Mission New York

The finale

Milan

Ik had nog een tijd door de bossen gerend maar hier was geen beginnen aan. Ik was terug naar mijn auto gegaan en besloot om naar hius te gaan want veel kon ik hier niet doen. Ik liep naar binnen en Yvete kwam bezorgt naar de hal. "Waar is Alison?! En Daniël?!" Mijn vader schudde zijn hoofd. Ik rende naar boven en smeet de deur achter me dicht.

Ik trok snel een makkelijkere broek aan en een vest. Ik deed mijn hardloopschoenen aan. Ik liep weer naar beneden. Ashley en Arianna kwamen de woonkamer uit. Beide hadden ze ook sportkleren aangetrokken. "We moeten ze vandaag vinden!" Zei Arianna.

We renden ieder een andere kant op maar nergens zag ik iemand. We hadden nog maar een klein deel gedaan en dit ging waarschijnlijk nog lang duren. Ik besloot om naar de oude hut te gaan. Ik zag dat John al was vertrokken. Ik liep naar binnen en trof daar een dode vader aan. Dat betekende goed nieuws. Een beetje dan want dat betekende dat de vader van Alison niet meer achter haar aan zat en eindelijk dood was.

Toch baalde ik hiervan. Alison was dus niet bij hem en lag misschien wel half dood ergens in de bossen. De angst die me bejaagde was dood eng en ik hoopte gewoon dat Alison in orde was.

Daniël

Ik was naar de hut gerend en had daar John en Snake in een gevecht gezien. Ik zag dat er voetafdrukken het bos ingingen en het zag eruit als Alison's schoenen. Zonder dat de twee me zagen rende ik het pad af.

Hoe verder ik kwam, hoe langer ik dacht dat dit helemaal de verkeerde kant op was. In de verte zag ik de rivier. Vanuit daar kon ik wel naar Milan gaan. Ik rende dichterbij en zag Alison staan. Waarom bleef ze nu staan, ze moet naar Milan toe!

Ik rende snel op haar af en zag haar toen in elkaar zakken. Ik ving haar net op voor ze op de grond viel. Ik keek naar haar en zag dat haar top kapot en vies was. Ik schoof hem omhoog en zag allemaal bloed en iets waar ik al bang voor was toen ik de kogelschoten hoorde.

Alison was geraakt.

Ik tilde haar op en liep het pad weer in. Ik moest haar zo snel als ik kon terug naar Milan brengen. Ik kon niet zo langs de rivier lopen. Als ik weggleed waren de gevolgen niet meer te overzien. Ik liep door het pad wat ik volgens mij net had gevolgd. 

Ik had het gevoel dat het honderd keer langer duurde dan de heenweg en dat was raar want meestal was de terugweg korter. Ik tilde nu dan wel Alison maar dan nog. Ik raakte steeds verder in paniek en wist niet meer wat ik moest doen. 

Ik zag na lange tijd eindelijk een lamp. ik liep er naartoe en zag een paar huizen. Ik zag dat een paar jongens buiten stonden. Eentje keek mij verbaasd aan. Zijn ogen gingen naar Alison. "Alison!" Hij rende op mij af. "Wat is er gebeurd" Voor ik iets kon zeggen nam hij haar over en tilde haar naar binnen. Ik liep de jongen achterna. 

"Ik ben Dan. Alison heeft bij mij gewoond nadat ze was ontvoerd." Zei hij kort. Hij deed haar topje uit en maakte haar zij helemaal schoon. "Die kogel zit te diep om met een pincet eruit te halen. Ze heeft veel bloed verloren" Hij keek me twijfelend aan. 

"Dan gaan we toch naar het ziekenhuis?!" Zei na een stilte. "Is dat veilig met Snake en alles?" Ik keek hem verbaasd aan maar bedacht me dat hij het verhaal grote deels al kende. "Ik denk dat het belangrijk is dat we er nu heen gaan anders gaat ze dood!" Hij knikte en tilde haar op. 

We liepen naar de auto van de jongen. De andere jongens keken toe. Dan zei wat tegen hen en reed toen met mij naar het ziekenhuis. Ik tilde Alison weer. 

Meteen werd ze overgenomen door een arts en meegenomen naar de eerste hulp. Daar stonden we dan met zijn tweeën. Beide onder het bloed van Alison. In een ziekenhuis en niet wetend wat er ging gebeuren en of Alison in orde was.