Invisible girl

Hoofdstuk 2: Ongeluk gaat door

Ik was blij dat ik eindelijk mijn Nederlands af had. Nu had ik nog eventjes de tijd voordat ik mij moest gaan klaar maken voor mijn werk. Dat was 1 van de dingen die ik wel leuk vond in het leven, naast het helpen op de dierenkliniek van mijn  familie.

Iedereen in de familie hielp graag mee met het verzorgen van de dieren. Je had hier verschillende dieren van groot naar klein, dik en dun, van alles. Er was altijd wel wat te doen. Van de dieren te verzorgen zoals eten te geven en helpen met de behandelingen die gedaan moesten worden tot de verblijven schoonmaken, dingen opruimen en ga zo maar door. Zodra  ik  dan ook tijd over had ging ik  naar de dierenkliniek.

Ik had ook een bijbaan in een klein restaurantje als serveerster, niet ver van haar huis vandaan. Ik werkte maar twee avonden per week, maar was er wel blij mee.

BLIEP BLIEP BLIEP luidde mijn wekker ineens. Ik pakte snel mijn werkkleding bij elkaar, zei mijn moeder gedag en pakte mijn fiets.

Toen ik op mijn werk aan kwam, werd ik vrolijk begroet door een aantal al werkende collega’s. Ik liep door de personeelsdeur om mijn werk kleding aan te trekken. Er werd op de deur geklopt. ‘Ben je al omgekleed, er wachten klanten op je…’

‘Bijna klaar.’ Antwoorde ik. Snel deed ik nog even de laatste dingen en liep toen het restaurant binnen.

‘Tafel twee en vier moeten nog hun bestelling doorgeven.’

‘Kom goed. Ik ben al onderweg.’ Ik liep richting tafel twee. Ineens zag ik wie er aan de tafel zaten en hield mijn looppas eventjes in. Het was het populaire groepje meiden samen met Steve en een vriend van hem genaamd Liam, die bijna net zo knap en net zo populair was als Steve.

Op dit moment had Steve nog een relatie met Ashley. Hoe kan het ook anders. Ze waren het perfecte koppel, populair en beide heel knap. Maar hij is niet weg te slaan bij Liam.

Ondanks de relatie en zaten de meiden altijd om hem heen. Liam vond dat soms heel vervelend maar aan de andere kant, hij kreeg dan ook vaak aandacht van de meiden dat hij niet erg vond.  Want je moet altijd de beste vriend van een jongen te vriend houden.

Steve moest altijd overal mee als  Ashley weer ergens heen wou samen met de andere, en heel vaak nam hij dan Liam mee om het nog een beetje te overleven. Je kon aan hun gezichten zien dat beide zich ergerden bijna altijd aan het gepraat over mode en over de laatste roddels van de meiden. Alleen het onderwerp feestjes vonden ze interessant. Zo was het altijd het vaste groepje dat je overal zag. Je zag ze nooit gescheiden van elkaar.

Met tegenzin liep ik naar het groepje toe.  ‘Goedemiddag. Zou ik u wat te drinken mogen bieden?’

‘Ik zou graag twee cola en drie ijsthee willen.’ Zegt Ashley zonder op te kijken. Ik noteer het op mijn kladblok. Als ik weer weg wil lopen zegt Rebecca ineens:

‘Mevrouw, deze tafel is vies, kunt u het schoonmaken? Hier zit het.’ En wijst het aan waarvan zij vind dat het vies is. Hier ze doet ook hier alsof ze me niet kent…

‘Ik pak gelijk een doekje.’ Snel loopt ik naar tafel vier om daar de bestelling op te nemen. Na dat ik dat gedaan heb,  loop ik  naar de keuken om de bestellingen te pakken. Nadat ik eerst alle drankjes klaar gemaakt heb, zet ik het dienblad nog even op de aanrecht en pak een doekje uit het kastje.  Daarna loop ik terug naar het groepje.

‘Kijk, hier is het vies.’ Zegt Demi. Zodra ik het heb schoongemaakt wijst Rebecca weer een andere plek aan die ook vies is volgens haar. Dan is het de beurt aan Ashley om commentaar te geven.