He is perfect

Hoofdstuk 41

"Wow, dit is geweldig!" Dat zijn de woorden van Thijs, als hij in Niels' studio komt.

Hij bekijkt alles en test de microfonen. "Vinden jullie het gek dat jullie zo goed zijn, jullie hebben alles in huis om te oefenen en dus te ontwikkelen!"

Niels en ik lachen maar wat, om de verwonderde Thijs. "Nou, laat maar wat horen in deze studio; ik ben benieuwd!"

Niels en ik nemen plaats achter de microfonen en zingen samen een liedje. De cameramannen zijn ook mee en leggen alle secondes weer vast.

Er ligt een glimlach op mijn gezicht omdat ik geniet, maar van binnen voel ik me helemaal niet lekker. Dat zullen vast de zenuwen zijn voor de aankomende battle. De cameramannen ben ik nu toch al wel gewend?

Thijs applaudiseert, als we klaar zijn. "Lekker gedaan weer hoor!" knikt hij. We krijgen nog wat tips, die we dankbaar in ontvangst nemen. "Geloof me, het gaat wel goed komen met jullie. Al wil ik wel zeggen dat jullie mij het echt moeilijk maken."

"Sorry Thijs," reageer ik lachend. Niels slaat een arm om me heen en drukt een kus op mijn wang.

#

"Kom op hè zusje, jullie kunnen het," zegt Patrick, als hij mij een knuffel geeft voordat de éen na laatste battle begint.

Allebei onze families zijn er, plus Julia en Jeroen. Ik weet niet of dat het nou spannend maakt, of gewoon dat het hierna klaar kan zijn.

Éen ding is zeker, Niels en ik gaan dit samen doen. Ik hou dan ook zijn hand vast als we het podium op lopen.

Samen met Rick zingen we het liedje 'Slow hands' van Nial Horan. Ik geniet volop, ondanks de zenuwen die door mijn lichaam gieren. Beelden van die ene avond schieten voorbij, als ik Niels aan kijk.

Ook al winnen wij dit niet, ik had dit nooit willen missen. Dat is iets wat ik zeker weet.

Als de laatste tonen wegsterven, gaat Thijs staan. "Lieve, lieve Niels&Eva en Rick. Wat hebben jullie deze avond weer geknald. Ik denk niet dat ik de enige ben met diep respect voor jullie." Zijn uitspraak wordt beaamt door een applaus van het publiek.

"Nu wachten jullie natuurlijk op mijn verlossende woord; wie mag door naar de finale en dus live gaan zingen?"

Ik hou even mijn adem in, hou mijn lippen stijf op elkaar en knijp in Niels' hand. Het boeit me niks dat we allebei zweethandjes hebben. Alsjeblieft Thijs, schiet op!

"Degene die mee mag naar de finale is.. of eigenlijk zijn.." Langzaam krijg ik het idee dat Niels en ik straks ontzettend blij gaan zijn.

"Niels&Eva! Jullie zijn door!" Even weet ik niet waar ik het heb. We zijn door? We zijn door! Met de adrealine die door mn lijf giert, spring ik in Niels' armen.

"We zijn door babe. We zijn door," fluistert Niels in mn oor. "Gefeliciteerd jongens! Hoe voelen jullie je?" "Geweldig!" reageer ik in éen adem. De zaal lacht en klapt.

Zou ik niet nog steeds dromen? Of is dit pure perfectie? Mijn maag lijkt zich wel om te draaien, net zoals de wereld om me heen.

"Gaat het Eef?" hoor ik Niels ver weg vragen. Ik knik, mezelf sterk houdend door goed te adem halen.

Gelukkig mogen we snel het podium af en ren ik gelijk naar de wc's. Niels volgt me en legt een hand op mn rug als ik boven de wc hang.

"Lieverd! Werd het je allemaal te veel?" Paniek klinkt in zijn stem door. "Ik denk het," antwoord ik met een gesmoorde stem.

Na een paar minuutjes ga ik weer recht staan en laat ik me knuffelen door Niels. Door de rustige hartslag die ik hoor, word ik weer rustiger.

"We zijn door naar de finale schat, we gaan dit samen doen."