Ik hoorde hem dichterbij komen. "Liam donder op!" Riep ik. "Nee Grace!" Ik stopte met rennen en draaide me om. "Waarom doe je dit? Eerst dwing je me tot dingen die ik niet wil en nu ineens ga je de held uit hangen? What the fuck is wrong with you?" "Omdat.." Begon hij langzaam. Ik had eigenlijk totaal geen zin om naar hem te luisteren. "Liam stik erin ik hoef je ziellige verhaaltjes niet te horen. " Ik draaide me weer om en liep door. "Grace wacht!" Riep hij nog maar ik bleef doorlopen. Ik kwam aan bij een bushalte en ik zag Liam nergens meer. Ik ging in het bushokje staan en wachtte op de bus. Maar in plaats van de bus kwam er een zwarte Range Rover aanrijden. Hij stopte voor de halte en Liam stapte uit. "Donder op." Siste ik. Hij schudde zijn hoofd en trok me aan mijn pols de auto in. De bushalte verdween uit mijn zicht en ik zat weer met Liam... "Luister Grace.." Begon Liam. Ik keek uit mijn raampje, ik wilde niet naar hem luisteren. Maar ik moest wel want ik kon geen kant op. ".. Het is allemaal iets ingewikkelder dan je denkt.." Ik bleef uit het raampje kijken en reageerde niet op hem. "Wil je weten hoe het echt zit?" vroeg hij. Ik negeerde hem. Ik hoorde hem zuchten. "Er is iemand die me hier toe dwingt." Ik keek hem ongelovig aan. "Ik weet dat je me niet gelooft, hoeft ook niet." Zei hij. Ik hield mijn mond de hele weg. Tot dat hij zijn auto stopte voor mijn huis. Ik stapte uit en deed het portier met een klap dicht. Ik liep naar de voordeur, stak de sleutel in het slot en liep het huis binnen. Liam bleef met zijn auto voor mijn huis staan. Ik gaf er geen aandacht aan en deed gewoon mijn schoenen en jas uit. en liep naar de keuken. Daar stond een boze moeder. "Waar was je?" Ik keek even naar de klok het was al 7 uur. "Ik.. ik was bij Chloe." "En dan ben je zo laat?" Ik knikte. "Ik was de tijd vergeten." Gelukkig vroeg ze niks over de zwarte Range Rover die -nog steeds- voor de deur stond. Ik snapte niet wat hij hier nog deed. Ik had geen honger dus ging meteen naar boven en nam een douche. Ik liep met de handoek om me heen naar mijn kamer. Ik schrok me dood toen ik Liam zag staan. Ik pakte snel mijn kleren van m'n bed en rende terug naar de badkamer. Daar kleedde ik me om en liep daarna weer terug naar mijn slaap kamer. "Wat doe je hier? Ga naar huis." "Ik ga niet naar huis." Ik keek hem fel aan. "Ik heb geen extra bed of kamer dus je zult wel moeten." Hij grijnsde. "Ik heb geen extra bed nodig." "Oke, maar de grond ligt niet zo lekker als je eigen bed hoor." IK wist wat hij bedoelde maar had geen zin om hier serieus op in te gaan. "Vertel nou maar gewoon wat je hier doet en dan kan je weer gaan." Liam kwam naar me toe. "Je moet me geloven. Er is echt iemand die me dit laat doen." "Als het allemaal echt is stop er dan gewoon mee." "Kan niet." Ik keek hem raar aan. "Wil je het heel verhaal horen?" vroeg hij. Ik was eigenlijk nieuwsgierig geworden en zuchtte. "Ik zal luisteren." Ik plofte op mijn bed neer. Liam kwam naast me zitten. "Ik boks ook. En ben eigenlijk via via bij illegale gevechten gekomen. Of eigenlijk ben ik gedwongen. Ik had gewoon een familie zo als iedereen, maar dat veranderde toen ik Edward tegen kwam, hij dwong me geen contact meer met mijn familie te hebben. Hij deed hetzelfde als ik nu bij jou doe...." Hij keek even naar de grond. "En ik verzette me er ook tegen zoals jij. En omdat ik zo vervelend deed stuurde Edward me naar de 'baas' van dit alles. Jason Snake. Hij zei dat ik iemand moest zoeken, om mee te laten doen. Ik wilde het niet, maar ik moest anders zou hij mijn familie vermoorden, en ookal had ik geen contact met ze ik wilde niet dat ze dood zouden gaan. Ik had eindelijk iemand die ik mee kon laten doen aan de gevechten. Dat was voor het eerst dat ik zoiets deed. Ik heb het lang met die jonge vol gehouden, hij ging dood tijdens 1 van de gevechten." Ik schrok van zijn laatste zin en voelde een bang gevoel in me opkomen. "En dus moest ik iemand anders vinden." ging hij verder. "Ik." zei ik zachtjes. "Toen ik die jonge een tijdje in mijn 'macht' had, werd het makkelijker voor me. Ik kon 'm goed hebben en had eigenlijk geen medelijde meer met hem. Ik heb bij jou mijn charmens gebruikt, zodat je voor me zou vallen of me in ieder geval zou vertrouwen. Wat lukte. Het was een plan en ik dacht dat het me net zo makkelijk af zou gaan als bij die jonge. Maar tijdens dat gevecht zag ik hoe moeilijk je het had, en wat ik je aan deed en.. ik ben voor je gevallen." Bij zijn laatste woorden keek hij weg, maar ik keek hem aan. "Je-je hebt me erin gelokt?" Hij keek mee aan met zijn perfect bruine ogen. "Het spijt me." "Wilde je mij ook zo laten dood gaan?" vroeg ik aan hem. "Dat zou eerst wel de bedoeling zijn, maar nu niet meer." "En je baas dan? Je familie? Je weet niet wat je mij aandoet als je me zo dood wil laten gaan." Zei ik terwijl mijn stem met elk woord harder werd. "Ik ga het voor m'n baas proberen te verbergen. Ik weet wat je ermee aan doe daarom wil ik het ook niet meer." "Hoe? Je baas is echt niet dom! En van wie weet je dat-dat van dat dood gaan?" Riep ik boos. Liam keek naar de grond. "Ik wil gewoon niet dat je dood gaat." Zei hij. "En Harry vertelde het me. Hij had het van iemand gehoord. Grace we weten wat er gebeurd is met je vader maar we gaan jou beschermen." "I don't need protection!" "Yes, you do." Zei Liam. Ik zuchtte. "I don't." "Doe niet zo moeilijk je weet dat je het nodig hebt!" "Je weet helemaal niks van me." Zei ik zachtjes. "Ik WIL meedoen aan die illegale gevechten." "Wat?!" Zei Liam boos. "Ik ben er nu nog niet klaar voor, daarom trainde ik super vaak, maar nu ben ik mijn coach kwijt dus gaat mijn doel niet meer lukken." Ik stond op van het bed en ging in de vensterbank zitten en keek naar buiten. Liam kwam naar me toe en ging aan de andere kant in de vensterbank zitten. "J-je wilt dat echt?" Begon hij. Ik draaide mijn gezicht naar hem toe een knikte. "Waarom?" "Voor m'n vader." Ik voelde tranen in mijn ogen prikken, en keek snel weer naar buiten. "Moest dat van hem?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Waarom dan?" "It isn't your bussiness." Zei ik. "It is." "No it's not. En stop met de hele tijd zeggen wat goed voor me is." Ik hoorde hem zuchtte. "Wil je nu alsjeblieft weg gaan?" vroeg ik zo aardig mogelijk. Ik moest even alleen zijn. "I stay." "Please go away." Zei ik weer. "No." Ik draaide mijn gezicht weer zijn kant op. Ik voelde nog steeds de tranen branden, omdat ik nog steeds dacht aan het gevecht en aan mijn vader. Ook al was hij al bijna 10 jaar dood nog steeds miste ik 'm elke dag. En door dit werd het gemis alleen maar erger en ook vooral omdat ik geen coach meer heb omdat ik nu niet meer ga boksen. "Are you alright?" vroeg Liam. Ik knipperde de tranen weer weg en knikte. Snel keek ik weer via het raam naar buiten. "Ga alsjeblieft weg." Zei ik nog een keer. Ik stond op het punt in huilen uit te barsten.
JE LEEST
Breath In, Breath Out (ft. Liam Payne & Luke Hemmings)
Fanfiction"Who or what would you trust when everything else is uncertain."
