Felidi 2: de terugkomst van Theodor

De mythe van de vuurvliegjes

Lieze keek naar haar spiegelbeeld. Haar lange krullen vielen mooi in haar nek. Als laatste voegde ze nog wat mascara toe en keek ze trots naar haar zelfbeeld.

'Ben je klaar?', hoorde ze Lucas achter de deur zeggen.

'Ik kom eraan.', antwoordde Lieze.

Ze veegde de haren van haar kleedje en deed de deur open. Lucas had een wit pak aan met een zwart hemd. Een wit strikje maakte alles af.

'Ik vind dit maar eigenlijk niets.', grapte hij.

'Doe het voor mij.', zei Lieze meelijwekkend.

Ze wandelden samen in het donker naar buiten. De straatlantaarns boden wat licht en begeleidde hun pad naar de motor. Lieze kroop ongemakkelijk op het hoge ding en legde haar jurk weer in de juiste plooi. Lucas liet de motor ronken en vertrok richting het kasteel. Voor het bal had Lieze haar moeder een groot kasteel afgehuurd. Achter het kasteel lag een groot meer dat meestal was verlicht met vuurvliegjes. Een grote rozentuin maakte alles compleet. Spijtig genoeg was het bal binnen en een deel in de serre. Het was net iets te koud om buiten te dansen. Maar in de serre konden ze nog steeds de maan zien terwijl ze dansten tussen de meest tropische bloemen. In de verte herkende Lieze de torens en duizenden mensen stonden al aan de ingang. Ze waren aan het wachten om naar binnen te gaan. Lucas stopte zachtjes en stapte af. Hij overhandigde de sleutel aan de man die de auto's parkeerde. 'Kunt u even mijn motor op de parkeerplaats zetten?', vroeg Lucas. De man knikte. 'Geachte leden van Felidi!', hoorde Lieze van het balkon komen. Haar moeder stond in een lang wit kleed op het balkon van het kasteel. Onder haar was de ingang die rustig open ging. 'Ik heet jullie welkom op mijn terugkomstbal!', zei Sarah. Iedereen stormde het grote kasteel binnen en obers stonden al klaar met hapjes en aperitieven. Lieze en Lucas wandelden formeel het gebouw binnen en namen een hapje van een schotel. Er speelde wat muziek van een klein orkest. In het midden stonden al een paar mensen te dansen onder een grote kroonluchter vol echte diamanten. Aan de andere kant van de zaal stond een troon speciaal voor haar moeder. 'Ik zal al wat punch gaan halen.', stelde Lucas voor. Lieze knikte en liep wat doelloos rond te dwalen. Ze ging niet zo vaak naar fuiven en al zeker niet naar een bal. 'Lieze!', hoorde ze iemand roepen. Verward keek ze om en zag ze Thomas enthousiast op haar afwandelen.

'Heb je het nieuws al gehoord?', zei hij opgewekt.

'Welk nieuws?', vroeg Lieze.

'Ik heb gisteren mijn eigen leerling gekregen! Maar alleen valt ze wat tegen.'

'Oh, dat is rot voor je. Hoe komt het?'

'Nou, ze is nogal vol van zichzelf en negeert alles wat ik zeg. Bovendien is ze vreselijk irritant en blijft ze beweren dat haar 'papaatje' haar komt halen. Ik zou ook bang moeten hebben want hij is rijk en heeft veel advocaten.', zuchtte Thomas.

'Dat klinkt niet best.'

'Jawel, het beste moet nog komen.', zei hij terwijl hij zijn mondhoeken omhoog krulde.

'Je maakt me nu wel nieuwsgierig.'

'Ik denk dat Thijs haar leuk vind.'

'Nee? Dat meen je niet? Dat is kei schattig! Ik vind dat we hem een handje moeten helpen.', grinnikte Lieze.

'Het gaat hier zo leuk aan toe?', kwam Lucas aanwandelen met punch in zijn handen. Hier en daar vielen druppeltjes uit de glazen.

'Pas op met die punch', lachte Thomas.

Nu pas viel het op dat Tina niet aanwezig was. Het was al weer een tijdje geleden dat ze haar gezien had. Sinds vorige week had ze niets meer van haar gehoord.

'Is Tina er niet?', vroeg Lieze bezorgd.

'We hadden wat ruzie over mijn nieuwe leerlinge en de nieuwe vriend van Tina, een ene Ward. Stinkend rijk en nog eens knap ook.', zei Thomas triest. Zijn ogen leken bijna te tranen.

'Jullie zijn allebei jaloers op elkaar? Daar komt het op neer?', vroeg Lucas.

'Ja, maar ik krijg ook het gevoel dat we uit elkaar groeien.'

Lucas klopte bemoedigend op zijn schouder. Hij bood zijn eigen punch aan en liep hand in hand weg met Lieze. Hij keek naar haar en zag haar bezorgde gezicht.

'Het komt wel in orde met hem.'

'Ja, maar ik ben een slechte vriendin geweest voor Tina. Ik ben haar zelfs niet nagelopen toen ze huilde.'

Lucas omhelsde haar stevig. Kleine tranen rolden over haar wangen. Dit was een vreselijke week. Ze kreeg het gevoel dat iedereen loog tegen haar en ze had haar opleiding nog steeds nog niet afgerond.

'Iedereen gelieve naar de serre te gaan. Daar kan de dans beginnen.', hoorden ze Sarah van haar troon zeggen. Zachtjes loste Lieze zich van Lucas. Ze keek naar zijn bezorgde ogen. Waarschijnlijk was haar make-up uitgelopen. Maar het boeide haar niet. Dit bal boeide haar niet. Alles boeide haar niet.

'Ik weet misschien een betere plek waar we kunnen dansen.', zei hij blij.

'Hoezo ?', vroeg ze verward terwijl ze haar laatste tranen wegveegde met haar zakdoek. Maar zonder iets te zeggen nam hij zachtjes haar pols vast en leidde haar naar de achterkant van het kasteel. Hij deed de deuren stilletjes open, alsof hij bang was dat er iemand achter zou staan. Achter de deuren lag de rozentuin. Kleine rozenblaadjes waaiden in het rond. De volle maan liet een gloed achter op het prieeltje voor het meer. Ook deze was bezaaid met rozenblaadjes. Net alsof de natuur wist dat Valentijn gisteren nog maar pas voorbij was.

'Zin om te dansen, mijn prinses?', vroeg Lucas al fluisterend.

'Natuurlijk.', glimlachte ze door haar tranen heen. Ze legde haar ene hand op zijn schouder en de andere legde ze tegen zijn hand. Hij legde zijn hand tegen haar heup. Met de wind mee draaiden ze in het rond. Het leek alsof de blaadjes en de wind voor hun een liedje speelden. Voor Lieze het goed en wel besefte vloog een zwerm vuurvliegjes rond hun en verlichtte het hele prieeltje.

'Weet je waarom die vuurvliegjes hier zijn?', vroeg Lucas zo stil mogelijk zodat hij het moment niet verpestte.

'Nee?'

'Ooit was er eens een halftijgerjongen die verliefd werd op een zeemeermin. Maar doordat ze van andere planeten kwamen mochten ze niet samen zijn laat staan trouwen. Er was maar een oplossing. Hij maakte de Malinde, een toverstaf die het meisje in een halftijger zou kunnen veranderen. Maar spijtig genoeg verloor hij zijn staf. In de nacht van de volle maan hadden ze eigenlijk afgesproken in de tuin van de jongen om haar te veranderen. Hij legde alles uit en samen spendeerden ze hun laatste nacht samen en dansten ze in de volle maan. Duizenden kleine vuurvliegjes vergezelden hen en dansten mee. Op een magische wijze verdween de staart van het meisje voor altijd en werd ze een halftijger. Ze was de vuurvliegjes zo dankbaar. Op het einde trouwden ze en stierven ze in elkaars armen. Daar komt de tijgerdans dus vandaan. Thomas heeft me het verteld.'

Lieze bleef verbaasd naar hem kijken. Plots stopte ze en keek ze in de richting van de vuurvliegjes. 'Zijn er nog andere wezens buiten halftijgers?', vroeg Lieze verward. Ze kreeg het gevoel dat dit was waarom hij loog. Er zat een verband in maar ze kon het niet vinden. Ook Lucas bleef nu stil staan. Ze zag hoe hij wit wegtrok.

'Is dit waarom je liegt?', vroeg ze terwijl ze zich van hem afduwde.

'Ik wil je het wel vertellen, maar het gaat niet.'

'Vertrouw je me niet ofzo? Lucas! Misschien had mijn moeder wel gelijk! Misschien ben je niet gemaakt voor mij.', zei ze. In zijn ooghoeken herkende ze een klein traantje. Hij moest moeite doen om het tegen te houden. Lieze maakte aanstalten om te vertrekken maar Lucas kon haar nog net tegen houden.