Kung maibabalik ko lang ang dati, hindi na kita papakawalan pa. Araw-araw ko sayo ipadarama na mahal kita.
Na sobrang mahal kita.
And now i regret everything. Ngayon nasa piling ka ng iba. Wala na akong magagawa kundi tanggapin. Respituhin. Masaya ka na sa kanya.
Kung hindi lang sana ako na torpe dati. Kung sinabi ko lang sayo nung bata pa tayo na mahal kita, siguro ako yung kasama mo ngayon.
Nung pag-alis ko. Paglipat namin ng bahay. Ang totoo niyan, ayaw kitang iwan. Ayokong mawalay ka sa akin. Pero, dahil bata pa tayo nun wala akong magawa kundi sumama.
After 8 yrs ay nakabalik na rin ako sa dati naming bahay. Hoping to see you there, pero hindi namn ako nabigo. After a long time nakita ko na rinsa wakas yung maganda mong mukha.
Yung singkit mong mga mata.
Yung mapupula mong mga labi.
Sobrang saya ko. Muntik nga kita mahalikan dahil sa sobrang saya ko. Buti nalang napigilan ko.
"Beatriz?" bulong niya habang yakap na yakap ko parin siya.
You can't blame me. Walong taong hindi ko siya nakita at nakasama.
Tumango lang ako. Nakayakap parin ako ng mahigpit sa knya. Actually, parang ayaw ko na siyang pakawalan pa.
"Ang laki-laki mo na" natawa naman ako sa sinabi niya.
"Look who's talking" natatawang rin sabi ko. Magkasing tangkad nga kami eh.
"Kainis ka. Iniwan mo ko" malungkot niyang sabi.
Niyakap ko siya ulit. Dammn i so love this girl.
"Sorry na. Promise, i won't leave you again" Hinding hindi na mangyayari yun.
Habang magkausap kami ni Maddie may isang lalaki na lumapit. Matangkad ito at mejo mistiso. Nagulat ako sa paghalik niya sa pisngi ni Maddie.
So it's him.
"Bea, this is Cole, boyfriend ko" Parang nanlabot yung mga tuhod ko sa sinabi niya.
Hindi ko alam kung iiyak ba ako. Kasi ang alam ko, nasasaktan ako.
Masakit.
Hindi lang sakit kundi sobrang sakit.
***
"Ano Bea, andito parin ba yung mahal na mahal mong kababata?" Mapang asar na taning sakin ni Deanna. Kapit bahay ko siya sa nililipatan namin. Naging bestfriend ko na rin.
"Huli na ako. May boyfriend na siya, Dean" walang gana kong sagot.
Duwag kasi ako.
