Warning
Please be aware of grammatical errors. Thank you! Happy Reading.
---------------------------------------------------
Naiirita ako sa nangyari kanina. How dare him touch my waist! Wala ng ibang ginawa ang lalaking 'yun kung hindi ay ngumiti. Ano ba'ng problema niya. Tsk!
Napatingin naman ako sa paligid ng garden kung saan ako tumambay. I miss my grand father. Kamusta na kaya siya.
I'll avenge your death, Lolo. Hahanapin ko ang mga hayop na 'yon. Sobrang sakit na makita ka'ng nasa ganong kalagayan habang unti unting pinapatay sa harapan ko.
"Oh! How lucky we are, ang cheap mo naman para tumambay sa ganitong lugar Ms. Cold hearted!" and she chuckled. Tinaasan ko siya ng kilay. Avril, the bitch in my life.
"So what?" pagtataray ko naman sakanya. Napaka pakialamero niya talaga kahit kailan.
"How dare you raise your eye brow at me! Wala ka namang binatbat." She said. She rolled her eyes at me. Nainis naman ako sa ginawa niya.
"Wala ako'ng binatbat? Nagpapatawa ka 'ba?!" Natatawa ko'ng saad.
"Oo! Isa ka lang namang hampaslupang estudyante dito! Hindi ka nababagay sa eskwelahan na 'to! Kaya kung ako sayo ay umalis ka dito." Mataray nitong saad. Mas lalo lang ako'ng natawa sa sinabi niya.
"Natatakot ka ba saakin? Ba't naman ako aalis. Are you referring to yourself huh? Hampaslupang Avril," mahinahon kung saad. Galit na galit itong umamba ng suntok pero agad ko'ng iniwasan ito at hinwakan ang kaniyang kamao upang ipilipit siya at ibalibag sa lupa.
"Ouch!" daing niya naman.
"Bagay sayo ang humiga sa lupa. Tutal naman ay hampaslupa ka lang. Don't you ever mess up with me again. Hindi lang 'yan ang kaya ko'ng gawin sayo Avril! Tandaan mo 'yan." matigas kong saad. I slightly kicked her foot and walked away. Bitch!
Bumili nalang ako ng juice at naupo sa bakanteng lamesa. Hindi pa naman kasi break time. Nauna lang ako dahil na nga sa inis ko.
Bahagiya ako'ng natigilan ng marinig ko ang mga boses na iyon.
"Zabrina!" napatakip naman ako ng aking tenga dahil sa lakas ng boses ng mga ito. Boses pa lang alam ko na.
They are finally here. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig dahil sa nakikita ko ngayon. My life will be in hell again. Sht! Ba't napaaga ang dating nila. Akala ko pa naman magiging tahimik ang buhay ko.
Nilingon ko namn sila at inirapan.
"Namiss ka namin Zabring!" sigaw ni Samira at sabay damba saakin.
Sht! Nalagyan tuloy ako ng cake sa mukha. Sinamaan ko siya ng tingin.
"Samira Zed Yu!" Sigaw ko naman dahil sa inis.
Nagpeace sign siya at tumakbo.
Ugh! My face is a mess right now!
Binigyan naman ako ni Faith ng wet wipes. Agad ko naman itong kinuha at ipinunas sa mukha ko.
Nagtataka naman ako'ng tumingin sakanila.
"Akala ko ba next week pa ang uwi niyo? Why so sudden." I asked.
"Hindi na tuloy ang meeting. Sa susunod na taon nalang dahil na 'rin sa magiging busy ang mga miyembro," Lisana said. Tumango nalang ako.
Siya ang nakakasundo ko sakanilang lahat dahil sobrang childish ni Faith at Samira. Hindi ko nga alam kung bakit naging kaibigan ko ang dalawang 'yun.
"I see," i said in a casuall tone. Tumabi naman saakin si Faith. Siya ang pinaka bata saaming apat. She's only 18 years old.
"Btw, pupunta tayo sa HQ later." sabi naman ni Samira. It's been a while. Ngumiti naman ako at tumango.
"Why?" Tanong ko naman. Ngumiti ito at nag sign siya gamit ang kaniyang kamay ng isang baril. Naintindihan niya naman ang gustong sabihin nito.
A fight!
Kailan kaya kayo babalik, Phantoms. Matagal ko na kayo'ng hinihintay.
---------------------------------
TY
