He is perfect

Hoofdstuk 13

Onder het zingen voelde ik al af en toe mijn maag rommelen. Zo gek is dat niet, want als ik mijn mobiel oplicht, geeft hij bijna 6 uur aan.

"Kom, we gaan weer naar mn huis. Vind je bami lekker?" "Ja, hoe weet je dat dat mijn lievelings is?" vraag ik hem verbaasd.

"Omdat je me dat vertelde op whatsapp," zegt hij lachend. "Ohw," reageer ik kort. Dat is waar ook, daar hebben we het al uitgebreid over gehad.

Buiten is het nog licht en er staat een zacht windje. Deze keer twijfel ik niet of ik hem wel kan vasthouden. Ik doe het gewoon, omdat ik weet dat het mag.

Bij zijn huis spring ik van de fiets en loop al vooruit naar de deur, om vervolgens netjes te wachten tot hij de deur open kan doen. Binnen hang ik mijn jas aan de kapstok en trap mn schoenen uit. "Zo zo, jij voelt je al snel thuis." Betrapt kijk ik Niels aan, maar moet dan toch een beetje lachen. "Ja dat weet je denk ik nog niet van mij, maar ik voel me al snel op mn gemak bij iemand," leg ik hem uit.

"Dat is mooi, dat zenuwachtige gedoe is ook niet alles," knikt hij, met een klein lachje.

"Je mag wel tv kijken als ik aan het koken ben, of kom je bij me in de keuken zitten?" Daar hoef ik niet lang over na te denken. Natuurlijk ga ik zijn kookkunsten live volgen.

In de ruime keuken ga ik aan de keukentafel zitten en pak mijn Ipad uit mijn tas. Ondertussen pakt Niels alles wat hij nodig heeft. Zijn zwarte jack doet hij uit en hangt hem over een stoel.

Ongemerkt probeer ik naar adem te happen en niet te blozen. Ik heb nu al zin in de zomer, om hem dan alleen maar in korte mouwen shirtjes te zien. Holy shit. Die spieren. Ze mogen er zijn!

Af en toe, als Niels naar me kijkt, doe ik net alsof ik druk bezig ben maar de tijd daarbuiten, volg ik al zijn handelingen. Er staat muziek aan op een box en het begint al lekker te ruiken.

Stiekem bedenk ik me hoe dit later ook zou kunnen zijn. Niels aan het koken, ik aan het werk aan de keuken tafel, een kindje die om ons heen speelt. Wow oké misschien is het nog niet zo ver.

"Het is klaar!" laat Niels even later weten. "Het ruikt heerlijk!" complimenteer ik hem. "En nu nog kijken of het smaakt." "Tuurlijk wel, ik heb je bezig gezien, dat kon niet mis gaan."

"Dan had ik het toch goed, dat je af en toe naar je keek." Alweer moet ik blozen. Dit keer omdat hij een schot in de roos doet. "Ja eh maar een jongen die kookt, dat zie je niet vaak," verdedig ik mezelf snel. "Ooww, ia dat het." Ik haal ontdeugend mn schouders op en maak daarna plaats voor de borden en de pan met bami.

Niels schept eerst voor mij een dampend portie op, om vervolgens zijn eigen bord ook vol te scheppen. "Misschien had je liever in een restaurant gegeten," verontschuldigt hij zich. "Dit is tien keer beter!" reageer ik met overtuiging nadat ik een hap heb genomen.

Tijdens het eten kletsen we, alsof we elkaar al jaren kennen. Het voelt zo vertrouwd, alsof het zo had moeten zijn.