Seducing Mr. Esteban ✔

CHAPTER 37

Abby's POV:

Lumabas na ako ng opisina ni Luke. Hindi ko na kinaya sapat na sakin ngayon na alam ko na ang lahat. Kung hindi lang ako kasal sakanya ay aalis ako at isasama ko ang anak ko.

Muli kong binalikan ang mga nakaraan, noong inaya niya akong pakasalan, ginawa niya akong Reyna ng mansion niya. Nagbunga ang akala ko'y pagmamahalan namin. Yun pala ako lang ang nagmamahal. Ako lang noon pa man.

Sa bawat ala-ala ay tila hinahaplos ang puso ko ng hapdi at sakit. Buong akala ko'y mahal na mahal niya ako. Yun pala talagang ilusyunada lang ako.

Hay Abby bakit kaba kasi nagpunta pa dito? Sinisisi ko ngayon ang sarili ko. Ngunit sa twing masisilayan ko ang nahihimbing sa tulog kong prinsesa ay nawawala ang pagsisisi na yon at napapalitan ng kaligayahan.

Sabi nga nila kung may kalungkutan meron ding kasiyahan. May aalis man may darating din. Ngayon eto na siguro yun, mawala man sa buhay ko si Luke narito naman ang anak ko at alam kong magiging masaya kami kahit wala mang kasiguraduhan na magiging kompleto pa kami.

Lumapit ako sa anak ko at pinagmamasdan ko siya.

Anak ang ganda mo talaga. Kamukha ka ng Ama mo pero sana wag kang maging makasarili para lang sa pansariling kaligayahan. Wag mo akong tularan Alaura.

Sa isip ko siya kinakausap. Pinipigilan ko lamang ang mga luhang kanina pa gustong kumawala. Alam ko bukas o sa susunod pa ay may haharapin nanaman kaming bagong pagsubok pero sana lang kayanin ko pa.

Lumabas nadin si Luke sa opisina niya at naramdaman kong nakatingin siya sakin. Sinikap kong wag magpaapekto at wag siyang punan ng tingin.

Dahan dahan siyang lumapit sakin, tumingin din siya sa anak naming si Alaura.

"Mahal ko kayo ng anak natin Abby."

Una niyang sinabi.

"Wag na muna siguro tayong magusap." Sabi ko.

"Bakit? Mas magandang pinaguusapan to. Alam ko naman Abby na may problema tayo." Sabi ni Luke.

"Hindi mo ba nakikita? Unti unti mo akong pinapatay sa mga katotohanang sinasabi mo." Giit ko dito.

"I'm sorry, I know that my sorry was not enough. But believe me without you I'm nothing." Sabi ni Luke.

Napatingin ako dito.

"Sabihin mo sakin ngayon Luke kung totoo na ba yan? Ngayon mo sabihin sakin kung aasa pa ba ako?"

"My love for you is getting stronger each day. This like a love and agony, sometimes you may feel happy and sometimes not. I'm your husband and my vow to you is everything. I love you yesterday, I don't know how? When? But I love you yesterday, today, tomorrow and forever Abby."

Mata sa mata niyang sinasabi saakin to.

Ngayon kung tatanungin mo ako kung mahal ko pa si Catherine can I ask you something first?" Seryosong tanong nito.

"Ano yon?"

"How do I love you when I love somebody else? Hindi na ako tao kapag nagmahal ako ng dalawa. And when I say that I love you that means I do love you Abby. Ikaw lang. Mahal na mahal kita higit pa noon." Sabi nito.

Nalinawagan ako sa sinabi sakin ni Luke. Ngayon ay alam kong ako talaga ang mahal niya. Tumayo ako para yakapin siya ng mahigpit.

"I'm sorry if I make you feel so bad. But I do love you my Queen, walang nagbago. Ikaw at ikaw parin ang babalikan ko."

Hinigpitan pa niya ang pagkakayakap sakin.

"I owe you my Life, my love, my everything." Sabi nito habang nakadikit sa kanang tenga ko ang bibig niya. Ibinulong niya talaga sakin yon para madama ko.

"I love you too Luke. Yun lang naman ang hinihintay kong sabihin mo eh. Hindi mo na kailangan pang mag explain. Sayo lang ako makikinig my King." Sabi ko.

Hinalikan niya ako ng marahan at ginantihan ko din ito. Masaya akong kayakap siya habang lumalabas ang mga luha ko.

"You made me cry." Sabi ko.

"I'm sorry Abby."

"Ano ka ba masaya lang ako sa mga sinabi mo." Sabi ko.

"This is my job, to make you happy forever." Sabi niya.

Nagising si Alaura at kinuha naman siya ni Luke. Masayang masaya ako sa nakikita ko. Isa na kaming buong pamilya.

Mahal na mahal ko ang asawa ko at ang anak namin. Sa ngayon ay wala na akong hihilingin pa.