"Grace! Grace!" Ik werd wakker van iemand die mijn naam riep en me zachtjes wakker schudde. Ik schoot overeind. "Sorry..." Zei ik zachtjes. "Waarvoor?" vroeg Luke lief. "Ik heb je wakker gemaakt." "Nee joh. Ik kon toch niet slapen." Ik glimlachte klein naar hem. "Wat heb je gedroomd?" "Niets bijzonders..." "Het is wel iets bijzonders. Anders gil je niet zo." zei hij. "Gewoon over Jason en Liam.. That's all." Luke keek me even bedenkelijk aan maar ging er niet meer op verder. "En waarom kan jij niet slapen?" vroeg ik na een lange stilte. Hij haalt zijn schouders op. En zo zitten we nog een tijdje naast elkaar op mijn logeer bed.
"Ga je vandaag met me mee naar een vriend van me?" Ik knikte naar Luke en samen liepen we naar de keuken om te ontbijten. "Weten je ouders dat ik niet meer terug naar huis kan?" vroeg ik uit het niets. "Ik heb kathy wel verteld dat je moeder dood is... Maar verder niet echt. Als je bij ons in huis wilt blijven wonen moeten ze dat regelen... Zou je dat willen?" Ik beet op mijn lip. "Ik wil niet lastig zijn." "Dat ben je heus niet." Ik zuchtte. "Ik weet gewoon niet waar ik anders heen moet..." "Snap ik."
Luke had nog geen rijbewijs dus we gingen met de bus naar zijn vriend. We hadden de hele reis gewoon gepraat over allerlei dingen, zoals alle vrienden doen. Al vroeg ik me af of ik inmiddels niet meer was dan alleen maar een vriendin. Hij zoende me best vaak, wat hij goed kon. En soms noemde hij me "Babe". Maar ik durfde het 'm gewoon niet te vragen.
Inmiddels liepen we een straat in, we waren buiten Wolverhampton, daar was ik zeker van. Het was een straat met gewone rijtjes huizen niets bijzonders. Luke belde aan bij één van de huizen. Er deed een jongen open, hij had een joggingsbroek aan en een simpel wit t-shirt. Zijn haar was en hij had blauwe ogen. "Hey!" Riep de jongen enthousisiast. Hij had een iers accent. Ik wist dat ik zijn stem ergens van kende. Maar van wat? "Dit is mijn vriendin Grace." Luke stelde me voor en ik glimlachte naar de jongen. "Niall." Zei hij en hij liet ons binnen. Ineens schoot het me te binnen. Zijn stem, hij was die jongen in de auto van Harry. Ik versteende en dacht eraan teug.
"So... What's your name babe?" Vroeg één van de jongens, hij had een soort iers accent, ik had geen idee wie wie was ik durfde niet om te draaien. Ik besloot niets te antwoorden. "Ze heet Grace." Antwoorde iemand, ik gok Zayn aangezien hij en Harry de enigste zijn die weten hoe ik heet. "Is ze haar tong verloren?" Vroeg diezelfde ierse stem. Ik hoorde ze lachen, maar ik bleef ze negeren.
"Grace?" vroeg Luke. Ik schudde mijn hoofd heen en weer en keek een beetje geschrokken naar Niall. "Kom dan gaan we naar de woonkamer." Zei Luke zachtjes en we liepen samen achter NIall aan. In de woonkamer van Niall was nog een jongen, zijn haar was bruin en zat warrig. Ik herkende hem niet, maar toch was ik op mijn hoede. "Ey Luke!" Zei de jongen enthousiast en hij gaf hem een knuffel. "Grace?" Vroeg de jongen met het bruine haar. Niall seinde met grote ogen naar Louis. "O sorry ik zag je aan voor iemand anders." Begon de jongen. "Louis, Hoe weet jij hoe ze heet?" Vroeg Luke. Maar ik wist het allang. Niall had me herkend maar deed voor Luke gewoon net alsof hij me nog nooit eerder had gezien, maar de jongen met het bruine haar -die dus Louis blijkt te heten- wist ook wie ik was maar had het plan van Niall gewoon niet door. Een bang gevoel bekroop me. "Ik.. eh.." Stotterde Louis. Ik beet op mijn lip. "Ik wil naar huis." Fluisterde ik. "Wat? Waarom? Wat is hier aan de hand?" Vroeg Luke en hij keek vooral Louis vragend aan. "Ik ga wel, ik zie je vanavond wel weer." Zo snel als ik kon liep ik de woonkamer uit en pakte ik mijn jas, ik opende de voordeur en liep naar buiten. Heel erg toevallig stopte er een zwarte range rover op de parkeerplaats voor het huis. In één oogopslag herkende ik Liam en onze ogen bleven voor een seconde hangen. Hij herkende mij ook meteen en zo snel als hij kon stapte hij uit. Op een of andere manier kon ik niets anders doen dan toe kijken hoe hij op me af kwam. Ik kon niet meer rennen. Ik bleef versteend staan. Ik beet op mijn lip, Liams stond nu recht voor me. "Grace, waar zat je al die tijd?" "Bij een vriend." Antwoorde ik en ik keek hem strak aan. "Kom, dan gaan we naar mijn huis." "Wat? Je gelooft toch zeker zelf niet dat ik mee ga." Liam zuchtte. "I know that I fucked it up. But please give me a chance to show you that I love you with every piece of my heart." "No, I don't want you to show that sweet part of you! Every time I think that you're sweet, you fuck it up. And now I'm done with you, I'm done with every little thing that makes me think of you!" "Please.." Fluisterde hij. "GO THE FUCK AWAY." Zei ik zo hard als ik kon en ik draaide me om en liep weg. "Grace, wait." "Wat?!" Zei ik pissig. "I can explain." "Ik wil je hele uitleg niet horen!" Luke was inmiddels naar buiten gekomen en stond naar mij en Liam te kijken. "Please." Zei Liam weer. Ik draaide me weer om en deed een volgende poging weg te lopen. "Wait! Zayn and Harry are the badboys!" Riep Niall die naast Luke was komen staan. Ik keek hem raar aan. "You all fucked up my life! I've lost my mom, I was almost dead! Do you know what that does to a person? It kills you! You can all die, and I wouldn't even care!" Schreeuwde ik. Het kon me echt niets schelen dat ik buiten was. Van mijn part mocht de hele wereld weten dat ze m'n leven verpest hadden, en dat ik ze dus daarom haatte. "Liam really loves you. It's just because of Jason, Harry and Zayn." Legde Niall uit. "Okay, explaine." Zuchtte ik en we liepen met z'n alle naar binnen.
Ik wachtte rustig af tot Liam zijn verhaal begon.
"Ik heb je al eerder vertelt over dat vechten en met die jongen en dat ik dacht dat het ook makkelijk zou zijn met jou. Maar dat is 't niet omdat ik verliefd op je ben geworden. Jason weet dat ik je bescherm, omdat hij ons betrapte tijdens het oefenen. Hij heeft toen mijn ouders vermoord en aan Zayn en Harry alles verteld. Sindsdien spuiten ze met een prikje, spul in mijn arm waardoor ik... gemeen word en gewoon niet goed na kan denken. Ik heb je nooit pijn willen doen, het is nooit mijn bedoeling geweest. En ik vecht altijd voor jou, ik vecht tegen het spul dat ze in mijn arm spuiten, maar het lukt me nooit. Daarom verpest ik alles." Liam zuchtte nadat hij dat allemaal gezegd had. "I really love you." Fluisterde hij er nog achteraan. Ik blijf stil. En concentreer me op mijn ademhaling, want ineens is die heel boeiend.
"Grace?" Zegt Liam na een hele tijd stilte. "I don't know, kan ik je echt vertrouwen? Wat als dit weer één van je zieke grapjes is? Ik wil het geloven, heel graag zelfs maar ik kan het niet." Ik sta op en loop weg. "Ik ga naar huis." Is het enigste dat ik nog zeg nadat ik de hal binnen loop en mijn jas aantrek. "Ik ga met je mee." Zegt Luke die ook de hal binnen is gekomen. Ik knik en geef hem een glimlach. "BYE GUYS!" Roept Luke nog. "Bye luke!" Hoor ik Niall's Ierse accent nog voordat we naar buiten lopen.
--------------------------------------------------
Haj lovely readers,
Best lang hoofdstukje al zeg ik het zelf....
En wat vinden jullie ervan? Ik hoop leuk, laat je comment en vote achter! En wees geen goast reader ;)
En omdat ik denk dat echt nobody dit leuk vind ga ik aan jullie vragen of ik 7 likes kan krijgen op dit hoofstuk en dan post ik een nieuw hoofdstuk, deal?
Ik zie het nog wel ;)
O en voor ik het vergeet.... ik wil heeeeel graag een nieuwe cover voor het boek maken aangezien nu ineens Luke er bij is gekomen om een of andere magische reden... maaaaaaar m'n computer is sinds een paar dagen echt megaaaaa sloom enzo en dat komt waaaarschijnlijk doordat hij al best oud is.... idk of 5 jaar oud is maar ik vind dat oud haha. Maar ik hoop dus dat als m'n computer weer iets sneller is enzo dat ik dan een nieuwe cover kan maken.. en misschien maak ik er wel eentje tijdens mijn slome computer maar dan heb je kans dat hij straks buiten ligt omdat hij dan beetje frustrerend word... nou ja ik kijk nog wel!
Hope you all like it!
xx
JE LEEST
Breath In, Breath Out (ft. Liam Payne & Luke Hemmings)
Fiksi Penggemar"Who or what would you trust when everything else is uncertain."
