Invisible girl

Hoofdstuk 3: De botsing

POV Steve:

Ik was nog eventjes mijn laatste spullen aan het inpakken. Ik hoorde al getoeter van buiten. Liam zou me vandaag ophalen voor school. Dat wisselden we per dag. De ene keer reed ik en de andere keer reed hij. Ik checkte nog heel snel of ik daadwerkelijk alles had voor vandaag. Ik keek op mijn mobiel. Ik had een bericht van Liam dat hij er bijna was. Maar dat had ik blijkbaar te laat gezien. Ik had ook een bericht van Ashley: 'Hey lieverd, ik zie je zo op school bij het muurtje. X' Ik antwoorde terug met 'iIk ben onderweg.' Ik liep naar buiten en sprong in de auto van Liam. 'Waar bleef je nou, man? Ik sta hier al vijf minuten!'

'Ja sorry ik was eventjes afgeleid.'

Niet veel later kwamen we aan op school. Ik zei tegen Liam dat hij vast naar de vaste hangplek van ons moest gaan en dat ik er zo aan zou komen. Regelrecht liep ik naar het bekende muurtje toe.

Dit muurtje was niet een gewoon muurtje. Dit muurtje stond bekend om het zoenmuurtje, het stiekeme plekje en wat je er allemaal bij kon bedenken.

Toen ik aan kwam lopen stond Ashley er al maar blijkbaar nog niet lang. Ze zag me aankomen en rende naar me toe. Ik opende mijn armen en draaide haar in het rond. Ik zette haar weer neer en gaf haar een knuffel. 'Goede morgen! Fijn om je weer te zien.' Fluistert ze in mijn oor. Ik druk een kus op haar lippen om te laten merken dat het wederzijds was. We waren bijna onafscheidelijk samen. Elke keer als we elkaar een paar dagen niet hebben kunnen zien was onze begroeting zo.

Ashley was de enige die zoveel macht over mij had, ze hoefde maar mij aan te kijken en ze zou iets voor elkaar krijgen. Regelmatig was dat ook in mijn nadeel. Dan haalde ze weer over om met haar mee te gaan shoppen of zo iets dergelijks. Dat was echt saai. Zeker als al haar vriendinnen ook mee gingen. Daarom vroeg ik altijd als het weer zo'n dag was of ik Liam mee mocht nemen. Met hem had ik altijd de meeste pret. Als de meiden dan druk bezig waren met het passen van de nieuwste mode dan ging ik met Liam de winkel in zodat als ze uit het pashokje kwamen om ons het te laten zien, ze verbaasd zouden reageren en zich af zouden vragen waar we waren. Of wij pakte een willekeurig kleding stuk en vroegen aan de meiden of het ons goed zou staan. Hierdoor had ik altijd de grootste pret.

Maar het was ook leuk om soms wel momenten te hebben met alleen Ashley. Die momenten waren het waardevolste voor mij. Toen we onze eerste avond hadden dat we maar met ons twee alleen waren, kreeg ik een hele andere kant te zien van Ashley. Het was een kwetsbare kant. Ik had dat toen helemaal niet zien aankomen, maar ben wel blij dat ze me het heeft laten zien.

Op school of met andere was ze een hele andere persoon. Daar was ze populair en deed iedereen wat ze maar vroeg, anders wist je dat ze je schoolleven ging verzuren. Alleen de mensen wie ze zich toe vertrouwde kregen de kwetsbare kant te zien. Ik denk dat ze anders bang is voor afwijzingen of iets dergelijks. Ze was eigenlijk heel onzeker over zichzelf, maar niemand mocht dat weten. Zelfs haar eigen vriendinnen waar ze echt alles mee deelt, wisten dit niet.

Regelmatig organiseerde ik dan een heel romantische avond om te bewijzen dat ik echt van haar hield, op de manier hoe ze zich het meest comfortabel voelde, en kwetsbare Ashley die vond ik toch echt het leukste. Je kon zien dat ze dan echt zichzelf was. Ik wist dat ik die kant niet vaak van haar zou zien, alleen als we echt met z'n tweeën waren. Dat kwam maar heel weinig voor. Daarom organiseerde ik zoveel momenten waarop we alleen konden zijn.

Liam wist als enige dat ik de Ashley, die ze op school was eigenlijk helemaal niet leuk vond. Ze was heel erg dominant en hier en daar pestte ze andere meiden. Ik wou een meisje dat niet zo veel gaf om de populariteit, en mensen het leven zuur te maken. Dat was dan wel het nadeel van populair zijn. Populaire mensen trekken elkaar aan, je ziet alleen maar dezelfde soort meisjes en jongens. Je kreeg wel veel aandacht, maar dat was niet het gene wat ik wou.