aşkın nefretle dansı

bölüm14: Çıkmaz

Mert'i anlamak neden bu kadar zordu ki.Herşey zaten o kadar karışıkken birde onu anlamaya çalışıyordum.Bana hiçbir açıklama yapmıyordu.Sadece Egemen'in beni kaçırdığı gün söyledikleri şeyleri biliyordum.Oysa bu durum daha da farklı olabilirdi.Bana bir açıklama yapabilirdi.
Bunların yalan olmasını umardım.Ama değildi işte.
Odadan çıkıp mutfağa doğru gittim.Mert salonda oturuyordu.Hiçbir şey olmamış gibi davranması beni çıldırtıyordu.Ben bu kadar çok düşünürken o orda oturmuş bilgisayarla uğraşıyordu.Mutfağa girdim.Canım hiçbişey yemek istemiyordu.Bunun için kendime kahve yaptım.Ve içeriye geçip koltuğa oturdum.
"Günaydın" dedi.Bana bakmamıştı bile.
"Sanada " demekle yetindim.Onunla ne kadar az konuşursam o kadar iyi olacaktı galiba.Televizyon izlemeye karar verdim böylece dikkatim dağılabilirdi.
"Çok sessizsin." dedi beklemediğim bir anda.
"Ne söylememi bekliyorsun sana bir şey söylediğimde bana bir açıklama bile yapmıyorsun."
Susmuştu hiçbir şey söylemiyordu.Biliyordum.Yine cevap vermiyor işte.
"Bak yine cevap vermiyorsun"
"Bak Derin sana bişey anlatmıyorum çünkü seni korumaya çalışıyorum.Seni tüm bu olaylardan uzak tutmaya çalışıyorum."
"Gerçekten mi? Yani kaçırılan ben değildim! Sencede artık bu olayın içinde değil miyim?" dedim.Ağlamak istiyordum.Ama onun yanında güçsüz görünmekte istemiyordum.Bunun için koşarak odama gittim.Kapıyı kitledim.Herşeyi benden saklıyordu.Bunları bilmeye hakkım vardı.Beni korumak için bunları saklaması tam bir saçmalıktı.Kapıyı açmaya çalışıyordu.
"Derin aç şu kapıyı."
"Git burdan senden nefret ediyorum!!" dedim üzerine basa basa.Ondan nefret ediyordum.
Çantamı aldım ve kapının kilidini açtım.Koltukta olan telefonumu aldım.Mert benle konuşmaya çalışıyordu.Onu dinlemiyordum.Evden çıktım.Bir taksi çevirdim.Ve bindim.Nereye gideceğimi dair hiçbir fikrim yoktu.Şuanda Konak'ta kalıyorduk.Taksiciye Karşıyaka'ya gideceğimi söyledim.Düşünmek istemiyordum.Ben yanlızdım.Her zaman olduğu gibi.Annem ve babamı kaybettiğim günden beri tek başıma savaştım.Ve bununlada başa çıkabilirdim.Madem bilmemi istemiyor o zaman bende öğrenmeye çalışmayacaktım.Hayatımı yaşayacaktım.Geldiğimizde taksiciye parayı verip indim.Karşıyaka sahilindeydim.Yürüyordum.Temiz havayı içime çektim.Herşey yolundaymış gibi ve sıradan insanlar gibi yürümeye başladım.Her taraf çok renkliydi.Gerçekten huzur verici bir yerdi.Telefonum çalıyordu.Arayan Mert'ti.Sessize aldım.Ve yürümeye devam ettim.Boş bir banka oturdum.Ve telefonumu çıkarıp Melis'i aradım.Beni çok merak etmiştir.
"Derin sonunda nerdesin?"
"Hey nefes al ben İzmirdeyim."
"Nee! Ne zaman gittin ve neden gittin.Bana beden söylemedin." Bu kadar soruyu ard arda nasıl sorabiliyordu anlamış değişim.
"İstediğimiz sorudan başlıyabiliyor muyuz." dedim.
"Derin!!"
"Peki tamam.Kaçırılma olayını biliyorsun.Mertle bu yüzden İzmir'e geldik."dedim.
"Tatlım bu çok saçma senin olayla ilgin yok ayrıca olayı tam öğrenebildin mi?"
"Hayır hiç bişey anlatmıyor bende hava almaya çıktım."
"Nerdesin?"
"Karşıyakadayım."
"Peki canım kendine dikkat et seni arayacağım." dedi ve kapadı.Kulaklığımı taktım.Oturuyordum.Omuzumda bir el hissstmemle irkildim.Mert gelmişti beni nasıl bulmuştu.
"Nasıl buldun beni?"
"Zor olmadı." dedi.Ve yanıma oturdu.
"Senden biraz bile olsa uzak olamayacak mıyım?Yanlız kalmak istiyorum."
"Kusura bakma prenses ama ben varken bu söylediklerin pek mümkün değil." gıcık şey. O varken mümkün değilmiş.İstesem burda kalmazdım.Sadece onun için burda kalıyordum.Sessizlik olmuştu.Hiçbirşey söylemeden denize bakıyorduk.
"Eda.Ben onu terk etmedim.Biz onla sevgili değildik.Ben onun hayatını kurtardım.Egemen onun peşine takılmıştı.Benden yardım istedi ondan kurtulamıyordu.Edayı sürekli tehtid ediyordu.Şimdide benim onu öldürdüğümü söylüyor.Eda'nın intihar etmesinin tek sorumlusu Egemen."dedi.Onu dinliyordum.Anlattıklarını anlamaya çalılıyordum.Egemenin anlattıklarından oldukça farklıydı.
"Edanın intihar etmeye teşebbüs eden şey ne tam olarak bilmiyorum.Ama sorumlusu Egemen.Bana inanmaya bilirsin.Sana hak veririm." Ne söyleyebilirdim ki.İnanamak istiyordum.Ama hiçbir şeyden emin değildim.
"Sana güvenmek isterdim." dedim.
"Bana bir mektup bırakmıştı.Mektupta yazanlar karmaşıktı.'Bilekleri falan kesmek hikaye,sen hiç umudunu kestin mi? Ben kestim.Sanki kanaması durmak bilmeyen hayat damarlarından birini kesmiş gibi.Kanaması durmuyor ve her saniye daha çok acıtıyor.Daha kötü olan ne biliyor musun?Ölmüyorsun.Ama tek bir şey değişik benim için ben ölüyorumm.' " Mert'in gözleri dolmuştu.Ağlamak istiyor ama kendini tutuyordu.Ona inanıyordum.Veya inanmak istiyordum.Mert'in dizlerinde duran elini tuttum ve 'sana güveniyorum' dedim. Yüzünde bir tebessüm oluştu.Üzgünlüğünü gizlemeye çalışan bir tebessüm.
*****
Eve gelmiştik.Mert'in yanındaydım.Bu kadar rahat olduğuna göre ne yapacağınıda biliyordur.
"Şimdi ne yapacağız?"
"Hiçbir şey " dedi.Hiçbir şey? Peki hiçbir şey olsun.Düşünmek istemiyordum.
"Ben odamdayım" dedim ve gittim.Odama girmedim Mert'in odasını gördüm.Kapısı hafif açıktı.Oraya hiç girmemiştim ve nasıl olduğunu merak ediyordum.Odaya girdim.Çok eşya yoktu.Odanın ortasında büyük bir boks torbası vardı.Ama asıl ilgimi çeken şey yatapının kenarında duran gitardı.Mert'in gitar çalabildiğini bilmiyordum.Gitarın olduğu yerde küçük bir dolap vardı.Çekmecesinde anahtar vardı.Anahtarla çekmeceyi açtım.İçinde bir defter vardı.Sanırım bu bir günlükte.Bir yanım oku , diğer yanım hayır diyordu.Ama içinde ne yazdığını gerçekten merak ediyordum.Günlüğün son sayfasını açtım.Ama hala okumakla okumamak arasında kalmıştım.Gözüm deftere kaydığında adımı gördüm.Ve kendimi alamadım.Okumaya başladım.
'Herşey o kadar zor ki.Ona kendimi ifade edememek olanları anlatamamak,ona yakın olamamak o kadar zordu ki.Bir çıkmazın içindeyim.Sıkışıp kaldım.Çıkamıyorum.Tek bir kelime söyleyemiyorum.Ona karşı o kadar savunmasısızım ki ona zarar gelmesinden korkuyorum.Ve ne yapacağımı bilmiyorum.' bu yazıları okurken içim sızlamıştı.Aynı düşünüyorduk.Ama ikimizde bunu ifade edemiyorduk.Tam önceki sayfalarada bakacakken Mert'in bana seslendiğini duydum.Ayak sesleri geliyordu ve gittikçe yaklaşıyordu.Olamaz.......

Bölümleri elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalışıyorum.Oylar çoğaldıkça daha uzun yazacağım.Sizleri seviyorum <3 <3