Ondanks dat het donker was zag ik in de verte een klein huisje dat steeds dichterbij kwam. En wanneer we aankwamen bij het huisje parkeerde Liam de auto. Ik keek hem aan. "Hier slapen we vannacht." Zei hij, ik deed het portier van de auto open en liep naar buiten. De koude frisse avond wind raakte mijn warme huid aan waardoor ik kippenvel kreeg. Liam pakte mijn hand en trok me het huisje in.
Het was er klein, en er stonden houten meubels, ook stond er een openhaard en een klein TV'tje. "Wil je wat te eten?" Vroeg Liam. Ik liep naar het keukentje waar hij was. "Ja is goed." Liam opende het koelkastje en tot mijn verbazing stond die vol met eten en drinken. Het was alsof hij wist dat hij moest vluchten, of dat hij in ieder geval weg zou gaan en hier aan zou komen. Hij had het voorbereid en gepland.
Liam had na het eten de boven verdieping laten zien en hij had me uitgelegd hoe de douche werkte. Dit was de Liam waarop ik bijna weer verliefd zou kunnen worden. Maar ik liet mezelf niet gek maken en hield me in gedachten vast aan Luke, die nu vast in alle onzekerheid naast Kathy en David -zijn pleegouders- op de bank zou zitten. Ik miste hem, hij had me nog een aantal keer ge-sms-t maar veel kon ik hem niet zeggen want ik wist niet wat er met me zou gebeuren, ik had geen idee waar ik was en of ik nog wel weg kon komen hier. Ik stapte met een diepe zucht onder de douche. De stralen verwarmde mijn koude lichaam en voorzichtig waste ik mijn haar.
Na het douchen liep ik de trap af, ineens voelde ik 2 armen om mijn heupen. Geschrokken draaide ik me om, en zag Liam naar me glimlachen. Ik duwde zijn armen van me af rende zo snel als ik kon de trap af naar de voordeur. Ik wilde weg, maar de voordeur zat op slot. Ik liet me langs de deur naar beneden glijden. Liam kwam op me afgestormd en trok me omhoog. "Bitch." Siste hij. Ik keek hem fel aan rn ik trok mijn arm los. "Nu vertrouw ik je helemaal niet meer." Zei hij en hij duwde me terug de woonkamer in. Ik nam plaats op de bank en keek door het raam naar de duisternis. Liam was de keuken in gelopen en ik pakte mijn telefoon uit mijn zak en toetste Luke's nummer in. Ik luisterde geconcentreerd naar de piepjes die eeuwig leken te duren. Eindelijk nam hij op. "Hey babe." Klonk zijn vertrouwde stem. Ik voelde mezelf glimlachen. "Hi handsome." "Is er iets?" "Nee, ik wilde gewoon even je stem horen." Zei ik. "Is alles nog goed daar?" Vroeg hij. Ik knikte, maar ik realiseerde me dat hij dat niet kon zien. "Ja." Zei ik snel. Ik zuchtte en het viel even stil. Ineens hoorde ik de bel op de achtergrond bij Luke. "O uhm.. sorry, dat zijn wat vrienden ik ga vanavond naar een club. Ik bel je later." "Oke. Love you." "Love you too." En verbinding werd verbroken. Liam kwam inmiddels de kamer ingelopen. "En met wie belde je?" Vroeg hij streng. "Niemand in het bijzonder." Antwoorde ik. "Luke?" Raadde hij. Ik keek naar mijn handen en wist niet wat ik moest reageren. "Ja dus." Siste hij. "Geef je telefoon." Ik schudde mijn hoofd en klemde het apparaat stevig tussen mijn handpalmen. "O, come on baby." Grijnsde hij. "Ik geef mijn telefoon niet." Zei ik. Hij kwam naast me zitten en zoende me vol op mijn lippen. "Nu wel?" Ik schudde mijn hoofd en veegde mijn lippen af aan de mouw van mijn sweater, en had mijn handen nog steeds strak om het apparataat heen. "Give it to me." Siste hij. Ik keek hem zo zelfverzekerd mogelijk aan en schudde weer mijn hoofd. "Why not?" "Het is het enigste dat ik nog heb." Ik hoorde hem zuchtte. "Wat bereik je ermee als je m'n telefoon hebt?" Vroeg ik voorzichtig ik wilde hem niet boos maken. "Je mag Luke niet bellen." Zei hij nog steeds op een boze toon. Hij gedroeg zich als een jaloerse kleuter. "Ik bel wie ik wil." Ik stond op en liep de trap op. Al snel hoorde ik voetstappen achter me aankomen. Ik liep iets sneller en ging snel een kamer in. Een kleine opluchting kwam er in me op toen ik zag dat de deur een slot had, ik draaide het om. Zodat Liam niet meer binnen kon komen. Liam bonkte op de deur, maar ik negeerde hem. Ik voelde me moe maar realiseerde me dat ik helemaal niks bij me had van spullen of iets. Ik besloot gewoon in mijn sweater te slapen. Ik liet de skinny jeans van mijn huid afglijden en liet mezelf in het bed vallen. Het matras voelde zacht aan aan mijn rug, ondanks het gebonk van Liam viel ik best snel in slaap.
Ik werd wakker van de felle zon die het kamertje binnen scheen. Ik keek de kamer even rond terwijl ik wakker aan het worden was. Er was een grote kledingkast die bijna de hele muur bedekte, een nachtkastje met daarop een lampje maar ineens viel het me op dat er nog een deur in het kamertje was. Ik werd nieuwsgierig en liep er naar toe. Ik deed de hendel naar beneden. Ik verwachtte een deur die op slot zou zitten maar hij was open. Een donkere ruimte staarde me aan. Ik voelde langs de muur naar een licht knopje. Het licht knipte aan en mijn mond viel open. "What the..." Ik maakte mijn zin niet eens af. Een klein afstapje leidde me tot een kamer vol drugs planten. Ik bleef om me heen kijken. Wat had Liam aan deze shit? Zou hij dit gebruiken? Ik nam de kamer goed in me op nog steeds ongelovig over wat ik zag, en langzaam liep ik de kamer weer uit. Ik kwam weer in de slaapkamer en plofte neer op het bed, waarna ik mijn skinny aan staarde. Zuchtend pakte ik het ding van de grond en trok 'm aan. Ik had eigenlijk geen zin om naar beneden te gaan maar mijn maag had eten nodig. Ik zuchtte en draaide voorzichtig de deur van slot. Ik liep de overloop op. Ik liet een kleine zucht tussen mijn lippen door ontsnappen toen ik Liam nog nergens zag. Zachtjes liep ik de krakende trap af -wat je zachtjes noemt-. Ik liep de woonkamer in en meteen maakte mijn ogen contact met die van Liam. Zijn ogen gleden langs de countouren van mijn lichaam, ik liep naar de keuken en pakte wat te eten. Ik zette het op de keukentafel en at het daar op. Liam kwam tegen oer me zitten. Ik ha gehoopt dat hij in de woonkamer bleef maar helaas. "Lekker geslapen?" Vroeg hij. Ik knikte alleen maar en keek naar mijn ontbijt dat ineens veel interesanter was. "Ik niet." Reageerde hij. Ik negeerde hem en nam een hap cornflakes. "Wil je niet weten waarom?" Hij bleef maar doorpraten en ik deed mijn best er niet op te reageren. "Jij was er niet." Ik keek op van mijn ontbijt, een speelse glimlach verscheen op zijn lippen. Ik keek schoof snel het laatste beetje ontbijt naar binnen en liep zo snel als ik kon weer naar boven.
--------------------------------------------------------------------------
Ik zeg het maar meteen: SORRY!
Ik was druk met leren en dan is je inspi ook een beetje empty.... en dan komt er maar geen hoofdstuk...
Ik baal ook echt dat het hoofdstuk niet wat langer is... ik merk ook dat de hoofdstukken slechter worden vind ik zelf... i dont know er zit gewoon weinig in
Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen... maar ik vind ze gewoon niet echt bijzonder goed of zo.
Maar als nog, laat weten in de comments wat je ervan vind en votes zijn altijd welkom!
Heel erg bedankt voor iedereen die dit verhaal votes geeft en die dit verhaal leest! You make me happyyyyy :))
Love ya! xx
JE LEEST
Breath In, Breath Out (ft. Liam Payne & Luke Hemmings)
Fanfiction"Who or what would you trust when everything else is uncertain."
