Ontering [Flikken Maastricht]

10.

De hele middag stond Wolfs al in de keuken. Hanne zou voor het eerst komen eten en hij wilde natuurlijk een goede indruk maken met zijn kookkunsten. Ze hadden nog niets samen. Ze waren nog op zoek naar wat er precies was en hadden vooral lol. Hij kon het goed met haar vinden. Ze had humor, was lief en zag er goed uit. De echte kriebels misten alleen, maar die zouden natuurlijk nog kunnen komen.
"Normaal kook je nooit zo uitgebreid", zei Eva toen ze de keuken in liep. Ze had geen zin om de nieuwe vriendin van haar partner te ontmoeten. Ze had er totaal geen behoefte aan. Maar ze wilde niet jaloers of onaardig overkomen, dus speciaal voor hem zette ze haar glimlach op en deed ze alsof ze het nog enigszins leuk vond.
"Normaal mag ik ook niet voor twee leuke vrouwen koken", was Wolfs zijn excuus. Hij lachte er licht bij. Eva nam het niet serieus.
Ze dekte de tafel, precies zoals Wolfs het haar opdroeg.
Wolfs richtte zijn blik op de klok. Vier voor 6. Rond 6 uur zou Hanne er zijn. Gehaast voegde hij de laatste dingen toe aan het gerecht, zodat hij er zo weinig mogelijk meer aan hoefde te doen als zij er was.
De bel ging. Wolfs veegde zijn handen aan een handdoek af en zette de gaspitten laag. Met twee treden tegelijkertijd liep hij de trap op. Het duurde niet lang voordat hij met Hanne de woonkeuken in liep.
"Eef?"
Ze draaide zich om bij het horen van haar naam. Ze stond op van haar stoel toen ze de vrouw naast Wolfs zag.
Ze stak haar hand naar de vrouw uit en stelde zich met een gemaakte glimlach voor.
"Eva", zei ze. Het klonk zakelijk. Alsof de woorden 'politie Maastricht' er achteraan zouden komen.
"Hanne Molenaar", stelde de vrouw zich voor. Ook haar glimlach was niet geheel oprecht.
De dames namen schuin tegenover elkaar plaats aan de keukentafel. Wolfs pakte ondertussen wat te drinken voor hen.
"Alsjeblieft." Hij zette bij Eva een groot glas chocomel neer en liet zijn hand kort over haar schouder glijden.
De jaloezie was van het gezicht van Hanne af te lezen. Alleen Eva zag het en het gaf haar een goed gevoel.
De maaltijd smaakte iedereen goed. De sfeer was minder goed. Eva en Hanne gunden elkaar geen blik waardig. Ze spraken dan ook niet met z'n drieën. Wanneer Eva en Wolfs spraken was Hanne stil en andersom. Wolfs had niet eens door dat de vrouwen elkaar totaal niet mochten.
"Het was echt heerlijk, Floris", zei Hanne overdreven. Ze streelde met haar vingers over zijn hand.
"Ja, Floris, het was weer héérlijk", zei Eva op dezelfde overdreven toon als Hanne. Ze zag een kleine grijns op Wolfs zijn gezicht verschijnen, die hij zo goed mogelijk probeerde te verbergen.
Hanne had Wolfs zijn hand vastgepakt die op de tafel lag en streelde met haar andere hand over zijn baardje.
Eva had geen zin meer in die aanblik. Ze walgde ervan.
"Ik ga een rondje maken", besloot ze. Eva stond op van haar stoel en drukte in het voorbijgaan een kus op Wolfs zijn wang; enkel om Hanne jaloers te maken. "Bedankt voor het eten", zei ze hem, waarna ze de woonkeuken verliet.