BEBEĞİMİN BABASI!/2

24.Bölüm

İyi okumalar..

Evlilik tarihleri tam olarak belli olmadığı için uyduruk bir tarih yazacağım. O kabul edelim tarihi..

-01.09-

Hayatımda ilk kez ailemden habersiz iş yapıyordum. Bu tarz şeyler bana göre değil. Ben gizli işlerin adamı değilim dostlar.

Çocukları Mine'ye bırakmış hastaneye gelmiştim. Bizim ikizler Dünya ile oldukça iyi anlaşıyorlar. Mine'ye küçük bir işim var diyerek bırakmış olsam da geç kalmıştım. Bir daha devlet hastanesine gelirsem iki olsun. Bu ne ya dört saattir sonuç bekliyorum.

Elim tekrar telefona gitti. Saat dördü geçmişti. Sorsan en geç saat iki de alıyordum çocukları. Mine doğal olarak aramış ne oluğunu sormuştu. Canım eltim çok düşünür beni, işimin uzadığını söyleyip kapatsam da inandığını sanmıyorum. Bende olsam inanmam çünkü.

Benden önce girmiş olan kişi ya da kişiler –kocasıyla gelmiş galiba- yarım saati aşkın ordalar. Hayır herkes yirmi dakika geçmeden çıkıyor, siz napıyorsunuz orda?

Telefonum elimde titremeye başlayınca kalbimde ağzımda atmaya başladı. Çok büyük bir ihtimal Sina arıyordu. Ekrana bakmaya korkuyorum dostlar. Telefon susunca rahatlamam gerekirdi ama hiçte öyle olmadı dostlar daha da heyecanlandım.

Biraz sıra bana sıra geldi. Benden önce gelen kadın ağlaya ağlaya çıktı dışarı. Ay üzüldüm kadına umarım mutlulukta ağlıyordur. Kırk iki dakika sonra çıktığını da demeden edemeyeceğim.

İçeri girdiğimde sıcak bastı, kadın beni güler yüzle karşılasa da içime bir karamsarlık oturdu. Eğer sonuç pozitif çıkarsa ben Sinan'a ne diyeceğim. Daha doğrusu pozitif çıkarsa ben ne yapacağım. İkizlere hamile kaldığım zaman, hastane gitmeden önce o kadar emindim ki hamile olduğumdan, şimdi de öyleyim, eminim. Kendimi hazırladım. Her zaman inanmıştım tekrar çocuğum olacağına, Sinan'ın hasta olmadığına..

Kadın sonuçları kontrol edip, ultrason çekmek istediğini söyledi. Perdenin arkasına geçip hazırladım. İyi ki pantolon giymişim. Doktor gelince heyecanım tavan yaptı.

Gözlerim karşımdaki ekranda merakla bekliyorum. Eğer pozitif çıkarsa ben ne yaparım..

Ve beklenen son sonucun pozitif çıkması. Bu durum beni mutlu etse de sevdiğim adama nasıl anlatacağım. Nasıl bu çocuklar senin diyecektim. Bana inanması imkansızdı. Gözyaşlarım mutluluktan mıydı yoksa adama kendimi inandıramayacağımdan mı?

Doktor beni güler yüzle kaldırdı sedyeden. Üzerimi düzeltip yanına geçtim, kadın masanın arkasına geçip yerine oturunca bende el mecbur karşısına oturdum. Bana bildiğim şeyleri tekrar anlatırken can kulağıyla dinledim onu. "Sormam gereken bir şey var?"

"Tabii."

"Benim eşim testis kanseriydi ameliyat oldu. Yani demek istediğim bu durumun imkanı var mı?"

Kadın şaşırdı tabii ki, "eğer testislerin sadece biri alınmışsa sıkıntı olmaz, tabii durumunu bilmiyorum ki bu konu hakkında çokta bilgim yok." Kadına teşekkür edip devam etmesini rica ettim.

Ben diğer kadın gibi kırk iki dakika durmamış yirmi dakikanın ardından çıkmıştım odadan. Tabii iki gözüm iki çeşme. İhtimal dahilinde olan bir durumla karşı karşıyaydım.