Breath In, Breath Out (ft. Liam Payne & Luke Hemmings)

Hoofdstuk 13

"Ik ga je missen." Zei ik tegen Luke die zijn tas stond in te pakken. Hij mocht al naar huis, of nou ja naar zijn nieuwe thuis. Ik mocht over 3 dagen pas gaan. Maar ik wilde niet weg. Het leven hier was leuker. Dat kwam misschien door Luke.. Maar dan nog hier zijn dokters en zusters in de buurt dus als je dood gaat zijn ze er meteen om je te redden. "Ik jou ook." Antwoordde Luke en hij ritste zijn tas dicht. "Give me a hug." Zei hij met een lach en ik sloeg mijn armen om hem heen. "We bellen nog wel. En dan misschien tot later?" Zei ik aarzelend. Luke glimlachte en kuste mijn neus. "Ik zie je later." Hij sloeg de tas over zijn schouders en liep met zijn nieuwe ouders mee het ziekenhuis uit. Ik keek hem na in de lange gang tot ik hem niet meer kon zien. Langzaam draaide ik me om en liep terug naar de kamer.

3 dagen later werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik had een t-shirt en een skinny jeans van Anne gehad, omdat ik niets anders had. Ik had haar wel 100x bedankt en nog voelde het niet goed, maar ze vond dat ik het aan moest nemen. Nu liep ik langzaam het ziekenhuis uit. Ik bereikte de deuren en liep er door heen. En nu? Ik keek om me heen en besefte me dat ik gewoon in wolverhampton was. Ik gokte dat ik dus maar een half uur hoefde te lopen tot mijn huis. En gelukkig kon ik gewoon weer lopen in plaats van kruipen. 

Ik stond voor de deur van mijn huis. Ik belde aan. Maar er deed niemand open. Ik belde nog een keer. Weer niets. Ik beet op mijn lip en liep naar de regenpijp. Ik ben er vanaf gegaan, zou ik er in slagen ook om hoog te kunnen klimmen? Ik probeerde het gewoon. Het ging moeizaam, maar na even kreeg ik het onder de knie. Ik klom omhoog en hees me aan het dak omhoog. Mijn raam stond gelukkig open. Ik klom naar binnen en liet mezelf op de grond zakken. Mijn kamer zag er nog net zo uit zoals ik hem voor het laatst achter gelaten had. Ik deed mijn jas uit en legde die op m'n bed. Ik liep de trap af naar beneden en opende de deur van de woonkamer. Er lag een briefje op de keuken tafel.

"Ik ben een tijdje weg. Kusjes mama"

Ik herkende het handschift niet. Het was sowieso niet van mijn moeder. Jason. Ik wist het zeker. Zolang ik hem maar niet tegen kwam en mijn moeder vanzelf weer terug zou komen vond ik het goed. Eigenlijk niet maar ik had geen zin om tegen Jason in te gaan.

Ik liep naar de kast en zocht naar geld. Ik vond de portomonee van mijn moeder. Er zat nog €100,- in. Snel liep ik weer naar mijn kamer en pakte mijn eigen portomonee, ik deed het geld erin, en samen met mijn eigen geld had ik €150,-. Nu alleen nog even naar de bank, misschien stond er nog wat geld op mijn pas. Ik klom weer uit het raam en lande weer op de grond.

'Het bedrag op uw rekening bedraagd: €75,89'

Stond er op het schermpje.

Uiteindelijk haalde ik er €70,- vanaf. Ik had nu genoeg om van te eten, maar nu nog een nieuwe telefoon... Ik liep naar de bali.

"Ehm.. meneer?" "Waar kan ik je meehelpen?" Vroeg hij vriendelijk.

"Is het mogelijk om geld van mijn spaarrekening af te halen?"

"Heb je je ID bij je?" Ik knikte en liet het pasje zien.

"Je bent 18, ja dan mag  het. Zou ik je naam mogen."

Ik gaf mijn naam en de man keek hoeveel ik had. En er bleek €15.000,- op te staan. Hoe ik daar aan kom? Wie zal het zeggen. "Kan ik €5000,- opnemen?" De man knikte en hij ging het geld voor me halen. "Heel erg bedankt." Zei ik en ik verliet de bank.

Het voelde alsof ik voor mezelf leefde. Maar met al dit geld moest ik rond komen tot m'n moeder terug zou komen... als ze terug zou komen. Ik liep de telefoonzaak binnen en vroeg om een iPhone 4s. Ik betaalde en liep ermee de winkel uit.

Ik pakte meteen de telefoon uit en zocht in mijn zak naar het papiertje met Luke's nummer. Ik vouwde het verfrommelde papiertje open en voegde zijn nummer toe. Gelukkig had ik Chloe's nummer, dat van haar broer Austin, Liam en dat van mijn moeder op een apart papiertje geschreven voor als ik ooit mijn telefoon zou verliezen of zo iets. Nou dan is het nu toch nog ergens goed voor. Ik voegde hun nummers toe en belde daarna Luke.

"Hey!" Zei ik vrolijk.

"Wie is dit?" Hoorde ik hem vragen.

"Grace."

"Oh! Hey! Heb je eindelijk een nieuwe telefoon?" Vroeg hij plagerig.

"Ja!" Lachte ik.

"En weer veilig thuis?"

"Ja..." Zei ik aarzelend.

"Wat is er?" Vroeg hij meteen.

"Nee niks."

"Ik geloof je niet." Hield hij vol.

"Oke, oke. Mijn moeder is niet thuis en ik denk dat Jason haar heeft en ik ben bang.. dat..."

"Ze dood is?" Maakte hij mijn zin af.

"Ja.."

"Ga naar de politie."

"Straks doen ze me wat aan omdat ik ze aangegeven heb.."

"Ik wil wel met je meegaan.." Zei hij.

"Woon je vlakbij Wolverhampton dan?"

"Ja, maar 20 minuutjes en dan ben ik al bij het bord 'Welcome to Wolverhampton'."

"Je hoeft echt niet mee." Zei ik.

"Als ik niet mee ga, geef je ze niet aan." Zei hij. En hij had gelijk.

"Ik wil  niet." Zei ik maar.

"Wacht tot je het wel wil." Zei hij lief.

"Oke.."

"Sorry maar ik moet ophangen, de pauze is voorbij."

"O.. oke. Bye. Spreek je later."

"Ja, later."

Daarna besloot ik Chloe te bellen. Maar ze nam niet op.. Ik beld haar broer hij nam op.

"Wie is dit?"

"Grace." Zei ik meteen.

"O hey, nieuw nummer? En waar was je al die tijd? Ik probeerde je te bellen.."

"Ja, sorry ik ben m'n telefoon kwijtgeraakt verder niet. Is Chloe al terecht?"

"En daarvoor belde ik. Ze was nergens te bekennen. We hebben de politie ingeschakeld.. en.. die hebben haar lichaam gevonden..."

"Is ze dood?"

Austin reageerde niet.

Ik brak meteen in huilen uit. "Weten ze al wie het gedaan heeft?"

"Nee." Zei hij zuchtend.

"Kan ik langskomen?" Vroeg ik snikkend.

"Is goed, zie je zo."

En de verbinding werd verbroken. Ik liep naar beneden zocht een huissleutel en ging via de voordeur naar buiten en ik liep naar het huis van Chloe.

Ik liep richting een Mc Donalds. Ik was bij Austin en Chloe's ouders geweest. Welke zieke geest zou het gedaan hebben. Nu ben ik mijn beste vriendin ook nog kwijt. Ik haat dit. Ik liep de zaak binnen en deed mijn bestelling. Ik kreeg het in mijn handen gedrukt en betaalde, daarna slenterde ik weer naar huis.

"Wie is daar?" Riep ik door het huis. Ik hoorde geluiden vanuit mijn kamer komen. Met mijn hart bonkend in mijn keel liep ik naar boven. "What the fuck doe jij hier? Schrik me kapot!" Liam draaide zich met een ruk om. "Sorry.. Ik wilde weten.. hoe het met je gaat." "Je kan de pot op Liam.  Fuck You." Ik wilde mijn kamer uitlopen maar Liam hield me tegen. "Ik weet waar je moeder is."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Hi!

Nog steeds confused over Luke... haha. Sorry. Ik weet, ik weet, ik schrijf het verhaal. Maar ik weet niet ik denk dat het gewoon Luke is uit 5SOS dus dan is dit een soort 1D/5SOS fanfic...

Wat een gedoe.

In ieder geval. Bedankt voor het lezennnnn en laat je comment en vote achter want daar word ik blij van! :))

Love ya all!

xx