Special Wolf

Hoofdstuk 41

Laten we maar beginnem met praten dan. Want ik moet echt alles weten. Ik wil me ouders leren kennen. Ik wil me gewoon alles weer herinneren.

Eylena: Kan je me alsjeblieft alles vertellen Evan?

Evan: Ja is goed ik begin bij het gebin.

Eylena: Dankje.

Evan: Toen jij was geboren, waren je anders zo blij met je want ze komen geen kinderen krijgen. En je groeide op en ik werd je beste vriend we deden van alles altijd. We waren wel vervelend. Maar je ouders werden nooit boos op je gaven je ook geen straf. En je mocht altijd alles van ze als ik maar bij je was. En ze gaven je die keting die je nu om hebt. Die keting beschermt je. En het zal ook de terug weg zijn.

Eylena: Terug weg? Waar ga ik heen dan?

Evan: Je gaat je ouders redden.

Eylena: Redden van wat of wie?

Evan: Luister maar even.

Eylena: Oke.

Evan: Op een dag brachten je ouders naar een dokter. Want je had hoofdpijn en het ging niet maar niet over. Maar heb je dat nog wel is?

Eylena: Ja dat heb ik nog steeds. Waardoor komt het?

Evan: Dat weet ik niet precies Eylena. Maar dat kan komen door wie die in je hoofd probeert te komen of omdat je heel emotioneel wordt.

Eylena: Wowo oke en verder?

Evan: Toen had de dokter de uitslag van je test en dat was niet echt mooi.

Eylena: Wat was het dan?

Evan: Chase kan je haar vast houden?

Chase: Tuurlijk.

Eylena: Waarom wat is het Evan zeg et me?!

Evan: Oke hou je vast.

Ik hielt de armen van Chase vast. Ik weet niet wat het is maar niet goed. Dat was het zeker. Ik ben zo bang.

Evan: Nou kijk je hebt iets in je hart wat niet goed is het is een soort van zwart achtige iets wat vast zit. En het erge is dat et niet weg kan gaan. Maar er is wel 1 iemand die dat kan.

Wat ik nu hoorde. Ik ik wist niks te zeggen. Ik was in shock! Ik keek levenloos naar de grond. Ik ga gewoon dood.

Eylena: Dus je zegt dat ik dood ga maar er bestaat een kans dat ik zit overleef als die ene iemand het weg kan halen. En wie is die iemand dan?

Evan: Het is je moeder.

Mijn hart stond stil. Mijn moeder ik mis haar zo. Maar ik kan me haar niet herinner.

Eylena: Maar ik kan me haar niet herinner. En ik weet helemaal niks over me ouders.

Evan: Daarom moet je even verder luisteren.

Ik knikte en luisterde verder.

Evan: Toen ze dat hoorde ging je moeder een oplossing bedenken. Ze had naar een paar maanden een oplossen gevonden. Maar het punt was dat het een risico was. Want als het mis ging dan ging je.....

Eylena: Ja ik snap wat je wilt zeggen maar ga maar verder.

Evan: De volgende was je moeder er klaar voor. Maar toen werden we aangevallen. Door een andere roedel. Je moeder pakte een tas en gooide van alles er in. En ze deed haar keting af en hing het om jou nek. Ze kustje je nog 1 keer en snoof je geur op. En toen gaf ze je aan mij. Je moeder liet je in slaap vallen. En ze zei tegen mij dat ik zo snel

Mogelijk weg moest gaan. Ze zij dat ik je moest beschermen. Dus ik rende met jou op me rug weg zo snel als ik kon. Maar toen viel een wolf mijn aan want hij had me gezien. En toen vielen we. Ik vechten met de jongen. Hij had me ik zijn greep en toen gebeurde er iets magisch. Jij werd wakker Eylena en toen zonder en bij na te denken. Gooide je de jongen met je krachten weg en hiel je me. Maar daar na viel je wel flauw. Want de krachten die je nu hebt zijn heel veel en daarom kan je het niet controleren. Daarom val je flauw. En toen pakt ik je vast en ik rende weg. Ik was 5 dagen aan het rennen zonder te stoppen met jou op me rug. Toen vond ik een bos. En daar had ik je gelegd. Dat moest van je vader en moeder. Toen gaf ik je een drankje wat je moeder had gemaakt om je geheugen te wissen. En ik verstopte me achter een boom tot dat je wakker werd. Want ik moest je achter volgen. Maar ik mocht me niet laten zien aan jou. Toen ik me verstopte kreeg ik slaap en was ik in slaap gevallen. Toen ik me ogen opende zag ik je niet. Ik werd toen helemaal gek. Je zoeken was zo moeilijk van wege die keting. Omdat die je weg haalt bij je oude roedel. Maar ik heb je eidenlijk gevonden. Ik moet je beschermen. Het is mijn plicht dat te doen. Dat was het wel.

Eylena: Omg Evan je hebt gewoon me verzorgd en op me gelet. Aldie jaren lang. Ik ben je zo dankbaar. Maar ik herinner me niks van je. Dat maakt het niet leuk. Maar weet je waar me ouders zijn? Dat weet je wel toch?

Evan: Ik heb je ouders niet meer gezien toen ik met jou vluchten.

Eylena: Oh jammer. Ik had echt gehoopt dat je wist waar ze zouden zijn. Maar daar kan je niks aandoen. Want je hebt me hele leven al lopen bescherem.

Evan: Maar het punt is dat ik je mee ga nemen naar je oude roedel.

Eylena: Echt waar! Maar wacht wat gaan we daar doen?

Evan: We gaan je geheugen terug brengen.

Eylena: Kan dat dan?

Evan: Je moeder heeft in het huis je geheugen verstopt. Bijvoorbeeld een knuffel en als je daar naar kijkt dan herinner je je iets van vroeger.

Eylena: Wauw dat zal wel geweldig zijn. Maar dat is vast en zeker kapot ofzo?

Evan: Nee want alleeb jij kan het vinden. Jij bent de sleutel van je hart en je zal het vinden. Omdat diep in je hart weet je dat je ouders en je geheugen er zijn. Ze zijn er ergens maar waar dat moet je ui zoeken.

Eylena: Echt waar! Omg gaan we gelijk naar me oude roedel. Pleaseee je moet me er heen brengen.

Evan: Tuurlijk maar met jou kunnen we het samen vinden.

Eylena: Hoe bedoel je samen?

Evan: Omdat wij het terug kunnen vinden. Niemamd anders. Wij zijn de sleutels tot de roedel. We kunnen niet zonder elkaar.

Eylena: Echr waar, Waarom is het zo moeilijk en niet makkelijk?

Evan: Komt door je ouders. Ze willen het allemaal veilig hebben. En ze weten dat hun dochter het zal vinden.