BANA DOKUNMA 《Her Son Yeni Bir Başlangıçtır》

Onuncu bölüm

Uzun süre birbirimize sarılarak ağladık. Sarılma korkumu yenmiştim. Kalbim hızlı hızlı atsada cesaret etmistim.
Geri çekilip üzgünce gözlerime baktı
"Böyle olmasını istemezdim. Belki diger alemde..belki bir gün başka bir yerde tekrar tanışırız seninle."
"Ne demek bu?"
"Gidiyorum."
"Nereye ya ?"
"Senden uzak bir yere."
"Neden?"
"Yüzüne bakacak yüzüm yok."
Kaşlarımı çattım. Bu ne demekti böyle. Tam barıştık derken..
''Son kez sana bir şey sorucam tamam mi? Sadece emin olmak istiyorum. Bana d- doğru cevabi ver tamam mı ?"

Gözlerimi kapattım ve son gozyasimi döktüm. Başımı salladim "Ta-mam "
Ellerini omzuma koydu. Gözlerini kapatti ve derin nefes aldı .

O sırada ceren geldi. "Kusura bakmayın bölüyorum. "
Gözlerimizi açıp ona baktık.
''Siz ağlıyorsunuz ??"

################################

Kamp artık bitmişti. Yine sıkıcı okula gelmiştik. 12. Sınıf olduğumuz için serbest tik. Ceren ve eylül sınıftaydi. Bende kütüphanede kitap arıyordum. Kamptaki son günümü cerene anlatmıştım. Öyle şaşırmıştı ki.. Ama ben dahada şaşırmıştım. Berk cereni öpmüştü! Düşündükçe sasiriyordum.
'Büyük sır' adlı kitaba elim uzandı ki telefonum çaldı. Tuna arıyordu ...
O günden sonra hiç konusmamistik. Yani tam 2 gün oluyordu.  Artık ne diyecegini öğrenme vakti gelmişti. Telefonu açıp kulağıma götürdüm.
"Sen benden uzak yerlere gitmiyor muydun ?"
"Son sorumu sormadım. "
"Dinliyorum. "
"Kantine gel" Deyip kapatti.
Tuna ile son konusmamizdan sonra cerenle  tam 2 gün depresyona girmistik. Başlamadan biten bir ilişkimiz vardı. Tuna nin ağlayışı.. Onu düşündükçe 'kendini kandırma onu unutamazsin' diyordum.

Kitabı orda bırakıp kantine indim. Tuna duvara yaslanmış yere bakıyordu.
Yanına gittim. Ona soğuk davranmaliydim.
"Kütüphanede kimse yok orda konuşalım. "
Gayet sakince başını salladı ve kütüphaneye çıktık.
''Dinliyorum''

Müziği burdan itibaren dinleyebilirsiniz.

''Bak benden korkma ve çekinme. "
"Kendi kendine konuşuyormuş gibi anlat bana."

"Neyi anlatayım ?"

"Bu çok zor bir şey. Anlıyorum desemde anlayamazsın diyeceksin ki Haklısın da ."

"Neyden bahsediyorsun ?"

"Derya "
Endişeyle gözlerine baktım.
Gözünü kapatıp yere baktı. "Sana dokundular mi?"

Sana dokundular mi? Beynim bu cümleyi tekrar edip durdu ve 10. Tekrardan sonra idrak etti. Bu benim bir sırrımdı. Büyük bir sır. Kimse kimse bilmeyecekti. Ama şimdi..

"Bak ben o kişiyi biliyorum. "

O kişiyi biliyorum mu? Hayır ya olamaz . Nolur olmasın. Bunu kimse bilmemeliydi. Hele tuna ! Ondan saklamaliydim. Nerden biliyordun nerden ! Ben bunla yaşayamam. Hep yaşarım dedim erteledim. Ama bir gün böyle olacağını biliyordum. Ben bir daha bakamayacaktim tuna nin yüzüne. Vücudum kaskatı kesilmişti. Öylece kalakalmistim. Ellerimi yumruk yapıp tunigimin bitiş kısmındaki tülü sıktım. Öyle sıktım ki.

"Utanma. Senin se-nin suçun yok."
Ellerini tekrar omzuma koydu. Tepki veremiyordum. Gözlerimden ılık ılık aktı yaşlar..

"Yanında kalmak istiyorum ama yapamıyorum. Sana bakınca utanıyorum. Senden değil. Kendimden. Çünkü .."

Burnumu koluma sürttüm. Elimin tersiyle gözlerimi sildim.
"tamam" diye fisildadim.

"Seni .."
Elimi dudağına götürdüm.
''bir şey söyleme "

Başını salladı. Parmaklarıma göz yaşı düştü.
Arkasına döndü. Kapıya kadar gitti. Kapı koluna dokundu . Öylece bekledi.
"Yarın nakilimi isteyip gitcem. Bir daha görmeyeceksin beni."