Δεν Σε Αφηνω

Αυτη ειναι.

~2 Χρόνια Μετά~

Ινας Pov

                                                         10.5.19

"ΒΟΗΘΕΙΑ

Αυριο γραφω το πρωτο μου μαθημα.Γραφω το πρωτο μου μαθημα στις πανελληνιες.Μπορεις να το καταλαβεις;Να συνειδητοποιησεις οτι εφτασε η δικη μου ωρα για να δωσω ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ;Και θα τις δωσω ΧΩΡΙΣ εσενα.Θυμασαι ολα τα ονειρα που καναμε οταν ημασταν μικρες;Λεγαμε οτι θα κοιμηθουμε μαζι πριν το πρωτο μαθημα.Θα ξυπνησουμε το πρωι σαν να μην τρεχει τπτ..θα βαζαμε τα σορτσακια μας τα γυαλια ηλιου και θα πηγαιναμε.Υστερα οταν θα τελειωναμε και το τελευταιο μαθημα θα πηγαιναμε για ψωνια και για καφε.Και την μερα που θα ανακοικωναν τα αποτελεσματα εμεις δεν θα πηγαιναμε να τα δουμε.Θα πηγαιναμε στην θαλασσα και θα μας τα ελεγαν οι γονεις μας οταν γυρνουσαμε.Και αν περνουσαμε μαζι εκει που θελαμε;Παρε γελια και ουρλιαχτα.Και αν οχι;Κλαματα θα αντηχουσαν σε ολοκληρη την πολη.Αλλα ημασταν σιγουρες για εμας.Θα τα καταφερναμε.Παντα βρισκαμε την ακρη.Εδω ειχαμε κανει και σχεδιο για το τι μαρκα ψυγειο θα περναμε.Τι θα αγοραζε η μια και τι η αλλη.Που θα ηταν το σπιτι μας και σε τι αποσταση απο το κεντρο.Σχεδιαζαμε την φοιτητικη μας ζωη.Δεν ειχαμε συμπεριλαβει ομως το γεγονος οτι μπορει να μην προλαβαιναμε να τη ζησουμε.Και δεν προλαβες.Και να σου πω και κτ;Τοσα φροντιστήρια,τοσα αγχη,τοσες κρισεις πανικου και τοσες λεκανες με εμετους που εκανα καλυτερα που δεν προλαβες.Αντι να παρω κιλα οπως λενε ολοι εγω εχασα.Δεν τρωω τιποτα.Συνεχεια καθομαι και διαβαζω.Φοβαμαι.Φοβαμαι πως οταν θα ερθει η ωρα να δωσω θα φυγουν ολα αυτα απο το κεφαλι μου και δεν θα γραψω τιποτα.Αν ησουν εσυ εδω ολα θα ηταν αλλιως.Θα τα περνουσαμε ολα μαζι.Θα ακουγες κι εσυ τις φωνες της μανας μου.Θα ησουν εδω και για τον Γρηγορη.Του λειπεις παρα πολυ.Ματαιες ολες οι προσπαθειες του Αρη να του τα βρει με καποια αλλη.Δεν μπορει να σε ξεπερασει.Ουτ εγω μπορω.Κανεις μας δεν μπορει.Ο Αρης ειναι ακομα εδω για μενα.Μου εχει σταθει στα παντα.Πλεον η σχεση μας εχει φτασει σε αλλο επιπεδο.Με νοιαζεται και τον νοιαζομαι πραγματικα.Θα σε ηθελα κοντα μου να μου πεις καλη επιτυχια για αυριο.Αλλα ξερω οτι δεν γινεται.Γι αυτο απλα ελα στον υπνο μου.Και πες μου μονο ενα Καλη επιτυχια,δεν ξερεις ποση δυναμη θα μου δωσεις.
Θα σου γραψω αυριο μολις τελειωσω το μαθημα να σου πω πως τα πηγα.
Φιλια ββυ.

                                                        10.5.19

Η ωρα ειναι 3.46 τα ξημερωματα.Σε ολους εχω πει καληνυχτα και ολοι νομιζουν οτι κοιμαμαι.Δεν μπορω.Πραγματικα δεν μπορω.Ειναι σαν να εχω πιει 20 φραπεδες.Ο οργανισμος μου δεν με αφηνει να κοιμηθω.Τα ματια μου ειναι σαν να εχουν παρει εντολη απο καποιον να μην κλεισουν.Με τον υπνο εχω χωρισει εδω και πολυ καιρο.Αλλα τωρα τον θελω πισω.Τον χρειαζομαι.Φοβαμαι οτι αυριο δεν θα ξυπνησω ή θα μαι πολυ νυσταγμενη και κουρασμενη για να γραψω καλα.Εμετος.Θελω να κανω εμετο.Μονο στη σκεψη οτι αυριο θα δωσω το 1ο μου μαθημα.Δεν ξερω τι να κανω.Απλα καθομαι και κοιταω το ταβανι.Και ετσι ειπα να σου γραψω.Ξερω,σου χα πει οτι θα σου εγραφα αυριο μετα το μαθημα αλλα..δεν μπορω.Ειναι αυτες οι ωρες που απλα σε χρειαζομαι.Θελω να αισθανομαι οτι με τον οποιοδηποτε τροπο εισαι διπλα μου και με..με καταλαβαινεις.Εισαι εδω για να με ακουσεις.Ξερω οτι τωρα που -λογικα- θα με βλεπεις δεν θα θες να ειμαι σε αυτην την κατασταση αλλα ειμαι.Και το χειροτερο ειναι οτι δεν μπορω να κανω τιποτα γι αυτο.Πρεπει να κοιμηθω.Θα ρθεις;Ελα σε παρακαλω.Θα προσπαθησω να κοιμηθω μονο για εσενα.Αρκει να ρθεις.Να ρθεις να μου πεις Καλη Επιτυχια..Παω να κοιμηθω.Σε περιμενω.