Afscheid?

14 0 0
                                    

~~

02:00 's nachts

Rayan en ik kwamen thuis, Kyano was nog steeds bij zijn oma.

"Schat ik ga me een douche nemen." Zei ik vanop de trap.

"Sgoed." Zei Rayan kort.

Ik nam de vaste telefoon mee en belde Anka.

"Hey." Klonk Anka.

"Sorry als ik je wakker gemaakt heb." Verontschuldigde ik me.

"Nee nee ik heb wat teveel op da is al." Lachte ze.

"Je belt nooit zo laat dus het is serieus, wat is er?" Vroeg ze.

"Uhm ja inderdaad,Rayan is kortaf tegen mij we zijn precies broer en zus." Zuchte ik.

"Je moet nu met hem gaan praten voor het uit de hand loopt." Zei ze kordaat.

Na nog lang in discussie gezeten te hebben haakte we in en ging ik douche.

"Celinaaaaa, kom onmiddelijk naar beneden ik word er zot van!" Riep Rayan.

Geschrokken trok ik mijn badjas aan en stormde de trap af.

Nog voor ik kon vragen wat er is zag ik Rayan voor me staan met mijn gsm in de hand.

"Dit is al de 15de keer dat Luca belt. Wat is er toch met jullie? Vandaag hadden jullie geen woord en blik gegund aan elkaar." Zei hij.

Zwijgend met tranen in de ogen keek ik hem aan.

"Wel? Ga je nog iets zeggen?" Vroeg Rayan met gefronste wenkbrauwen.

Al het verdriet dat ik had  opgekropt de voorbije week kwamen los en huilde onophoudelijk.

"Het is allemaal mijn fout en nu pas besef ik dat ik je niet kwijt wil." Snikte ik.

Rayan keek me dom aan.

"Hoe bedoel je?" Vroeg hij.

Rayan en ik gingen in de zetel zitten.

(Ik deed mijn verhaal over mij en Luca)

Rayan wou nog iets zeggen maar meteen zei ik:
"Nee, je hoeft het niet te zeggen ik zal nu vertrekken."

Ik liet Rayan alleen achter in de zetel en pakte mn koffer in.

BIG meetingWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu