Special Wolf

Hoofdstuk 28

Hij keek me een bezorgd gezicht naar mij. Ik knikte en gaf een glimlach naar hem. Toen liep ik naar boven toe. Ik opende me kamer deur en liep naar binnen. Ik ging op me bed in een kleermaker zitten sloot me ogen en ik probeerde in contacte te kunnen komen met me ouders. Want ja ik heb al een tijdje niks van ze gehoord of zullen ze verdwenen zijn? Ik ademde in en uit en concentreerde me.

Haar onderbewustzijn.

Mama papa zijn jullie hier?

Mama: We zijn hier schat.

Ik draaide me om en zag ze daar staan. Pff maar ik kon hun gezicht niet zien. Dat vind ik echt zo jammer.

Papa: Ik ben trost op je schat!

Eylena: Waarvoor?

Papa: Om wat je nu hebt gedaan.

Eylena: Oh hihi dankje.

Mama: En hoe is het met Jim?

Jim omg ik had hem nog niks gevraagd!

Eylena: Nou huh ik heb hem ook nog niks gevraagd en hij is alweer weg.

Mama: Mooi zo.

Ik keek verward naar me ouders. en die moest lachen.

Papa: Die jongen ken je niet schat dat hebben wij met onze krachten gedaan zo dat je hem mee kon nemen. Het was allemaal een test.

Eylena: Oh ja u had gezegt dat het een test was. Ik was dat al helemaal vergeten.

Mama: En waarom riep je ons?

Eylena: Ik wilde weten hoe het met jullie gaat? En ik had een vraag.

Papa: Het gaat goed met ons, maak je je daar maar geen zorgen om. En wat is je vraag?

Eylena: Nou ik wilde weten wie van jullie de weerwolf is en wie van jullie de krachten heeft?

Ze keken elkaar aan en toen weer naar mij. Ik snapte het niet? Wilde ze me het niet vertellen ofzo?

Eylena: Ma, pa wat is er?

Mama: Schat we willen het je wel zeggen. Maar het is beter als je er zelf achter komt.

Eylena: Hoezo is dat beter?

Papa: Eylena dat is gewoon zo. Dan kan je je...

Eylena: Me wat papa?

Papa: Dan kan je je verleden beter snappen. Want als wij je nu alles vertellen zou het niet goed zijn. Je moet er zelf achter komen.

Eylena: En hoe wil ik dat doen? Als ik hier bij Chase moet blijven en als ik niet alleen het bos in mag gaan.

Mama: Eylena hoe heb je je mate gevonden?

Eylena: Nou door te reizen en andere roedels leren kennen.

Papa: Goed die roedels kunnen je helpen. Want de roedels die jij kent, kennen....

Toen opeens deed ik me ogen weer open. Neeeeee ik wil terug ii probeerde het weer maar et ging niet. Nog een keer en weer niet. Oke nog 1 keer dan, en weer niks hoor pffff. Ik ging op me bed liggen en dacht na. Die roedels moesten vast wel iets weten over mijn ouders. Dat moest gewoon. Maar ik weet me ouders hun namen niet eens. Lekker zo schiet ik zelf ook niet op. Hm ik stond op en liep naar de balkon en keek naar de maan. Kan jij me niet helpen? Zei ik tegen de maan. Alsof die terug kan praten. Ik moet wel helder blijven en niet tegen dingen praten dat niet terug kunnen praten.

Stem: Maar natuurlijk kan ik je helpen.

Ik draaide me om en keek in me kamer maar de kamer was leeg. Toen draaide ik me om en keek naar buiten. Daar stond ook niemand. Huh ik zou toch zweren dat ik iemand hoorde. Of ben ik nu gek aan het worden?

Stem: Nee je bent niet gek aan het worden. Ik zit hier boven.

Ik keek naar boven naar de maan toe. Ja dat kan niet waar zijn of wel?

Eylena: Hum maan ben jij het die tegen me praat?