Final 1

281 9 0
                                    

Hala gözlerime inamıyordum.Ne söyleyeceğimi bilemiyordum.Ama gözlerim dolmaya başlamıştı bile.Her şey neden olması gerektiği gibi değildi.

Veya olması gerektiği gibiydi.Furkan zannettiğim kişi Mert'ti..

Onca ay yanımda olan kişi Mert'ti.Ben ondan kaçarken o geri gelmişti.Duygularım net değildi. Ne hissettiğimi bilmiyordum. Hissedip hissetmediğimi bile bilmiyordum.

Karşımda öylece duruyordu.Sadece gözlerinin içine bakıyordum. Gözümü ayıramıyordum.Gözlerimi açtığımda ilk onu görmüştüm. Onu özlemiştim.Gözlerimdeki yaşı serbest bıraktığımda Mert benden bir hareket bekliyor gibiydi.Ne yapacağımı bilmeden harekete geçmiyordu. Temkinliydi.

Ona sarılmak istiyordum. Eskisi gibi.Bana güven vermesini istiyordum.Ama yeniden güvenebilecek miyim bilmiyorum. Kalbim yeniden atıyordu. Herşeye yeniden başlamak istiyordum ben.Herşeyi unutup yeniden başlamak.

Hızlıca ona ilerledim.Kollarımı boynuna doladığımda. Sonunda o kokuyu hatırlamıştım.Vanilya kokusu.İşte bu kokuyu özlemiştim.Ona sarılmayı.

"Seni özledim." Diye kulağıma fısıldamıştı.Yüzümde anlamsız bir tebessüm vardı.

"Seni özledim."diye tekrarladım.

Ona neden döndüğünü sormayacaktım.Aynı konuları tekrar tekrar konuşmak istemiyordum.

Beni en yakın arkadaşımla aldatarak gözlerinin önünde öldürmüştü. Ama onu özlemiştim.Kokusunu,sarılışını, öpüşünü...

"Sana bir şey sormak istiyorum."

Gözlerimi ondan ayırmadan onu izledim.Dizlerinin üstüne çöktü ve cebinden bir kutu çıkardı.
"Sonsuza kadar benimle olur musun?"

Aklımdan geçenleri durduramıyordum.Kafamdaki bu sesler beni deli ediyordu.Kalbim ve aklım çok karışıktı.Ama şuan ne yapmam gerektiğini biliyordum.

"Evettt."

Ayapa kalktı ve aldığı parlak tek taşı parmağıma taktı.

"Bunun için çok geç kalmıştık. " dedi .

Herşey için geç kalmıştık biz.Hayat geç kalanları affetmez Mert.
Mert düğün için çok acele ediyordu. Davranışları beni kaybetmekten korkar gibiydi.Çok temkinli davranıyordu.Değişmiş miydi?İnsan değişir mi?

.........

Sonunda düğün günü gelmişti. Jorden da benim için Türkiye'ye dönmüştü.Ona tüm olup biteni anlatmıştım.
Evet bana kızmıştı.Ama üzülmemi istemezdi.Belki de hayatımda tek değer verdiğim ve bana değer veren kişi Jorden'dı. Geriye kalan herşey yalandı.

Beyaz gelinliğimin kuyruk kısmı uzundu.Belimin kıvrımlarına göre tasarlanmıştı.Sade ama fazla dikkat çekici ve şık bir elbiseydi.Beyaz saflıktı.Bu dünyada ne kadar saf kalabilirse tabii. Jorden bir saniye bile yanımdan ayrılmıyordu.Gözlerindeki anlamlı bakışı anlayabiliyordum. Hala vazgeçmemi ister gibiydi.

"Benim için endişelenme Jo bir daha üzülmeyeceğim."

"Nasıl bu kadar kolay affettin."

"Jo sence bunları konuşmanın sırası mı?"

"Derin gerçekten çok iyi birisin ama emin misin hala vazgeçebilirsin sonra benimle Amerikaya gelirsin?"

Yüzümde gülümseme oluşmuştu.Yine çılgınca fikirlerini söylemeye başlamıştı.

"Bu teklifini düşüneceğim Jo.Seni seviyorum bunu unuma tamam mı Jo benide unutmayacağına söz ver?"

"Hey prenses nerden çıktı bu tabiki tabikide unutmayacağım bende seni seviyorum. "

.....

Sonunda hazırdım.Aynada kendime baktım Jo yanıma geldi.

"Harika olmuşsun kelebek. "

Jorden'on koluna girdim ve odadan dışarı çıktım.Mert bizi kapıda bekliyordu.
Jorden'dan ayrılıp Mert'in koluna girdim.
Mert kulağıma eğilip:
"Jo beni öldürecek gibi bakıyor" dediğinde güldüm ve kulağına yaklaştım.
"Alışır yakında. "

Davetlilerin arasından geçerken alkıl sesleri çoğaldı. Karşımızda duran çiçekli beyaz örtülü masanın önüne geçtik.
Mert konuşmasını yapmak için sesini düzenledi.
"Nasıl başlayacağımı bilmiyorum açıkcası ama bir yerden başlamam gerek.Derin'i ilk tanıdığımda birbirimizden nefret ederdik.Sonra bu nefret zamanla aşka dönüştü. Birlikte çok güzel zamanlarımız oldu.Sonra ise ben gerçekten hayatımdaki en büyük aptallığı yaptım. Ve bunun cezsınıda hergün çektim.Onu çok üzdüm.Bunun için herkesin içinde senden bir kez daha özür diliyorum meleğim.Sonra çok çabaladım seni iyileştirebilmek için tabi bundan haberi olmadan.Kör olmuştu.Benim yüzümden kaza geçirmiştin.Ve sonunda gözlerin açılmıştı.Beni ilk gördüğünde gözündeki özlemi hissettim... Tüm aptallıklarıma rağmen beni affettin.Ve benim sonsuzum olmayı kabul ettin.Herkesin içinde seni bir daha üzmeyeceğime yemin ederim."

Kalbim de öyle büyük bir acı vardı ki.Üzgünüm Mert ama...
Konuşma sırası bendeydi gözlerimi Jorden'a diktim.Ve gözüyle beni onayladı.Herşey hazırdı.

"Bugün benim için çok özel bir gün veya öyle olması gerekiyordu. Yaşadığım herşeyin acısını biriktirdim ben.Geçmişle ilgili hiç birşeyi unutmadım.Unutamadım.Güzel günlerim de var tabiki bunların arasında.Ama en çok da kötü günlerim var benim.En önemlisi hayatumda ki en yakın arkadaşımdan kardeşim gördüğüm insandan kazık yememdi.Bu duyguyu anlatmak imkansız.Ve üvey kuzenimle nefretimizin aşka dönüşmesi..
Sonra o aşkın tekrar nefrete dönüşmesi. Her şey o kadar hızlı gelişiyordu ki.Ben her gün yok oluyordum.Ve bir gün öyle bir şey öğrendim ki.."
Gözlerimi Mert'e çevirdim.Gözlerim dolmuştu.
"... en yakın arkadaşımın sevdiğim adamla birlikte olduğunu öğrenmiştim. O gün ölmüştüm ben zaten. Hiçbirşey düzelmeyecekti.Sevdipim adam beni gözlerinin önünde öldürmüştü o gün. Ama bunun farkında bile değildi."
Davetlilerin bulunduğu kısımın arkasındaki masaya ilerledim.Masaya bıraktığım silahı aldım ve tam kalbimin üstüne koydum. Herkes birden konuşmaya başladı. Mert koşarak önümde durdu.Ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu.
"Derin?"

"Ve bende beni o gün nasıl öldürdüğünü görmesini sağlayacağım.Tam kalbimin ortasına nasıl bir delik açtığını göstereceğim."
"Derin yapma lütfen yalvarırum sana yapma. "

Önümde diz çökmüştü.Gözyaşlarım o kadar hızlı akıyordu ki..
Jorden koşarak yanıma geldi.
"Derin ne yapıyorsun sen bırak onu.Bırak o silahı prenses lütfen bırak gidelim burdan."

"Jo özür dilerim.İşte Mert iyi seyret kalbimde tam olarak bıraktığın izi az sonra göreceksin."

Silahın tetiğine elimi bastığım anda Jo yanıma koşarak elimi kaydırdı
Ağzımdan zorla çıkardığım sözler oldu.
"Beni affet Jorden seni seviyorum. "

Evet hikayeyi sonunda bitiriyorum.Zaten çok fazla okunmuyordu ama final bekleyenler listesine ekleyenler için bu bölümü yazdım.Bu bölüm final 1 di. Bundan sonra bir bölüm daha yani final2 olcak. Sonra hikayeyi bitiriyorum.


aşkın nefretle dansıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin