Mission New York

cheerwedstrijd deel 2

Alison

Daar zat ik dan, in de make-up, bij mijn zus. Ze keek me niet recht aan en zei geen woord meer. Milan was plotseling naar de wc en iedereen was stil. Ze voelde spanning maar niemand snapte het nog. Ik was eindelijk klaar en stond op. Ze keek me niet meer aan en begon haar spullen op zijn plek te leggen. Ik had een iets andere reactie verwacht dan dit. Ik hoopte dat ze blij zouden zijn, als dit moment zou komen maar ik had het fout, ze gaven niet meer om me en ik begon te denken dat Washington was de perfecte plek voor mij.

Ik liep naar de deur en opeens stond Tom daar. Hij rende op me af en tilde me op, en gooide me weer over zijn schouder. "Rachel komt eraan en ze denkt dat we niks hebben" Hij zette me weer neer en keek me poeslief aan. "Tom, je kan ook gewoon zeggen dat je haar niet leuk vind." Hij schudde zijn hoofd. "Al geprobeerd maar ze laat me niet met rust."

Zijn hoofd verplaatste zich en hij keek opzij. "Hey jij bent Alison!" Ik keek hem met grote ogen aan. "Nee wacht Arianna?" Hij lachte en keek toen naar mij en besefte dat hij te veel had gezegd. Ik draaide om en zag Mian en Arianna met open mond kijken. Mijn team liep de kleedkamer uit en ging naar de hal.

"Ik denk dat we moeten gaan, niet dat hier iemand me mist of iets tegen me wil zeggen" Zei ik. Ik draaide me om en liep weg. Ik kwam in de hal en zag Rachel. Ik draaide me om maar zag dat Tom niet eens achter me liep.

Arianna

Daar stond ik dan met Alison's vriend en Milan in de kleedkamer. "Ze mist jullie en wil naar huis" Zei hij. Ik haalde mijn schouders op. "Ze vermaakt zich hier prima" "Je  moet weten dat ze eigenlijk cheerleaden haat maar het hockeyteam zat vol en dit was het enige team wat kans maakte om dit jaar naar New York te gaan" Zei hij. Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben verder gegaan met mijn leven zou ze ook moeten doen." Milan keek naar mij. "Volgens mij heeft ze me toch al vervangen" Zei hij. "Wie ben je dan?" Milan glimlachte.

"Je weet wel wie zij is maar niet wie ik ben, dat zegt genoeg." "Haar vader was dronken en rende achter Brooke aan en noemde haar Alison, toen zei ze dat hij haar en haar vriendin wel eens door elkaar haalde en dat ze Alison heette, ze liet een foto van jullie zien maar ik geloofde haar niet. Toen vind ik een oude familiefoto en zei ze dat jij Arianna, haar zus bent en ze je mist en daarom naar New York wilde"

Mijn mond viel open. "Maar ze zei niks over mij?" "Ze praat nooit over New York, dat is alles wat ik weet. Ik weet niet waarom ze hier woont alleen dat ze terug wil. En als je denkt dat ik haar vriendje ben heb je het fout. We doen alsof omdat een meisje dat ze niet mag mij stalkt." Milans mond viel open.

"Tom" Alison stond in de deuropening. "We moeten zo optreden en gaan nu buiten oefenen, ga je mee? Ik wil even naar buiten" Zei ze. Haar lach was van haar gezicht en stond strak. "Alison wacht" Zei Milan. Ze draaide om en liep weg. "We zijn hier nog de hele dag, je komt haar nog wel tegen, kom dadelijk maar kijken" Zei Tom en liep achter Alison aan.

"Ik wil haar terug" zei Milan. Ik knikte. "Ik dacht dat ze blij was en ons had vervangen maar dat is dus niet zo" Hij knikte. Snel ging ik verder met het volgende team dat binnen kwam.

Alison

Ik liep een beetje rond en wachtte tot iedereen klaar was. Ik liep door de gang en zag toen mijn vader boos, dronken en rood aan het eind van de gang. Opeens kwam hij razend op mij af gerend. Een ding had ik geleerd de afgelopen tijd, nu moest ik hard gaan rennen. Ik begon te rennen en rende een kleine ruimte met een bank en stoel en een kleine tafel in. Ik keek even om me heen en zag toen Arianna en Milan zitten. Ze keken me verbaasd aan. Ik zwaaide kort en rende toen op het raam af. Ik sprong en bedekte mijn gezicht.

Ik viel en lande op het gras. Snel rende ik weer naar de achteringang en liep ik naar binnen. Net optijd want toen riepen ze mijn team om. We mochten beginnen. Ik rende naar de zaal en kwam net optijf bij mijn team. Tom wenste me nog succes en toen begon het.

Arianna

Nu stond ik oog in oog met mijn dronken vader en ontvoerder van mijn zusje. Hij keek om zich heen en liep weg. ik keek met grote ogen naar Milan. "Dat scheelde niet veel" Milan knikte. Maar we hadden te vroeg gejuichd want hij kwam het kamertje weer in en dit keer herkende hij me wel...