Gitme demişti ve ben gitmeyecektim. Yaptığım seçimi kesinlikle sonuna götürecektim. Arkamı döndüm ve yanına uzandım.
Gözlerime uykudan yeni kalkmış olduğu gözleriyle bakıyordu. Bu hali annesine bakan sevimli bir çocuktan farksızdı. Gülümsedim ve ellerimi saçları arasında gezdirmeye başladım. Ona:
--Bunu nasıl başarabiliyorsun? diye sordum. Bana gördüğüm en güzel gülümsemeyi bahşetti ve:
-- Neyi? diye sordu.
--Beni kendine bu kadar bağlamanı? Ellerimi tuttu ve:
--Gerçekten hiçbir fikrim yok. Ne senin bu kötü çocuğa nasıl aşık olduğun hakkında, ne de benim sana nasıl aşık olduğum hakkında. Ama şunu gerçekten biliyorum ki seni çok seviyorum.
Belki de bu sözler bana doğru seçim yaptığımı hissettirmişti. Onu gerçekten çok seviyorum ve bu bir gerçekti. Ayrıca kaçınılamaz bir şeydi. İnsanlar böyledir, doğarlar, büyüdüklerini sanarlar ve aşık olurlar. En sonunda ölürler.
Ben de şu an büyüdüğümü sanıp aşık olanlardandım. Ama unuttuğum bir şey vardı: Sonrası ölüm...
Justin'
Ariana'nın basket oynarken elini sıkan çocuğu günler önce bulmuştum ve o çocuk benim hayatımın anlamıyla sevgili olmuştu.
Daha fazla bu saçmalığa dayanamayıp, iyi kızımla aramı düzeltmiştim. Şu an oldukça huzurluydum.
Yakın bir zamanda da şarkıcılık için teklif almıştım ve kabul etmiştim. Kariyerimi şarkıcılığın üzerinde dizmek istiyordum. Bunu Ariana'ya söylememiştim ve söyleyeceğimi de düşünmüyordum. Huzurumu bozup, hayatsal konulardan konuşmayacaktım.
Tapılası o yüzünün her santimini incelerken dayanamayıp onu öptüm. O da bekliyormuş gibi karşılık verdi. Nefesim kesilene kadar onu öpmüştüm. Geri çekildiğimde dudaklarını birbirine bastırdı ve kıkırdadı. Onun bu çocuksuluğu bile insanı kendine bağlayabilirdi.
Her yanı uyuşturucu gibiydi ama bu rahatlatıcıydı. Onunla olmak Tanrı'nın verdiği en büyük meyveydi..
Evet, finale çok az kaldı. Çünkü diğer bölüm final (göz deviren emoji bilgisayardayım kb.) Bu kitapta sanırım bu bölüm çok içime sindi. Çünkü diğerleri istediğim gibi değildi. Yazacağım yeni kitapta şu sıkıcılıkları yaratmayacağım. Bilmiyorum, ilk kez yazmayı denedim ve ortaya bir şeyler çıktı işte. Beğeneniniz veya okuyanınız varsa teşekkür ederim. Finalde bunları yazmak istemediğim için buraya yazacağım:
Öncelikle kötü son dediysem kimse ölmeyecek. Neden karakteri öldüreyim? Yapacağım son 2. kitabın başlangıcı gibi olacak. Yani bu kitabın 2.cisi gelecek. Ne zaman olduğu hakkında hiçbir fikrim yok.
Finale gelmemin sebebi, gerçekten aklıma fikir gelmiyor ve ben bunu kısa hikaye türünde yazmak istedim açıkçası. Bunun devamı için sona gelip, kurduğum yeni kurguyu yazmam lazım.
Diğer kitap Jariana olmayacak. Ariana karakterini kullanmayı çok istesem de Jariana takipçileri az. Ben yine de başka bir isim verip Ariana fotoğrafları koyacağım. Korkmayın, Jelena Jailey fln yapmam yani.
Kısacası bu bölüme kadar okuyan herkese minnettarım. Bunu YALAKlık olarak algılamayın. Çünkü samimi bir insan olduğum için ben öyle algılıyorum ama yazma amacım o değil.
Unutmayın ki söz kulağa çok klasik gelse de: Her son bir başlangıçtır...
