Ontering [Flikken Maastricht]

Epiloog

Vier jaar later

Het was zaterdag, begin van de middag. Eva had haar wekelijkse hardlooprondje gemaakt en liep bezweet de huiskamer in.
"Hé", begroette ze haar vriend die in de keuken stond. Hij was bezig met een lunch voor hen.
"Hé, lieverd", glimlachte hij naar haar en hij drukte een kus op haar lippen.
Eva pakte een flesje water uit de koelkast en dronk in een teug de helft op.
"Lekker gerend?" vroeg hij geïnteresseerd.
"Ja, hoor", knikte Eva. "Waar is Tess?" vroeg ze daarna. Ze besefte zich ineens dat ze de kleuter helemaal niet had gezien in de woonkamer.
"Ik heb haar net naar Hanne gebracht, dat vertelde ik vanochtend toch?" schudde Wolfs lachend zijn hoofd.
"Oh ja", knikte Eva. Ineens wist ze het weer.
Wolfs veegde zijn handen af aan een handdoek en legde ze op Eva's heupen.
"Waar zat jij met jou gedachten vanochtend?" knipoogde hij uitdagend. Speels kuste hij haar nek. Natuurlijk wist hij het maar al te goed, maar hij hoorde het zo graag uit haar mond.
"Helemaal nergens", probeerde Eva serieus uit te brengen, maar de giechel in haar stem hielp daar niet bij.
Wolfs drukte haar lichaam tegen het zijne aan en snoof haar lichaamsgeur in combinatie met zweetlucht op. Hij vond het niet eens vies. Sterker nog, niets vond hij opwindender dan zijn bezwete vriendin, het liefst nog nahijgend van haar ronde.
"Wat zie je er toch heerlijk uit", gromde hij dan ook tegen haar nek.
"Doe niet, Wolfs", zei Eva, nog steeds licht giechelend.
Er werd alleen niet naar geluisterd. Wolfs tilde haar bij haar billen op en zette haar op het aanrecht. Als vanzelf vonden hun lippen elkaar en zoenden ze uitgebreid. Wolfs gleed met zijn handen langs haar billen en vervolgens onder haar T-shirt.
"Plannen?" lachte Eva om zijn ongeduldigheid.
"Wat denk jij dan", grijnsde Wolfs. Die ochtend werden ze gestoord door Tess die graag met haar vader en stiefmoeder wilde knuffelen en daarna hadden ze geen tijd meer gehad om het af te maken.
Eva sprong van het keukenblad af en pakte haar partner bij de hand. Ze trok hem met zich mee naar de slaapkamer.

Nog nahijgend lagen ze tegen elkaar aangeplakt in het grote bed. Ze waren al zo'n vier jaar samen en waren nog net zo gelukkig en verliefd als aan het begin. Tess was om de week zeven dagen bij hen en zo liep alles op rolletjes.
Ze mochten samen blijven werken, mits ze professioneel bleven en ze woonden samen in Eva's woning.
"Wolfs?" vroeg Eva twijfelend.
"Ja, lief?" Wolfs draaide haar om in zijn armen, zodat ze elkaar aan konden kijken.
"Ik ben drie weken overtijd", gooide ze eruit. Ze had nog geen test durven doen en ze had geen idee hoe Wolfs zou reageren. Ze hadden het wel ooit over kinderen gehad, maar nooit erg serieus.
"Nee, echt?" vroeg Wolfs verbaasd. Zijn ogen twinkelden en zijn mondhoeken krulden omhoog. "Heb je al een test gedaan?"
Eva schudde haar hoofd.
"Nog niet, maar ik ben nooit overtijd, dus ik denk dat het vrij zeker is", bracht ze twijfelend uit.
Wolfs knuffelde haar stevig.
"Dat is geweldig, Eef", vond hij.
Eva glimlachte en kuste hem. Ze had dit nooit kunnen verwachten een aantal jaren geleden, maar het was toch gebeurd. Ze was samen met haar grote liefde en ze liet hem nooit meer gaan.

EINDE

Dat was het dan!
Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle super toffe reacties! Natuurlijk hoor ik nog graag jullie uiteindelijke mening over het verhaal :-)