Mission New York

Intro

Alison

*flashback*

We lagen op mijn bed en kletste wat. "Ik moet gaan"Zei Milan. Ik stond op en liep naar bureau en leunde er tegen aan. "Nee, blijf hier" Hij stond op. En kwam voor me staan. "Je overleefd het wel" Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. Hij gaf me een knuffel. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder "Dankje" "Voor wat?" "Dat je in me geloofd, en er voor me bent." Zei ik. Ik keek hem aan. Zijn ogen waren zo mooi dat je erin verdwaalde. Hij glimlachte. "Ik ben er altijd voor jou" Zei hij. Ik glimlachte. Hij deed zijn handen iets lager en legde ze op mijn heupen. Ik raakte weer verdwaald in zijn ogen. Ik voelde zijn lippen zachtjes tegen de mijne komen.

*end flashback*

Ik schrok uit mijn gedachte door een autodeur die dicht klapte. Ik rende naar het raam en zag mijn vader thuis komen. Ik snapte niet hoe, maar hij werkte bij de politie, hoe kunnen die nou een ontsnappte gevangene niet herkennen?!

Snel ging ik aan mijn bureau zitten en opende een oud werkstuk. Ik verwijderde het laatste hoofdstuk en begon het opnieuw te typen. Ik hoorde de voordeur open gaan en mijn hart begon langcaam aan steeds sneller te kloppen. Ik deed zo rustig mogelijk. Ik typte rustig verder over de tweede wereldoorlog en probeerde het zo geloofwaardig mogelijk te laten lijken.

Mijn vader kwam de kamer in en trok mijn stoel boos naar achteren. Zo ging het nou iedere dag, dag in dag uit, al drie maanden lang. "En nog contact met iemand gezocht?" Ik schudde mijn hoofd. Een hand vloog tegen mijn wang aan. "Nee pap ik heb geen contact gezocht" Hij keek me minachtend aan. Hij draaide zich weer om en begon verder te zoeken. "Trut!" Weer vloog de hand tegen mijn wang. "Dit is een werkstuk van vorig jaar uit New York, verander voortaan ook de titel.

Hij klapte mijn laptop dicht en nam hem mee. Ik ging op mijn bed zitten en besloot nog wat muziek te luisteren. Ik zette Shotgun van Yellow Claw.

Arianna

Ik rende het hius in en schopte mijn hakken, die inmiddels doordat ik door de regen had gerend, uit. Ik streek mijn Ralph Lauren blouse recht en zette mijn tas onder de kapstok.

Ik liep de keuken in maar niemand was er. Daniël zat natuurlijk in zijn laatste jaar middelbare waarvan vandaag ook de eerste dag was. Mijn colleges schoonheidsspecialist waren vandaag ook begonnen, netzoals de coleges van Daniël die bedrijfseconomie ging studeren. Ashley zat nog te turnen tot volgend jaar, tot de olympische spelen, en zou dan ook colleges gaan volgen.

Ik zette de televisie aan en keek naar een programma over misdaden en vermiste. Ik pakte mijn telefoon en begon te appen met een van de meisjes die ik vandaag had ontmoet. Morgen zouden de officiële lessen beginnen dus besloot ik optijd te beginnen met voorbereiden.

Alison

Ik werd wakker en zag dat ik met mijn muziek, die ondertussen was uitgevallen, in slaap was gevallen. Ik keek op de wekker. Ik zag dat het 5 uur was en hoorde net de deur dichtslaan van mijn vader die vandaag een vroege dienst had.

Ik besloot een warme douche te houden en daarna rustig alles op mijn gemak doen.

ik stapte uit de douche en kleedde me om. Ik trok een zwarte legging broek aan met ritsen aan de zijkant, een roze top en een zwart vestje, ik trok bijpassende roze jordans aan en deed roze marc jacob oorbellen in. Ik pakte een zwarte Micheal Kors tas en liep naar beneden waar ik wat at en mijn cheerleaderpakje bij elkaar zocht.

Veel zullen wel denken, cheerleaden? Maar ik zal het uitleggen. Ik zit niet in het schoolteam maar gewoon in een team buiten school. Ik doe wedstrijden door het hele land, inclusief New York, snap je hem nu? Als ik dat met hockey wou doen moest ik het team van de stad halen, daar ben ik meebezig, Ik speel iedere week nog steeds in het schoolteam en hoop dat ik binnnenkort in het Washington team kom.

Ik hoorde de deurbel gaan en keek verbaasd op. het was pas half 7. Ik opende de deur en Ellen stond voor de deur. Een van mijn beste vriendinnen hier. Ze cheerleadde ook. "Meid, verkeerde outfit." Ik glimlachtte en liet haar binnen. "Ik was vroeg wakkker dus trok dit even aan."

Snel rende ik naar boven en trok ik mijn pakje aan met mijn jordans. Ik liep naar beneden en pakte mijn tas en vestje en liep achter Ellen aan naar haar auto.

We reden naar school en liepen naar de achterkant van het sportveld dat aan een groot bos vast zat. Hier rookte we altijd zodat de school ons niet zou betrappen.

Ik stak een sigaret op en blies de rook naar boven uit. Ik stond tegen het hek aangeleund en Ellen zat op het bankje tegenover mij. Na een tijdje kwam Wren aangelopen samen met Tom. Een van de sterbasketballers van de school en een van onze beste vrienden.

"Hey babe" zei Ellen vrolijk. Ze zwiepte haar blonde haren over haar schouder en knipperde met haar ogen waardoor haar wimpers op en neer zweefden. "Hey" Wren ging naast haar zitten en gaf haar een zoen. Ik weet het niet precies maar volgens mij waren hun het stelletje dat allang bij elkaar waren.

"Heyy" Tom kwam voor me staan en legde zijn handen op mijn heupen. Tom en ik deden altijd alsof we een stelletje waren terwijl dat niet was. We waren gewoon goede vrienden, maar een meisje uit het school cheerteam, Rachel, stalkte hem nogal en mocht mij niet dus om haar te vervelen deden we af en toe klef.

Ondertussen kwamen steeds meer basketballers en cheerleaders van ons team aanlopen. Allemaal staken ze een sigaret op en is kletste wat.

"Brooke?" Ik keek verbaasd op. Brooke, mijn vader had de naam verzonnen, zo wou hij me vroeger noemen of zoiets. In in ieder geval ik wende er maar niet aan.

"Wat?" "De bel is gegaan" Tom trok me mee en samen liepen we de school in. Bij de kluisjes nam ik afscheid van de jongens. "Oke, ik moet het weten, vindt je Tom leuk?". Ellen kwam voor mij staan en zwiepte haar haren over haar schouder, dat was een soort tik van haar. "Nee hoezo?" vroeg ik verbaasd. "Je gedachten vliegen iedere keer weg". Ik kon natuurlijk niet zeggen dat ik constant een weg uit Washington aan het bedenken was dus deed ik maar alsof ik toegaf, een discussie winnen van Ellen was namelijk redelijk onmogelijk. "Ik wist het!" Ze klapte vrolijk in haar handen.

Rachel kwam langslopen en probeerde arrogant naar mij te kijken. "Rachel, kon je geen echte betalen?" ik wees naar de Chanel tas die zonder twijfel niet design was. Ze liep rood aan en liep verder.

Ik liep naar maatschappij en pakte mijn boeken. "We gaan het vandaag over vluchten en weglopen hebben. Wie is er wel eens weggelopen?". Vroeg de leraar. Ik , twee meisjes uit mijn team, een basketballer en iemand waarvan ik de naam nog steeds niet wist ook al zat die naast me, staken onze handen op.

"Hoelang was je weggelopen Brooke?". Ik keek de klas rond. Moest ik nu zeggen een 8 maanden? Of een jaar gevlucht? "4 weken" zei in uiteindelijk. De klas keek verbaasd rond behalve de basketballers en mijn team, zij leken niet zo verbaasd te zijn.

"Waar vluchtte je naartoe?" Een andere stad, een andere staat, andere kant van het land? "Ik ontmoette een jongen waar ik bij verbleef, hij was het vriendje van een van mijn vriendinnen" verzon ik er snel achteraan. Als ik zei dat ik Dan niet eens kende zouden ze me allemaal een slet vinden.

De leraar schrok toch een beetje en ging snel naar de volgende. Ondertussen bleven mijn gedachte bij Dan hangen. Zou hij me kunnen helpen ontsnappen? Volgens mij had ik zijn nummer nog.

Ik keek naar de klok en zag dat ik eindelijk mocht gaan. Op de parkeerplaats stonden de jongens al te wachten. We zouden met zijn alle naar het pretpark gaan, iets verderop.

***

Ik zat naast Tom in een wagentje en toen we het station van de grote achtbaan weer in reden stapten we uit. De rest stond nog aan de andere kant te wachten op hun beurt. Nu kon ik mooi even Dan bellen.

ik liep naar buiten en zocht hem op in mijn telefoon. Een keer, twee keer, drie , vier en eindelijk werd er opgenomen. "Met Dan?" "Hey met Alison." "Uhm ik bel je later terug, ik zit in een vergadering." En er werd opgehangen.

"Alison?" Ik draaide me om en schrok