CONSEQUENCES

Chapter 28

MINHO'S POV

Hindi pa man masyadong magaling pinilit ko ang sarili kong pumunta kay Papa..

Nilaksan ko talaga ang loob ko,gusto kong kausapin si Papa na wag nang ituloy yung binabalak nya.

Kilala ko sya,at alam kong hindi sya titigil hanggat hindi nya nagagantihan ang kaaway nya.

"Anong ginagawa mo dito?"tanong nya nang pumunta ako sa rest house nya.

"Pa..kalimutan mo na yung naging alitan nyo--------"

Hindi ko naituloy yon dahil matapang na tinitigan nya ako na may halong galit.

"Kalimutan? Bakit? Dahil ba alam na nila ang totoo? Kalimutan mo na na naging ama mo ako! Itutuloy ko ang plano ko.Wala kang utang na loob Minho!"mariin at galit na sambit nya.

-

-

-

-

-

-

Tumungo ako tsaka napaiyak.

"Pa..nagkakamali ka. Mas inisip ko lang talaga----"

"Ang alin? Ang pagmamahal mo sa babaeng yon?"

Putik na yan! 

Hilig putulin yung mga sasabihin ko eh....

Kung hindi ko lang iginagalang to baka naupakan ko na to kahit ang sakit pa ng katawan ko kagagawan nya eh.

"Umalis kana! Wag kang mag-alala hindi ko agad papatayin ang mag-amang yun ng hindi mo alam.Pwede ka nang umalis."

Matapos mo akong hindi patapusin sa mga sasabihin ko? Pinapaalis mo ako ngayon?

-

-

-

-

-

-

Tumalikod na ako palabas at nang makalayas na don.

Pero namumuo ang lungkot sa buo kong pagkatao. At hindi ko nga aakalain na sususwayin ko si Papa nang dahil lang sa babaeng yon.

Anong magagawa ko kung hindi ko na talaga kaya eh.

-

-

-

-

-

-

Nagtaka na ako ng makita ko si Minyoung sa harap ng malaking gate ng bahay ko,hindi ko pa man naiipasok sa garahe yung kotse ko bumaba na ako,para lapitan sya.

"Minho!"sambit nya.

"Anong ginagawa mo dito?Diba sinabi ko na syo na iwasan mo ako."

"Minho...ilang beses ko bang uulit-ulitin sayo na kahit ilang beses mmo akong ipagtabuyan hindi ko gagawing iwasas ka."

-

-

-

-

Isinandal ko ng mahigpit si Minyoung sa pader.

"Tandaan mo! Binabalaan kita you're too easy for me to kill." nanlilisik ang mga mata na sambit ko. Yun na lang yung naiisip kong paraan para hindi na sya mapahamak sa kakalpit nya sakin.

-

-

-

Nanatili naman ang mga mata nyang nakatitig lang sakin ng seryoso.

"Akala mo ba natatakot ako? Hindi Minho! Kung may dapat man akong katakutan yun ay kung mawawala ka! Alam kong nagtanim na ng galit sayo ang papa mo, kaya imposibleng hindi ka nya gantihan.I'm going to become stronger so I can protect you! Lalo pa ngayon na ikaw ang tumulong sakin para matagpuan ang totoo kong ama." halos maiyak na sambit ni Minyoung.

Hindi ko naman napigilang umiyak kaya tumalikod na lang ako at iniwan sya.