Felidi 2: de terugkomst van Theodor

Vuurvliegjes en liefdesproblemen

Lieze holde de trappen af en griste zo veel mogelijk eten uit de koelkast. Ze moest Thomas zien te vinden. Maar hij had natuurlijk nog die problemen met zijn leerlinge. Even stond ze daar, met de koelkast open. Het geluid van de koelkast zoemde maar ze leek het niet te merken.

'Lieze! Jij blijft hier!', schreeuwde Sarah.

'Ik ben oud genoeg om te beslissen wat ik zelf wil!', schreeuwde Lieze terug. Ze wilde net naar de voordeur rennen maar de hand van haar moeder klemde rond haar pols.

'Het spijt me dat ik je dit voorgehouden heb. Ik weet dat ik het niet mocht doen. Maar je moet me begrijpen. Ooit op een dag krijg je kinderen en wil je ze beschermen voor de gevaren van deze wereld. Vooral wanneer je dochter de troonopvolgster is.'

'Wat zei je daar? Wil je dat ik je nog opvolg? Ik luister niet meer naar jou. Je bent toch niet te vertrouwen.'

'Lieze, ik wil gewoon dat je klaar bent voor de troonopvolging. Ik ben nu eenmaal een koningin en mijn leven staat meer op het spel dan jij denkt.'

'Ik wil helemaal geen koningin zijn van een rijk vol halftijgers. Ik ga Tigré zoeken en Neptunus redden.'

'Je weet niet waar je aan begint! Je doet het gewoon om mij dwars te zitten. Je bent bang. Ik voel het.'

Lieze gunde haar moeder geen blik meer en maakte haar pols los. Ze rende vlug de deur uit. Maar haar moeder volgde haar niet meer. Ze wist dat het hopeloos was. Met een puberdochter viel niet te sollen. Vlug sprong ze op haar fiets en vluchtte weg met haar rugzak. De blikken soep kletterden op haar rug. Haar moeder had gelijk. Waar moest ze heen? Nu pas viel het haar op dat het nog nacht was. Dat betekende dat het feest nog bezig moest zijn. Dan moest Thomas daar nog zijn! Ze ademde een hele hap lucht in en moedigde zichzelf aan om verder te fietsen. In de verte hoorde ze de klok een uur slaan. Het kasteel naderde dichter en het enige wat ze hoorde was geschreeuw. Er was iets mis. Rookpluimen stegen in de lucht op. Mensen renden met hoopjes naar buiten. Het kasteel stond in lichterlaaie. Een grote draak spuwde vuur. Theodor was hier. Ze voelde zijn aanwezigheid. In paniek gooide ze haar fiets langs de kant en rende op de vlammen af. Thomas moest hier ergens zijn. Weer voelde ze iemand trekken aan haar arm.

'Lieze!', hijgde een bekende stem.

'Thomas? Thomas! Je moet me helpen Tigré te vinden!', schreeuwde ze boven het lawaai uit.

'Je weet van Neptunus en Sirene?', vroeg Thomas verward.

'Alsjeblieft.', smeekte ze.

'Lieze, ik zit met mijn leerling.'

'Thijs kan toch op haar passen?'

Thomas slaakte een zucht. Ze had hem overtuigd. Ze herkende die zucht uit duizenden.

'Oké, maar hoe denk je daar te raken? Tigré is ontvoerd en je kan er alleen komen met de kracht van een godin.', zei Thomas.

'Ik heb het rode boek. Maar ik heb het niet volledig gelezen. Er zal waarschijnlijk een antwoord in staan.'

'Heb jij het rode boek? Het was verdwenen na de brand in Micio.', zei Thomas en geschrokken en liet hij haar pols los. Wie weet mocht ze waarschijnlijk niet eens gaan zonder haar moeder en waar was Lucas?

'Lieze, waarom heb je dat nooit verteld? En waar zijn Lucas en je moeder?', vroeg Thomas in paniek.

'Ik en Lucas hadden een kleine ruzie en mijn moeder is kwaad.'

'Is ze bij jou thuis?'

'Ja?'

'Lieze! Ze loopt gevaar! Alle soldaten en beschermers van de koningin zijn hier op het bal! Niemand beschermd haar!'

Lieze sloeg een hand voor haar mond. Nu snapte ze wat haar moeder zei. Dat haar leven meer op het spel stond dan ze dacht. Zonder nog iets te zeggen nam Thomas haar vast en sleurde haar naar buiten. Hij wenkte een taxi. Net op tijd arriveerde er een. Perfecte timing. Maar de rit zelf leek traag te gaan. Stiekem hoopte Lieze dat er niets met haar moeder was. Ze hadden misschien ruzie, maar ze wilde haar moeder niet weer terug kwijt raken. De lantaarnpalen verlichtten haar huis in de verte. Thomas betaalde de taxichauffeur. Maar Lieze twijfelde om naar binnen te rennen. Als haar moeder weg was, zou dat hard aankomen. Thomas keek haar verward aan en duwde als eerste de deur open. Het was akelig stil binnen. Thomas klikte het licht aan en sprong achteruit. Overal lagen scherven van glazen en borden. Ook de vaas met bloemen moest eraan geloven. Zelfs de deur versperde de weg. Hoe kon dit? Ze was amper vijftien minuten weggeweest. Thomas begeleidde haar door de glasscherven maar er was nergens teken van leven. 'Ik weet dat je moeder verdwenen is en dat het vreselijk is. Maar waar ligt je boek? We gaan je moeder belooft halen.', zei Thomas. Hij legde zijn hand op haar schouders. Lichtjes gesnik verdreef de stilte. Ze balde haar vuisten en rende de trap op. Met een sterke duw verschoof ze de kast maar door haar tranen kon ze bijna niets zien. Tot haar verbazing lag het boek nog steeds onder de plank. Theodor had er waarschijnlijk niet aan gedacht. Ook al wist ze niet honderd procent zeker dat het Theodor was. Het kon iedereen zijn. Toch in deze vreemde wereld. Thomas nam automatisch het boek in handen en bladerde door de pagina's. Maar door de hitte moest hij het los laten. Alleen uitverkorenen konden het boek lang vasthouden. Lieze raapte het boek op. Spijtig dat godinnen geen inhoudsopgaven kenden. De meest bekende manier om jezelf naar een andere planeet te verplaatsen is met de kracht van een godin. Normaal gezien kunnen alleen uitverkorenen godinnen zien van hun planeten. Maar door achtergebleven stof van de godin is het mogelijk om haar op te wekken. Een andere manier, die onbekend is, is vuurvliegjes vangen. Dit lijkt op het eerste zicht makkelijk. Maar het mogen alleen vuurvliegjes zijn die worden opgewekt door de tijgerdans. Alleen twee geliefden die voor elkaar gemaakt zijn, kunnen vuurvliegjes opwekken. Wanneer je ze gevangen hebt, moet je ze meenemen naar een plek waar ooit een godin heeft gestaan.

Lieze keek naar Thomas die niet begreep wat er gebeurde. Ze herinnerde zich de vuurvliegjes die waren verschenen bij het bal. Maar Lucas was momenteel niet echt te bereiken.

'Thomas, ik wil het eigenlijk niet proberen. Maar we moeten dansen...'