Biznesowe małżeństwo

3

Weszliśmy do lokalu, oczywiście spóźnieni, bo korki w Nowym Jorku w soboty są ogromne, w dodatku jeśli masz przejechać z jednego końca do drugiego. Restauracji była wypełniona po brzegi. Gdy weszliśmy do lokalu od razu powitał nas kelner, starszy mężczyzna co stał przy recepcji. I który domniemam już nas zna.
- Dobry wieczór państwu. Stolik ten co zawsze, pańscy bliscy już są.
- Dziękujemy Panu - Edward pomógł mi zdjąć mój płaszczyk razem ze swoim nakryciem podał starszemu mężczyźnie. Odeszliśmy trochę od lady by nie robić tłoku.
- Gotowa ?
- Gotowa. - złapał moją dłoń w swoją splatając nasze palce. Musimy pokazywać że jesteśmy małżeństwem, szczęśliwym małżeństwem które chcę jak najlepiej rozwinąć swoją firmę. Nasz stolik znajdował się pod wielkim oknem z widokiem na miasto. Przemierzaliśmy lokal trzymając się za ręce. Czułam na sobie wzrok innych ludzi, ale może to dlatego że znają nas, w dodatku media o nas również piszą. Już widzieliśmy naszych rodziców i trzech mężczyzn o ciemniej karnacji. Jeden wyglądał na około pięćdziesiąt lat, a drugiemu bym dała max czterdzieści, a trzeci był dość młody.
- Dobry wieczór państwu - zaczął Edward - Przepraszamy za spóźnienie, ale razem z żoną stęskniliśmy się za sobą i sami państwo rozumiecie. - gdy to usłyszałam poczułam, że robi mi się gorąco. Co on odwala. Rodzice za równo moi i jak i moi "teściowie" byli w szoku. Mężczyźni się uśmiechnęli szeroko do mnie, a ja czułam jak policzki mnie pieką. Co za wstyd w dodatku przy rodzicach powiedział coś takiego, a przecież wiedzą jak jest pomiędzy nami.
- Rozumiemy, nie ma problemu, nie dziwię się Panu - spojrzał na mnie - Jestem Patricio Dascal, prezes marketingowej firmy "Noches" - wstał z krzesła najstarszy mężczyzna kolo pięćdziesiątki uścisnął dłoń Edwarda. 

- Edward James Anderson, a to moja żona.

- Angelina Jenifer Anderson. -  Moją dłoń  przyłożył do ust. Osobiście nie lubię jak jacyś faceci przykładają moją dłoń do swoich ust, ale przywykłam już do tego. Następnie wstał przywitał się z nami drugi mężczyzna o ciemnych włosach i brązowych oczach byli prawie  podobni wszyscy do siebie, jednak ten miał długie włosy związane w kucyk, tak jak poprzednik ucałował moją dłoń

- Diego Ramirez, menadżer firmy. - W końcu wstał ostatni.- Juan Pezz, jestem tłumaczem przysięgłym - gdy już się przywitaliśmy, panowie zajęli swoje miejsca, a Edward odsunął mi krzesło żebym usiadła i zaraz zajął miejsce obok mnie.

Spotkanie trwało już dobre półtora godziny. Panowie przedstawili swoją ofertę dla nas, ale nie powiem, że interesowałam się tym czułam się źle i brzuch mnie bolał, więc w połowie byłam obecna i skupiona na tym co mówią.
- Panie Anderson - zwrócił się Diego - Nasza współpraca może tylko zwiększyć przychód waszego hotelu. W Barcelonie jest masę turystów, którzy na pewno chcieli by zatrzymać się w tak eksluzywnym hotelu jak hotel Dream. 

- Nie podejmiemy na razie decyzji. - zaczął Edward. 

- Oczywiście rozumiemy to, ale powinniście państwo przyjechać do Barcelony i ocenić naszą działalność widząc jak pracujemy w jakich warunkach - zaczął Juan i jako jedyny chyba wiedział o co nam chodzi - Podjąć decyzję co do tego. 

-Nie ma sensu żebyście jechali i tracili czas.- Moja mama zwróciła się do mnie i do Edwarda -Zarówno my jak i rodzice Edwarda widzieliśmy jak to wygląda, i wszystko jest jak w najlepszym stanie. 

- Dobrze powiedziane mamo. WY widzieliście to. A to zdaje się chodzi o naszą działalnością którą, panowie są zainteresowani.- Dopowiedziałam a w oczach mojej matki dostrzegłam złość
- Ja uważam, że Angelina ma rację. -  Odezwała się moja teściowa. - To oni są właścicielami i to oni powinni zadecydować czy będą chcieli mieć swoje hotele w Hiszpanii czy nie. Nie powinniśmy w to ingerować - Uśmiechnęłam się do niej co zauważyła. Zawsze lubiłam tą kobietę, pałała od niej pozytywna energia i jako jedyna nie chciała żeby przez wspólny biznes naszych rodzicow nas łączyć w małżeństwo.
- W takim razie zapraszamy do Hiszpanii. Kiedy państwo by mogli odwiedzić jak najszybciej Barcelonę ? - Po następnej godzinie spotkanie dobiegło końca. Ustaliliśmy z Edwardem, że polecimy do Hiszpanii za kilka dni. Rodzice nie byli tym zachwyceni, że przez nasz upór będą musieli zaczekać, ale nie zawracaliśmy sobie tym głowy, jedynie Kristin, mama Edwarda się cieszyła.