Invisible girl

Hoofdstuk 1: Alles gaat fout

POV Melanie:

Het was een normale schooldag vandaag. Ik schrok wakker omdat mijn moeder binnen kwam. "Melanie ben je nu nog niet wakker? Je moet echt opschieten nu het is al kwart over zeven!" Snel sprong ik op van mijn bed. Ze had nu nog precies drie kwartier en dan zou het eerste lesuur beginnen. Snel kleedde ik me aan en haastte ik naar beneden.

Mijn moeder had in alle haast mijn lunch al klaar gemaakt. Ik pakte snel al mijn boeken die ik nodig had en rende van de ene kamer naar de andere om zeker te weten dat ik alles had. Haastig keek ik op de klok, vijf over half 8. Ik pakte mijn tas en liep snel naar mijn fiets.

Natuurlijk kon ik mijn fietssleutel weer eens niet vinden. In alle haast zocht ik in alle vakjes en plekken. Toen ik hem gevonden had in en vakje van mijn tas voelde ik een opluchtin fiets g. "Yes! daar is hij." Dacht ik. Ik paktn en fietste zo snel als mogelijk naar school.

Toen ik op school kwam was de bel net gegaan. Ik rende naar mijn kluisje, propte mijn jas erin en liep naar het klaslokaal.

Daar stonden er al een aantal klasgenoten, druk met anderen aan het praten. Toen ik aan kwam lopen keek niemand op. Iedereen was druk in gesprek. Ik keek rond, ging tegen een muur staan en begon een beetje somber te kijken. Ik wou ook met mensen praten. Ik wou er ook bij horen.

Iedereen werd een beetje stiller toen het populairste groepje meiden, bestaande uit "de leider van het groepje" Ashley, en haar meelopers Rebecca, Sharon en Demi, aan kwam lopen. Zij waren altijd heel modieus gekleed, konden krijgen wat ze maar wilden, hadden rijke ouders en waren onafscheidelijk van elkaar. Maar hierdoor konden ze ook altijd heel arrogant en gemeen overkomen.

Iedereen was bang voor ze geworden. Ze hadden namelijk maar twee mogelijkheden. Als je niets deed of deed wat ze vroegen was er niets aan de hand, maar als je ging tegenstribbelen of iets wat hun niet beviel dan werd het hele school tegen je gekeerd. Iedereen zat altijd wel te smoezen over die meiden, maar hielden er gelijk mee op zodra het groepje meiden ook maar in de buurt kwam. Zodat het groepje meiden niets zou kunnen horen. Ze waren altijd druk in gesprek. Het ging altijd over jongens, make-up, mode, hotte party's of waren aan het roddelen of iets in die richting.

De docent kwam aanlopen en iedereen begon te zuchten. Niemand had zin in de les. Logisch, wie wil er nou op maandag het eerste lesuur beginnen met een geschiedenis. Het saaiste vak dat je maar kunt hebben.

De deur van het lokaal werd open gemaakt en iedereen zocht zijn plek in de klas op. Ik zat zoals altijd bijna helemaal vooraan maar wel vaak alleen. Ik deed altijd goed mijn best en probeerde altijd alles perfect te doen. Ik was een beetje aan het staren, toen ineens de docent mijn uitzicht verpestte.

"Melanie lees jij maar verder." Ze schrok uit mijn gedachten en stammelde:

"Uhum, sorry mevrouw. Ik zat niet helemaal op te letten. Waar zijn we?" Iedereen in de klas begon een beetje te lachen.

"We zijn op pagina 20 de derde alinea." zei de mevrouw geïrriteerd. Snel pakte ze de bladzijde voor zich en begon te lezen.

Toen ze klaar was met lezen zei de docent dat ze in het vervolg beter moest gaan opletten en minder moest gaan dagdromen. Ik voelde me rood worden. "Het zal niet meer gebeuren mevrouw!" stamelde ze. De docent gaf weer iemand anders de beurt en voordat ik het door had was het al tijd om op te ruimen want de bel was gegaan. Ik slenterde het lokaal uit op weg naar de volgende les.

Onderweg botste ik per ongelijk volop tegen een jongen aan, waardoor ik uit balans was geraakt en met een klap op de grond viel. Nu pas zag ik dat hierdoor ook mijn hele tas was open gevallen.

Ik keek op naar de persoon waardoor ik uit evenwicht was, die net als mij even zijn evenwicht verloren had, maar al snel weer was opgestaan. Daarna keek ik rond. Heeftiemandandersmijgezien? Jajammergenoegwel. Erwarenheelveelleerlingendiemijgezienhadden. Iedereen om haar heen was aan het lachen. Ik voelde me weer rood worden.