İki saattir ağlıyorum. Her gözyaşımı sildiğimde aklıma Jungkook'un sözü geliyordu. Söz vermişti. Gülüşüne aşık olursam, ağlamana izin veremem. Bunu söylerken evet beni sevmiyordu ama sonra... sonra karşımda birlikte olmamız için ağlayanda oydu. Sevgili olduktan bir hafta sonra gülüşünüze aşık oldum Park Jimin. Diyen de oydu.
Şimdi açıkla bana Jungkook.
Ağlıyorum ve sen buna izin veriyorsun ?
Nasıl oluyor bu açıklasana ?
"Eve gidelim isterseniz hava soğudu."
Sinirle gözlerimi devirdim.
"Sen git."
"Sizi burada bırakamam efendim."
"Seni istemiyorum neden hâlâ yanımdasın?"
"Bay Yoongi'nin emri efendim."
"Beyinini siktirtme defol!"
Akşamdı. Gün batıyordu. Gün, camları örten perdelerin aralığından süzüyordu ışıklarını.
Aylardır cüret edemediğim kapının koluna iliştiğinde parmaklarım, yüreğim hoplamıştı.
Korkuyordum. Kokusuyla dolu odaya girmeye korkuyordum.
İçerisi biz doluydu. O doluydu.
Kapının kilidini çevirdim.
Bir, iki saniye sessizlik ve ardından kapı kolunun gıcırtısı.
Hafifçe aralanan beyaz kapı ve ardından 3-4 basamak merdiven.
Kapıyı arkamdan yavaşça kapattığımda gözlerimi kapatıp odanın havasını içimde hissettim.
Odanın ağır havasından olsa gerek başım çok ağırmaya başlamıştı ama umursamadım. Duvardan destek alarak birkaç basamağı çıktım. İlaçlar beni sersem ediyordu.
Odaya göz gezdirdiğimde gözlerim yavaş yavaş dolmaya başlamıştı bile.
Ağzımdan küçük bir hıçkırık kaçtığında gerisi çorap söküğü gibi geldi. Yanaklarımdan hızla süzülen yaşları silerek olduğum yere çöktüm.
Evin içinde bir oda, odada sevdiğin.
Odanın içinde bir ayna, aynada sevdiğin.
Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm.
Çekmeye başladı, oltada sevdiğin.
İnsan bir kere sevmeyegörsün, anladım.
Nereye gidersen git, nereye bakarsan bak.
Orada, sevdiğin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Space || Jikook
Spiritual"Onu pek anlatamam ama şöyle bir örnek verebilirim sanırım ; Sahil kenarında değildik Ama karşımda deniz vardı..."
