He is perfect

Hoofdstuk 25

Heel lang zijn we niet bij Leon en Jasper gebleven. Ze moesten nog wat amdere dingen doen en wij wilden nog wat meer van Amsterdam zien.

Ondertussen loopt het al tegen zessen en beginnen we trek te krijgen. "Eten we in het hotel, of ergens anders?" vraagt Jeroen. "Ergens anders," reageert Julia als eerst. "Oké dan doen we dat," knikt Jeroen.

"Wow oké wij hebben dus niks meer in te brengen," lacht Niels. "Mij lijkt het ook wel leuk om ergens anders te eten," geef ik toe. Uiteindelijk vinden we in een gezellig straatje een pizza tent. Pas veel later in de avond gaan we richting het hotel.

Niels checkt voor ons in, terwijl wij wachten in de lobby. Ik merk dat ik best moe ben geworden van dat lopen. Ook Julia ziet er versleten. Het is zo schattig, zo dicht als ze bij Jeroen staat. Vanaf vandaag zijn ze onafscheidelijk, dat weet ik zeker. Mijn blik gaat weer naar Niels' brede rug. Ik voel me betrapt als hij zich omdraait en me met een stoere blik aankijkt.

"We hebben kamer 27 op de tweede verdieping," deelt hij mee. We gaan met de trap, want de lift kunnen we nergens vinden. "Ik kan niet meer," zucht Julia. Haar gezicht klaart op als Jeroen zijn arm om haar heen slaat. Niels heeft het niet eens door; hij pakt mij bij mn hand en zo lopen we naar onze kamer.

"Wow tis echt een ruime kamer!" stel ik als eerste vast. "Hoe gaan we slapen?" vraagt Julia en wijst naar de twee tweepersoonsbedden. Er valt even een stilte. "Ja ehh," mompelt Jeroen wat.

"Ik wil gewoon bij Niels in bed, dus jullie gaan ook maar samen," beslis ik en zet mijn tas op het ene bed. Niels schiet in de lach, maar kijkt Jeroen vragend aan. "Ach, één nachtje naast Jeroen, daar zal ik vast niet dood aan gaan," zegt Julia op een sgeinheilige toon en zet haar tas op het andere bed.

"Ik beloof je, ik zal je niet teleurstellen," zegt Jeroen op een hoopvolle toon. "Ik jou ook niet," fluistert Niels in mn oor. "Klinkt goed," fluister ik terug.

"Nou geen seks hoor allebei. Ik ben super moe." Het klonk zo droog uit Julia's mond, dat we in de lach schieten. "Nee oké dat zien we later wel," grijnst Niels.

"Eerst omkleden," instrueert Jeroen. Zonder enige twijfel wissel ik mijn kleren terwijl ik weet dat Niels toekijkt. Als ik klaar ben, draai ik me uitdagend om. "Nog niet klaar?"

Niels gaat zich ook omkleden en dus is het nu mijn beurt om vanaf mijn bed, toe te kijken. Ik volg al zijn bewegingen en let vooral op zijn bovenlichaam. Die mag er zijn.

"Bevalt het je, wat je ziet?" "Ik geef maar geen mening, daar word je ego teveel mee gestreeld," antwoord ik. "Dan weet ik genoeg." Die knipoog doet t em.