Ontering [Flikken Maastricht]

7.

Met de grote kinderwagen met daarin zijn baby'tje belde Wolfs aan bij zijn werkpartner. Hij hoopte maar dat ze het niet erg vond dat hij zijn dochter had meegebracht, maar dat verwachtte hij ook niet. Eva was niet zo moeilijk.
Het duurde niet lang voordat dat deur werd geopend.
"Hé", begroette Eva hem en verrast keek ze naar de kinderwagen.
"Hé", glimlachte hij terug. "Sorry, ik..." Hij wilde zich verontschuldigen omdat hij zijn kleine meid had meegenomen, maar zoals verwacht vond Eva het geen probleem.
"Geeft niet", schudde ze haar hoofd. "Kom binnen." Ze hield de deur wijd open zodat Wolfs met de kinderwagen naar binnen kon.
Terwijl de man in kwestie zijn jas uit trok en aan de kapstok hing, boog Eva over de kinderwagen.
"Hé, meisje", glimlachte ze en ze wreef over het rode wangetje van Tess. Het meisje maakte zachte geluidjes, wat Eva aan het lachen maakte.
Wolfs glimlachte om het aanzicht en pakte de kinderwagen vast om deze achter Eva aan de woonkamer binnen te duwen.
"Neem plaats", gebaarde Eva naar de eettafel, waarna ze de keuken in verdween om de laatste hand aan de maaltijd te leggen.
Wolfs nam plaats aan de tafel en keek de woonkamer rond. Hij was er in geen maanden meer geweest. De laatste en tevens enige keer was toen ze het huis net had gekocht en het nog niet helemaal af was. Ze had het huis een gezellige uitstraling weten te geven. Er brandden geen felle lampen, maar enkel wat schemerlampjes met een lichte kap. Ook had ze verscheidene kaarsjes aangestoken, wat de kamer een romantische uitstraling gaf. De tafel had ze leuk gedekt met blinkend bestek, witte borden en natuurlijk wat flikkerende kaarsjes.
Eva liep de woonkamer weer in met een fles rode wijn in haar handen. Zijn lievelings.
"Speciaal voor mij?" vroeg hij verbaasd. Hij vond het lief.
Ze knikte.
"Kan je het eten mee wegspoelen als het niet smaakt", grapte ze.
Wolfs lachte en keek toe hoe zij een glas voor hem inschonk. Haar eigen glas vulde ze royaal met chocomel. Daarna liep ze weer terug de keuken in, om de pannen te pakken.
Wolfs boog over de kinderwagen heen en drukte een kus op het hoofdje van zijn dochter. Hij glimlachte naar haar en snoof haar geur op. Voorzichtig streelde hij over het kleine handje en bekeek haar liefdevol. Hij liet zijn blik wijken toen hij een klap van de pan op de tafel hoorde. Hij gaf zijn dochter nog een kusje en nam daarna plaats tegenover Eva.
"Het ziet er heerlijk uit", moest hij toegeven toen hij in de pannen keek.
Eva glimlachte dankbaar en schepte voor hem op. In spanning keek ze toe naar hoe hij een eerste hap nam. Hij kauwde het langzaam en knikte daarna goedkeurend, waardoor Eva opgelucht ademhaalde.
"Lekker hoor, Eva", glimlachte hij oprecht. Hij was oprecht verbaasd over wat ze op tafel had weten te zetten.
"Dank je", zei ze met blozende wangen. Ze keerde haar hoofd van hem weg en begon ook aan de maaltijd.