aşkın nefretle dansı

bölüm 23 :Kurallar

Yengem ve Yeliz mi?Harika ne işleri vardı burda? İkiside ne kadar yüzsüzdü.Onlarla muhattap olmadan odaya çıkmaya karar verdiğimde çok geçti.Off Mert neden beni yanlız bırakırsın ki sanki.Yanıma geldiklerinde onlara 'ne var' der gibi baktım.

"Sana kaybedeceğini söylemiştim ve şimdi bu iş bitecek."

"Ben kaybetmedim sen kaybettin şimdi gidin burdan."

"Bana bak Derin Mertden uzak dur.Senin yüzünden oğlumla aram açıldı."

"Bunu ben yaptım sizin eseriniz.Geçen zamanda gerçek yüzünüzü gördüm."

Tanrım sinirden ne yapacağımı bilmezken otel görevlisi yanıma geldi.

"Derin hanım Mert bey'i aradık.Misafirleriniz olduğunu söyledim şimdi buraya geliyor bir sorun yok değil mi?"

"Ah hayır yok misafirlerimde gidiyordu zaten."

Onlara son bir defa bakıp oradan ayrıldıö ve hemen asansöre bindim.Yeliz hemen planları hazırlamış.Bizi ayırmak için herşeyi yapacaklardır.

Odaya çıktığımda televizyonu açıp yatağa uzandım.Pringles yerken film izlemek çok güzeldi.Ben filme dalmışken Mert'in içeri girdiğini gördüm.Elinde büyük bir valiz vardı.Valizini koyup yanıma geldi ve oturdu.Ona bakmıyordum.Çünkü birazdan beni soru yağmuruna tutacaktı ve kimin geldiğini soracaktı.Ona söylemem gereksiz ve beni güçsüz gösterirdi.Pringlesımdan alınca ona baktım.

"Kim geldi Derin."

"Hiç film izliyordum sende bana katılabilirsin."

Yatağın üstünde duran kumandayı alıp filmi kapattı.Oww sorgu başlıyor.Hazır ol Derin.Cinayet saati neredeydin!!

"Şim bana bak ve kimin geldiğini söyle."

Mert'in bakışlarındaki öfkeyi görebiliyordum.O sinirliyken ondan gerçekten korkuyordum.Yüz hatları daha çok belirginleşiyordu.Açık kahve rengi gözleri kararıyordu.

"Bir kez daha sormayacağım!"

"Çok mu merak ediyorsun? Annen ve Yeliz geldi.Bizi ayıracaklar.Hatta biliyır musun annenle aran benim yüzümden açıkmış.Yeter Mert dayanamayacağım artık git ve eski hayatına geri dön!Beni yanlız bırak."

Fazla hırçınlaşmıştım.Pencerenin yanına geldim ve dışarıya baktım.Hava kararmıştı.Gökyüzünde hiç yıldız yoktu.Bulutlar her tarafı kaplamıştı.Şuan ki ruh halim kadar karanlıktı her yer.Mertle ben zaten böyle sevgili olmamız saçmaydı.Mert'in ayağa kalkgığını hissettim.Ayak sesleri bana gittikçe yaklaşıyordu.Arkamdan uzanan ellerin beni sarmasıyla irkildim.

"Bir daha bana asla bağırma."

"Özür dilerim."

"Hiçbir yere gitmeyeceğim bunu aklımdan çıkarsan iyi olur."

Hayır herşeyi ben mahfetmemiştim.Hayat zaten fazlasıyla saçmaydı.Bileğimizdeki küçük bir damara bağlıydı hayat.Ve bizim onu bu kadar çok dikkate almamız ondan da saçmaydı.Bunları biliyordum ama dikkate almadanda yapamıyordum.Çünkü insanların söyledikleri içime oturuyordu.Bir ağırlık oluyordu üzerimde.İçimde tarif edilemez bir boşluk oluyordu.

******

Çoktan yola çıkmıştık.İzmir'e çok az bir mesafe kalmıştı.Bizi yeni bir hayat bekliyordu orada.Hiç tanımadığımız kişilerle yaşayacağımız bir hayat.İzmirde tek tanıdığım Ayaz ve Ezgiydi zaten.Mert kaydımızı orada bir özel okula aldırmıştı.Ayaz ve Ezgi de o okuldaydı galiba.Yeni başlangıç için herşey hazırdı.Hayatımızın en başındaydık.