[W TRAKCIE POPRAWY]
Historia o pewnej Elyosce, która przez przypadek dostała się do świata Demonów. Dziewczyna poznała tam nieustraszonego Strzelca, który postanawia pomóc jej dostać się z powrotem do siebie bez żadnych nieporozumień. Gdy nie udaje...
Pogoda w Morheim nadal była mroźna, ale zdążyłam się przyzwyczaić. Minęło kilka dni od wyburzenia asmodiańskiego więzienia. Na początku było mi głupio, że Nev i Reson mogą zostać przeze mnie zabici za pomaganie mi. Chcieli mi pomóc. Takich stworzeń jest coraz mniej na naszym świecie.
Chłopcy znaleźli w Morheim przytulną szczelinę między skałami, jakkolwiek to brzmi. Jesteśmy teraz trochę jak jaskiniowcy. Jak na razie nie możemy się nigdzie przenieść, a tu nie chodzi żaden Asmodian. I do tego nie przyłażą tu żadne stwory. Po prostu skrytka idealna.
- To co dzisiaj robimy? - zapytałam kładąc się na koc. Tak, ten ze skóry.
- Znowu pełna energii? - uśmiechnął się Reson.
- Gdzie jest Nev?
- Zaraz powinien wrócić, poszedł coś utargować.
- W końcu jakieś śniadanie. - oparłam głowę o skałę.
- Zobacz. - Reson przestał przeglądać jakieś księgi, które udało mu się zabrać z apartamentu i pokazał mi jedną z kartek. - Może sami damy radę stworzyć jakieś przejście. Normalnie to byśmy mogli przejść tam, gdzie walczą nasi z waszymi, ale każdy teleport w tamtą stronę jest rejestrowany.
- Czyli jeszcze sobie tutaj posiedzę...
- Z nami raźniej. - uśmiechnął się.
- Tak, wiem. A co, jeśli Lamos nadal żyje?
- Wątpię.
- Ale jeśli? - popatrzyłam na niego. - To, że więzienie jest zniszczone nie znaczy, że on umarł.
- A chcesz to sprawdzić?
- Co? - zmieniłam swoją pozycję z leżącej na siedząca nadal patrząc na chłopaka. - Jak?
- Pojedziemy tam.
- Zwariowałeś? O co się uderzyłeś? Może napisałeś się tej lodowatej wody?
- Przeteleportujemy się tam i zobaczymy jak to wszystko tam wygląda. Co ty na to?
- Boję się.
- Nie ma czego. Będziesz z nami.
- Bu!
Nagle z znikąd pojawił się Nev, jeszcze nigdy się tak nie przeraziłam, nie licząc oczywiście wydarzeń sprzed kilku dni.
- Zwariowałeś? Zwiń skrzydła! - szepnął Reson z poirytowaniem.
- Luzik, stary. Nikt nas nie zobaczy.
- Teleportujemy się do więzienia. - poinformowałam Asmodiana.
- Po co?
- Nie zadawaj głupich pytań.
- Dalej, ludzie, streszczajmy się.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
