha yan?" Nauutal pa niya na tanong

"Nakikiusap po ako sabihin niyo po ang katotohanan.Hindi niyo ako kaano-ano diba?Hindi ko kayo kadugo?"

"Hindi.Yang sulat na yan hindi yan totoo"

"Inay naman.Wag na kayong magsinungalin sakin.Naguguluhan na po ako kaya parang awa niyo na sabihin niyo ang buong katotohanan"

"Sige kung yan ang gusto mo.Hindi kita kadugo,Yung kapatid ko na tinuring mong totoong ina hindi siya ang tunay mong mga magulang.Inampon kalang ng kapatid ko."

----------------------
~~~~~~~~~~~~
××××××××××××
*************
----------------------

A/N:Enough muna tayo sa lovelife ni Zoe sa family problem muna tayo.

Kung naguguluhan kayo sa nangyayari na para bang hindi na magkakatugma yung mga kwento dito ay hindi po kayo nagiisa.Pati ako na nagsulat nito ay naguguluhan narin sa nangyayari 😂😂lol.Pero sana may magbasa parin nito kahit ang pangit ng story na ito but don't worry I'll try my best to make this story better.