Special Wolf

Hoofstuk 5

Ik word langzaam wakker ik knipper even met me ogen en dan ia me slaap weg. Ik sta op het is 07:00 in de ochtend want ja ik moest wel
Vroeg gaan vertrekken als ik hmm waar zou ik eigenlijk naar toe gaan? Even denk zal ik eerst naar het westen of oosten of noorden gaan? Welk is dicht bij? Ik heb wel zin om naar het westen te gaan. Oke dan dan pak ik gwn de trein naar het westen en dan wel naar het centrul. Ik ga nog eerst even snel douche en dan ga ik maar. Ik heb al me spullen gepakt en sta weer voor de lift. Ik wacht even tot dat de lift open gaat en ga naar binnen en druk op beneden. De lift gaat weer open en ik ga naar de balie weer. Dan zie ik de balie vrouw en ik check uit bij haar en geef de sleutel weer terug. Nu sta ik buiten. Maar ik heb echt geen idee waar de station is dus ik vraag het aan een man die langs loopt hij zei dat ik eerst metbde bus er heen moest en dan dat ik van daar wel kon regelen. Maar ja ik bedankte hem en ging dus wachten op de bus.

15 minuten later

Eindelijk is de bus gekomen. Ik kocht een kaartje en ging achter in zitten. En ik Kon op een schermpje precies zien waar we heen gingen. En als laatste stond de station we zouden er om 19:53 zijn en ik keek om mijn iphone en zag dat het 19:30 was. En de tijd vloog en toen stapte ik eindelijk uit bij het station. Toen ik daar was vroeg ik aan mensen waar ik een trein kaartje kon kopen. Em ze wezen me het aan ik was dankbaar voor die mensen. Ik kocht een kaart en kon toen kwam net de trein aan dus ik moest rennen anders zou ik het niet halen. Ik rennde de trap op en zal de trein toen net stoppen. Ik was echt op gelucht. En toen zat ik in de trein. Ik wilde dat liever niemand naast me ging zitten dus ik zetten me tas daar en hield hem vast. Want ja er zat behoorlijk wAt gel in en dat kon ik zeker niet verliezen. En toen kwamen we aan in het westen na 3uur lang in de trein zitten. Ik keek op me iphone en zag dat het 23:09 was. Best wel laat ik stapte uit. En ging wachten opde bus naar de stad. En ja hoor daar was ik dan in de stad eindelijk in was niet miee want ja ik heb wel lekker geslapen in de trein. En toen ik aan het bedenken was waar ik een hotel kon vinden. Schreeuwden me wolf dat ze echt moest rennen en wel nu anders kon ze zich niet meer houden en ik kon haar moeilijk bedwingen. Dus ik zei tegen haar dat ze rustig moest blijven en dat ik snel op zoek ging naar een bos. En ging weg lopen van de stad en zag op een gegeven moment alleen huizen en toen zag ik het eindelijk een bos. Ik stelde mijn wolf gerust en dat we bijna konen gaan rennen. Oke ik had me tas groot gemaakt zo dat ik bij het veranderen op mij rug zou blijven ik deed me kleding uit en legde ze op de grond. Ik veranderde in een mooi licht bruinen wolf met groenen ogen. En ja het was gelukt de tas zat op mijn rug en het was gelukkig niet kapot gegaan. Toen was mij wolf blij toen te eindelijk haar poten kon uitstrekken en ik was er ook blij van. Ik deed de kleding in me bek die op de grong lagen. En begonnen lekker te rennen. Het voelde zo goed om weer te rennen. Maar toen zag ik een open plek in het bos daar ging ik heen. Maar ik voelde dat ik niet alleen was. Toen keek ik naar achter en zag ik niks. En toen ik weer naar voren keek zag ik een donker bruinen wolf met nog 3 anderen. Ik dacht echt shit bij me zelf maar toen bedacht ik me dat dit een andere roedel was. Ik voelde dat de de donker bruinen wolf een link wilde openen. ik accsepteerde de link en we begonnen te praten.

Donker bruine wolf: Wie ben jij en wat doe jij op ons terijn?

Eylena: ik ben Eylena. En het spijt me ik wist niet dat dit jullie terijn was. ik ben pas aangekomen bij dit stadje. En mijn wolf moest echt even rennen. Em mag ik u naam ook weten?

Beta: ik ben de beta van deze roedel. De roedel heet The Red Alfa. Waarom ben je niet bij je eigen roesel.

Eylena: Nou kijk dat ia het een lang verhaal en niet echt pretig om te vertelen. ik keek naar beneden en me ogen traande.

Bete: Oke dan. dan kom je nu met ons mee naar de alfa. Want ja je weet wel waarom toch?

Eylena: Ja dat wel. Want ik kon net zi goed ook een indringer zijn en je moet altijd en iedereen mee nemen naar de alfa.

Beta: Hahah ja dat klopt.

Eylena: Maar mag ik me even terug veranderen naar mens.

Beta: Oh ja natuurlijk.

Ik liep naar de een grote boom. ik verander terug en deed snel me kleding aan.

Eylena: Oke dan ben klaar.

(In de tussen tijd hadden de amdere wolven ging ook terug veranderd.)

Beta: Oke, dan kunnen we gaan.

Bij het dorp keek ik rond en zag dat er allemaal mensen nou ja mensen-wolven maar me keken. Ze keken me met angst aan dat voelde ik. Ik weet niet waarom ik zulke dingen kan voelen maar ja. Toen gingen we naar binnen en ik moest wachtent. Na 5minuten kwam de beta en zei dat ik mee kon lopen. En ik volgde hem naar boven. Toen deed de beta de deur open en uit respect hou ik natuurlijk mijn hoofd naar beneden. Want ja dat was nou eenmal zo. Toen begon de alfa te praten.

Alfa: Dus waarom ben je van je roedel weg?

Eylena: Ik ben niet zelf weggegaan.

De alfa draaide zich om en keek naar mij. Nou dat denk ik teminste want ja ik was nog naar beneden aan het kijken.

Alfa : Je mag wel naar mij kijken.

Eylena: Oke.

Ik keek hem aan en hij leek me bekend voor te komen maar ik kon maar niet bedenken wie het was.

Alfa: Eylena?

Eylena Ja?

Alfa: Weet je niet wie ik ben?

Eylena: Nee, sorry zou dat dan moet?

Alfa: Oh nee sorry ik vergis me. Jij leek op iemand die me bekend voor kwam.

Eylan: Dat geeft niks dat kan gebeuren.

Alfa: Dus zou je willen blijven?

Eylena: Ja maar ik kan maar 1 nacht blijven want ik moet weer door morgen.

Alfa: Oh echt, waarom alweer morgen?

Eylena: Nou weet u ik moet me mate vinden. En daarom moet ik niet op eem plek blijven. Want ik voel dat me mate niet hier is. En wilt u me alstublief niet vragen waarom. Want daar kan ik geen antwoord opgeven.

Alfa : Oke dan. Mij beta zal je naar je kamer brengen en ik zie je vanavond voor het eten. Dan zal ik je wel komen halen of iwmand sturen die je zal halen.

Eylena: Heel erg bedankt voor u gastvrijheid.

Alfa: Geen dank hoor ga maar nu naar je kamer om te rusten.

Eylena: Ja. Nog heel erg bedankt.