He is perfect

Hoofdstuk 47

Als we klaar zijn, gaan we gelijk naar mijn ouders' huis. Iedereen is thuis en ze willen net gaan koffie drinken wat goed uitkomt.

"Niels en ik willen jullie wat vertellen.. Misschien is het wat vroeg maar we kunnen al niet meer terug. We zijn zwanger van een tweeling!"

Nieuwsgierig kijk ik naar alle gezichten. Er is verbazing, maar ook enthousiastme op te zien. "Dus wij worden oom," concludeert Patrick als eerste. "Ja, kan je dat aan, van mijn kinderen?" zeg ik lachend.

"En het zijn er twee?" vraagt Arno, die me met grote ogen aankijkt. "Ha, wij worden dus opa en oma," zegt mijn moeder met een glunderend gezicht. "Jullie hebben het geld ervoor," is het eerste wat papa zegt. Ik knik instemmend.

"Je maakt toch geen grap hè," zegt Patrick, dus nog een beetje ongelovig. "Nee echt niet! Hier zou ik echt niet zo serieus een grap over maken! Sowieso moet ik dan gelijk lachen," verdedig ik mezelf. "Maar nu heb je ook de hele tijd een lach op je gezicht," zegt Arno.

"Ja eh, ik ben gewoon mega, super blij!" verklaar ik mijn glimlach. "Niels man, gaat dat je wel lukken, kinderen van Eva opvoeden?" zegt Arno lachend.

"Natuurlijk! Hopelijk lijken ze dan niet op hun oom," kaatst hij terug. "Nou ik lijk op mn broer, dus dat wordt dan nog wat," voeg ik er aan toe. "Wie weten het al allemaal?" vraagt mama.

"Jullie zijn de eerste. Ten minste, als je Julia niet meerekent. En de verloskundige." "Dus jouw ouders weten het nog niet Niels?" vraagt mama verder.

Niels schud zijn hoofd van nee. "Daar gaan we zo heen," vertel ik hen. "Zo, ik moet echt even aan het idee wennen," zegt Patrick met een klein glimlachje. "Ik ook hoor Path," reageer ik op hem.

#

"Wow Niels, je wordt vader ouwe!" Ik schiet in de lach door Niels' vader zn reactie. Ondertussen zijn we bij Niels thuis en hebben hen ook het grote nieuws verteld.

Nu begin ik wel weer moe te worden. Niels brengt me na het eten naar boven, waar we samen op bed gaan liggen. Van achter legt Niels zijn hand op mijn buik. "Je voelt nog niks hè," zeg ik zachtjes. "Hmm," klinkt het alleen.

"Ik ben echt benieuwd of het jongens of meisjes worden," zeg ik dromerig. "Of een jongen en een meisje." "Ja, sat zou ook leuk zijn! Dan heb je het allebei!" reageer ik enthousiast.

Met de armen van Niels om me heen en zijn handen op mijn buik, val ik in slaap. Straks word ik weer wakker en dan is de tweeling weer een stukje gegroeid. Die gedachte laat me niet ophouden met glimlachen. ♡